Piperrada eta gose greba

Atalak: (C)politika, (E)gizartea

Bozak, piperrada eta gose greba

Azukre xehea eta gatz larria. Horra gure sukaldeko ongailuak. Horra, besteak beste, piperrada on batek behar dituen osagaiak. Konparazione, Ezpeletako piperra apailatzeko, azukrearen eta gatzaren tamaina ongi neurtu, lapikoa ontsa maneiatu, eta plater gozoa erreusituko duzu, ziur.

Ipar Euskal Herrian kantonamenduko bozak direla erraiteko manera –edota sarrerakoa– duzu. Ereintza garaia iraganik, kanpainan landarea ontsa arrosaturik, piperrak –bozak kasurako– bildu eta zenbatuko dituzte etzidamu hautagaiek –eta euren akolitoek–.
Laburrean: politikariak sukaldeko hondar lanetan –eta aleetan– ari dira Iparraldean.

Nor bere sukaldean ari da. Alta, politikariek karriketan agertu baino hedabideetan azaldu dituzte beren plateren usaiak –eta usainak– kanpainan.
Hona, hautagai baten erantzuna –inkestan hautagai guztiei galdera bera eginik–, euskararen ezagutzaz galdeturik:

Maîtrise de l’euskara: “Non. Je chante un petit peu. Et je fais de la danse basque: je sais danser le fandango”.

Erran nahi baita: “Ez. Pixka bat kantatzen dut. Euskal dantzak ikasten ari naiz: fandangoan moldatzen naiz”.

Hots, kanpainako azken bazkariaren –piperradaren– ondoren, festa –edo besta– garantizatuta dago. Eta batzuek kanpainaren bestondoa  txanpainaz bustitzen dute.

Eta, anartean, beste batzuk gose greban daude. Hala nola Iker Elizalde, Xabi Irigoien (Hendaiako eta Bezkoitzeko hautetsi abertzaleak) eta Segiko kide eta iheslari Irati Tobar.
“Eskubide zibil eta politikoen alde, euroagindurik ez” lemapean gose greban daude hil honen 7tik; Hendaian.

1970ean, Baionako Katedralean bildutako iheslariek grève hitza maileguz hartu eta euskaratu zuten arrazoi bera dela kausa.

40 urte luze joan dira harrezkero.

Nago, frantsesak euskarari mailegatu ziezaiokeen guztia bildu dugula honezkero.