Andaluziari nire gorazarrea!

Atalak: (E)gizartea

Cadiz hiriburua, La Tacita de Plata deitua

Aire berriak arnastea oso osasungarria izaki, aire berrien bila ez ezik, eguzkiaren bila ere atera naiz/gara opor garai honetan. Lau asteko oporraldiaren lehena Andaluzian eman eta gozatu dugu.
Andaluzian ibili gara, Cadizen hain zuzen ere. Cadiz probintzian eta Jerez hirian. Hutsa aurkitu dugu Jerez. 40 gradu inguru “dastatu” dugu ia egunero. Bagenekien. Nahiak eta halabeharrak hartara eraman gintuzten. Izan ere, krisi garairi aurki dakizkioke bere onurak. Sistema neurrigabe honen hainbat abantailez gozatu daiteke, hots. Eta halaxe egin dugu. Hotel eroso eta ederra profitatu dugu ohiko prezioaren herenean edo laurdenean.

Jerezen egonik ere, mugitu gara: Cadiz hiriburua, Conil de la Frontera, Zahara de los Atunes, Sanlucar de  Barrameda, Chipiona, El Puerto de Santamaria… Badia de Cadiz-en ibili gara, hots. Pueblos blancos delakoetan barrena ere menturatu gara, Arcos de la Frontera herrian egon gara, baita Algar-erraino iritsi ere. Mendialdeko beste ibilaldiak ere bazeuden, etsi egin behar izan dugu eguzki-galdara goian genuela-eta. Costa de la Luz-en argiaz gozatu dugu batez ere. Eguzkiaz gozatzea zailagoa baita. Bero baita Andaluzia. Dena den, eta egiari zor, oporretan ez dago berorik. Eguzki zitalenak itzal ederrena baitu bere.

Eguzkiaren itzalaz profitatu dugu, baita janari goxoaz ere. Gorputza sanotu dugu, baina burua zabartu gabe. Ahantzi gabe oporraldiek pentsamenduak berritzeko balio dutela. Galdera xumeak egin dizkiot nire buruari, hala nola: zergatik horrenbeste herri de la Frontera delakoarekin? Zergatik deitzen diote  Cadiz-i Tacita de plata?

Cadizera joan aitzin ez nuen Irtenet-en arakatu. Ez zait gustatzen. Itzultzean ezagututako lekuen ezaugarriak arakatu ohi ditut. Artean, pentsaketan, hona aburu zenbait.
– Europako iparraldeko herrialdetara bidaiatu nahi nuke sarriago. Alabaina, Euskal Herri euritsu honetatik ateratzean, udaldian bederen, eguzkiarekin batu beharrak manatzen du.
– Andaluziak eguzkia eskaintzen du. Ez eguzkia bakarrik. Turistak hartzen dituen lurraldea izanagatik, Andaluzian beti aurkitu dut identitate azkarra. Halaxe aurkitu ere Cadizen. Espainiako Estatua osatzen duten erkidegoen artean, identitate andaluziarra egungo ereduari hobekien egokitzen denetako bat iruditzen zait andaluziarrena. Katalana, galiziarra eta euskalduna baino hobetoago egokitzen dela esan nahi dut (puntu honek artikulu osoa behar du gutxienez. Hurrengo batean, agian).
– Andaluziarrak adeitsuak dira. Sinpatikoak eta umoretsuak alegia. Badakit hori esatea topikoa dela. Baina, hara, ez zait iruditzen turismoaren dibisen truk, esaterako, katalanek baino gehiago “saldu” dutela euren identitatea.
– Hainbat politikari eta intelektualen topikoa ere dabilkit pentsamenduan. Hau da, “nazionalismoa bidaiatzen sendatzen dela” esaera tontoa. Eta pentsamendu hau ere berretsi dut: bidaiatzekotan, Estatuaren jabe diren nazionalistek gehiago bidaiatu beharra dutela, beren baitan –gordean eta dismuluan–  daramaten nazionalismoaz jabetu daitezen.

Artean, nire gorazarrea Andaluziari!

PS:  Irunero aldizkariko Eleak iruten artikulua, abuztuan agertua.