Agurretik beretik

Atalak: (E)gizartea, Ekonomia

“Itzuli da emakumea, gizona presondegian dago”

Ogia eta egunkariaren eske sartzeko zorian nago denda atarian. Eskalea topatu dut ate ondoan. Errumaniarra deitzen diogu. Aldion eskalea haren bikotea da, haren andrea. Aspaldian ez ditut ikusi, ez emakumea ez gizona.
Dendan sartu eta “negua heldu eta itzuli al da eskale bikotea?” galdetu dut:.

Bezero batek erantzun du: “Itzuli da emakumea, gizona presondegian dago”.

– Presondegian?
– Bai, gizonak jipoitu du eta lau hilabeterako sartu dute kartzelan.
Ilaran gaude. Zain. Aspaldi ikusi ez dudan lagun bat sartu da:

– Zer moduz?
– Ongi… eta zu?
– Ondo esan beharko!
Barre egin dugu. Honetaz eta hartaz mintzatu dugu, gure txandaren zain.
“Zer moduz galdetu eta ‘ondo’ erantzuten dugu, baina ‘bizitza nola doan’ ez diogu zinez elkarri azaltzen. Zaila da gure baitakoa ondokoari zabaltzea…” pentsatu dut unetxo batez.

Pertsonok, aldian aldi, tokian toki, egoerak egoera, elkar agurtzeko darabiltzagun diosal topikoak azaldu dizkiot lagunari ondoren. Hitz eta pitz..:
– Zer moduz?
– Hainbestean!
Azkenaldion erabili ohi dugun agurrik etsigarrietako bat ere aipatu diogu elkarri:
– Zer moduz?
– Txarra kenduta, ongi.
Egun euritsua da. Egun hitsa. Giro hori, zenbaitetan, pertsonok gure aldartea disimulatzeko darabilgun geruza “izaten” da. Geruza euritsuak gure barru hitsa estaltzen du.

Lagunak, adeitsu, lagun bati ikasitako beste diosal bat irakatsi dit. Ikasi bezala, gaztelaniaz:
– ¿Qué tal?
– ¡Bien…! ….y te lo cuento.
“Ongi litzateke elkarri esaten dioguna baino gehiago esatea, esateko ahalmena izatea”, pentsatu dut.
Nire txanda da. Egunkaria eta ogia hartu eta agurtu dugu elkar.
Atean errumaniarra edo rom deitua izaten den emakume eskaleari eskupekoa  luzatu diot.
– Ça va?
– Ça va!

Agurretik –eta izenetik– pertsona “izaten” hasten gara.

Bizitza nola badoan!

PS: Azaroko Irunero aldizkarian agertua (188. zenbakia).