Kasu ikastola kexu!

Atalak: (C)politika, Euskara, Hezkuntza

Peio Urriza, Gure Ikastolako zuzendaria (Arg: Gabine Ubeda Goikoetxea)

Horra hor, Seaska ikastolaren garai bateko lema:  Kasu ikastola kexu! Garai hura oraina da alabaina. Frantzia jakobinoak hamaika motibo eman(en) dizkigu kexu izateko. Hendaiako Gure ikastola izan da azken hilabeteotan kexaldi horren protagonista –eta aitzindaria–, baina bihar, etzi, etzidamu, Iparraldeko beste ezein izan liteke.

Falloux legea izan dugu egoeraren leherrarazlea. Aski da suprefeta berri bat, kasuon Errepublikako presidente berriaren menpeko, sozialista izanagatik morroia –gizona delako diot– izan ere, eta duela 20 urte egin zena –Hendaiako Ikastola berria eraiki zen orduan– gaur egun ez egiteko. Hots, orduan Falloux legea indarrean zegoen arren, egoitza berria altxatu zen.

Garai hartan, ikastolako gurasoa nintzen. Goiara karrikatik Hapetenia-ra aldatu ginen. Raphaël Lassallette zen auzapez, Kotte Ezenarro –ondorengo auzapeza– berriz hautetsia, eta finantza arduraduna. Battitte Salaberri egungo auzapeza Ikastolaren presidentea.

Egungo zuzendaria –Peio Urriza– zen irakasle. Berriki elkarrizketatu dut, Baionako PSren egoitzaren okupazio kari, hona ARGItAra ekarri ez dudan bere hitz sorta argigarria:

“Herriko Etxeak 2014rako ikastola berria egina izanen zen esperantza genuen, baina ez dute egin. Ikasturte honen hastapenean afera trenkatuko zutela espero genuen. Horrek kolpatu gintuen, Salaberrik bere taldeko barne saltsa konponduko zuela pentsatu genuen. Azaroan arrapostua izanen zela uste bai, baina funtsean ezer ere. Azkenik ohartu ginen hitzak besterik ez zirela. Otsailean lehen manifestazioa egin genuen, Ikastolatik Herriko Etxera.

Salaberri zuri-zuri agertu zen udaletxearen aitzinean:

– Zer gertatzen da?
– Ezin dugu gehiago, ez dugu ikasleak non egokitu!

Anartean, Claude Vieirak –Jules Ferryren jarraitzailea, frantses eskola publikoko irakaslea, jakobinoa– danbatekoa joa zuen Herriko Etxearen atean, ikastolaren afera hauteskunde giroan murgilaraziz.

“Kotte Ezenarro ere datorren urteko bozek harrapatu dute: mendeku pertsonala da bere jarrera. Battitte Salaberri eta bera, bata bestearen kontra, elkar zango trabatzen aritu dira, izorratzen ari dira. Ikastola erabili dute elkarren aurka: ez dugu onartzen. Bereziki, Ezenarro agertu da ikastolaren kontra, sinbolikoki horrela agertu da. Eta ez dugu onartzen”, erran digu Peio Urrizak, Gure Ikastolako zuzendariak azken bost urte hauetan. Irakasle lanetan 25 urte luze.

Heldu den asteko ARGIAn, afera honi buruzko –Hendaiako afera– artikulua izanen duzu irakurgai. Azken 25 urteotan nolabaiteko hendaiarra duzun kazetari honek gaia hurbiletik ezagutzen du. Alabaina, hamaika erreportajek ez lizukete afera guztiz argituko. Jakina, tokian tokiko demokraziaren jitea eta tokian tokiko euskararen egoera ezagutzeko bertatik bertara bizi beharra daukazu eta.

Nolanahi den ere, hauxe lehen –edo bigarren?– posta duzu. Izanen duzu besteren bat. Anartean, erdaraz badarik ere, Rogelio Botanz legazpiarraren kanta baten leloa gogoratu zait, gaztelaniaz.

Hendaian ez da arrotza, gaztelania diot, leloa ere ez. Honela dio: “Hay gente que sí y hay gente que no!”.

Barkartxo Arrizabalaga hautetsiak –Salaberri alkatearen taldekoa– honela dio:

“Hendaian, leku guztietan bezala, euskararen aldekoak gaude/daude eta euskararen kontrakoak. Azken hogei urteetan euskarak asko irabazi du, alabaina ‘ni euskararen alde naiz, baina…’ delakoak indarra handia dauka oraindik ere”.