Des-zibilizatzen

Atalak: Natura

Eguzkia Jaizkibel aldean ostentzen

Ondarraitzera jaitsi naiz ilunabarrean, herriko hondartzara; 18:00ak irian. Jai eguna da Bidasoaz goi alde honetan, baita Frantzia osoan ere noski, Armistice de 1918 kari.
I. Mundu Gerra gogoan.

Zenbat jende ohartu da Bidasoaz bestaldean, gure Iparraldean “jai” eguna dela? Espainiako Gorteetarako hauteskundeak tarteko izanda, inor gutxi. Usaian baino are gutxiago.

Hendaiako Itsas Bulebarra obretan dago, berritzen ari dira. Kasinoz harago aldea ilunpean dago azkenaldion. Karibekoaren antza hartu diot gauari –tira, behin baino ez naiz Kariben egon–. Ilargi beteta dago.

Bulebarrean jende andana dabil promenan. Jendearen mintzoan frantsesa gailentzen da gaztelaniaren aldean, honen aldean eta euskararen kaltean. Familia giroa somatzen da. Haurrak harat-honat kurri dabiltza.

Artean, itsasertzean iragan asteburuko erauntsiek eta ekaitzek ekarritako enborrak, tramankuluak, sorta guztietako utzikinak edota haien hondarrak hondarretan kausitu ditut.

Marea gora dator. Ur ertzera haurrek eta gazteek egindako hainbat kabana edota txabola ikusi ditut, batzuek indioen itxurazkoak dira. Enbor, adar eta aihen ugari dago tankerako gordelekuak egiteko.

Nahiz eta jasandako desmasiak eta hondamendiak handiak izan, ikaragarriak, malgré tout, eztigarria zait naturak oraindik ere jendeok des-zibilizatzeko indarra duela sentitzea.

Gurasoek seme-alabak bulebarrera deitu dituzte.

Bi neska gazte uretan sartu berri dira.

Sargori zegoen.

Sargori dago.

Tonben gainean gaua amiltzen