Orreagaren gainean, Orreagaren inguruan, Orreagari buruz…
Naroa Anabitarte eta Mikel Erauskin, Orreagako kideak. Arg: Dani Blanco
Orreaga inbaditzailearen aurkako gerra baten izena da. Orreaga herri sinbolikoa da. Orreaga egungo talde politikoa da.
Orreagaren ideologia transmititzen duen aldizkaria Iparla da. Iñaki Aginaga, Joseba Ariznabarreta eta Kepa Anabitarte iraganeko erreferenteak dira, besteak beste. Izana eta izenak. Badira gehiago eta gazteagoak ere gaur egun.
Orreaga taldearen pentsamendua ezagutzen dut gutxi-asko.
Orreaga taldearen gainean, haren inguruan, hari buruz mintzo –gutxi-asko ere– entzuten dudanean, herri honetan besteekiko –ezezagunarekiko– dagoen errespetu eza antzematen dut. Ez Orreaga taldearekiko bakarrik. Herri honetako edozein talde gutxituarekiko gutxiespen zantzuak hauteman izaten ditut eta hauteman ditut iraganean ere.
Herri honetan bi espresio nagusi daude abertzaletasunean. Aipatu gabe, denok ezagutzen ditugu euren izenak –izen eta izan anitzak direla ere beren baitan–. Lehenak adierazi zuenez –frankismoaren ostean, trantsizioan– euren helburuak “bide baketsu eta demokratikoetatik” lortuko dituzte egungo demokrazia ereduaren barnean. Besteek, orduan haiekiko desadostasunean –hogeita hamabost urteren ondoren– “soilik bide politikoak” erabiltzea onartu(ko) dituztela diote. Aro politikoa berria heldu baita, edo badator. Duela 35 urtekoa ez zen horrelakoa, oraingoa bai.
Orreaga taldeak dioenez, eredu biek –ez batak ez besteak– ez dute balio herri honen burujabetasuna lortzeko.
Ez naiz Orreaga taldeko kidea, berriz diot. Badaezpada, diot. Herri honetan ezein pentsamendu politikoren “mezulari” lanetan ari bazara, mezuaren kidetza leporatzen baitizute segituan.
Hauxe bai dela nire mezua: bestearekiko errespetu eza da herri honen jitea –edo herri honetako herritar askoren izaera eta ezaugarria–. Herri hau bestetzuek errespetatu ez dutenez, berak ez du ikasi ere besteak errespetatzen.
Hauxe erran nahi dut, alegia: espainiarrei nahiz frantziarrei egozten diegun “ez dugu arrazoirik gutxi garelako” delakoa adierazgarria da –eta baliagarria–. Horixe bera aplikatzen baitzaio herri honetako edozein talde txikiri –edo pentsamendu ildori–. Atzo nola gaur ere.
Orreagako kide Anabitarte eta Erauskini honetaz galdeturik, halaxe erantzun zuten:
– [Abertzaletasuneko espresio nagusiek] bazter uzten gaituzte. Baina herri honen egoera politikoak arduratzen gaitu. Gure planteamenduei ematen dieten garrantzia ikusita, ez ikusiarena egiten dute. Aztertu beharko litzateke zergatia. Politikan jardun eta egun diharduten askok izan dute gure ideologiaren berri hasieratik, eta beti isilarazten saiatu dira, Munich 1962 Isildu egia dokumentaleko izenburuak dioenez. Ez zaie interesatzen. Helburu bera baldin badugu, zergatik ez harrera normalagoa? Beraz, helburu bera ote dugun zalantzan jartzen hasten zara.
Oharra: datorren astean, Orreagako bi kide hauekin izandako elkarrizketa argitaratuko du ARGIAk.
Eta Orreagakoek errespetatzen al dute norbait? Euskal Herrira lanera etorritako etorkinak errespetatzen dituzte edo denak kolonotzat jotzen dituzte? Errespetatu behar da planteamendu xenofoboak dituen talde bat? Ez nau batere harritzen euskal alderdi nagusiek mugimendu honi arretarik ez eskaintzea. Trantsiziotik daramate PNVren eta HBren independentziarako estrategia eza azpimarratzen eta independentzia lortzeko beraien estrategia zein den galdetzean erantzunik ez ematen. Zarata atera eta edukirik batere ez. Izan gaitezen serioak.
Martin, nondik atera duzu Orreagak Euskal Herrira lanera etorritako etorkinak kolonotzat jotzen dituela? Edo, planteamendu xenofoboak dituela? Noizbait halakorik adierazi al dute?
Nonbait irakurri ala entzun duzu horrelakorik? Ez dut uste.
Orreagaren proposamenaren alde ala aurka egon zaitezke, baina euskal estatuaren antolakuntza asmoak, xenofobiatik eratorriak direla esatea, ez da batere serioa inondik inora .
Nere eskarmentutik, seguru nago Orreagan ez diotela abizenari erreparatzen.
Nik ezagutzen dut Orreagako bat edo beste eta ez diet inondik inora xenofobia zantzurik nabari. Izen eta izan handi eta ospetsuak ditugu politikan baina ez batzuk ez besteek ez dute asmatu orain arte independentziarako biderik. Eta ni ziur naiz Orreagakoek bide hori aurkitu nahi dutela. Bi pertsonek helburu berdina dutenean eta helburu hori lortzearren batak besteari aholku bat ematen dionean, ez da mespretxatu behar, entzun eta eskertu baizik; batez ere, emaitzak kaskarrak direnean eta bide berdinak ez errepikatzeko esaten denean.
Proposamenak denon artean asmatu beharko dira.
Interesgarria, hortaz, Asurmendik planteatu duen gaia eta datorren astean irakurri ahal izango dugun elkarrizketa.
Gonzalo Etxaguek azaldu zuen ederki artikulu honetan: http://zuzeu.com/2013/07/15/lukas-ahateak-mein-kampf-irakurri-zuenekoa
Orreagaren planteamendu intoleranteak herri hau inora ez duela eramango uste dut. Eta gehitzen dut, itsukeria politiko handia dutela. Argian bertan Joseba Ariznabarreta Orregako kideari duela urte batzuk egindako elkarrizketako pasarte bat irakurri eta barregura ematen du Kataluniako independentismoaz egin zuen analisiak. Hona hemen:
Galdera: Kataluniako Arenys de Munt-en herri galdeketa egin dute. Zer deritzozu?
Erantzuna: Hori denbora pasako kontua besterik ez da. Beldur naiz hemen ere horrela hastea, eta indarrak behin eta berriro alferrik galtzea.
http://www.argia.eus/argia-astekaria/2200/joseba-ariznabarreta/
Lau urte geroago katalan independentistek indarrak batzea lortu dute eta euskaldunak baino askoz hurbilago daude helburutik. Nola? Diskurtso aglutinatzaile bat erabiliz, inori kolono deitu gabe, espainol sentitzen dena ere independentziaren alde jarriz (ikusi hau, adibidez: http://www.vilaweb.cat/noticia/4146610/20130928/video-soc-espanyola-votare-independencia.html). Hemen berriz, denbora-pasan zabiltzate batzuek, ez dagoen lekuan etsaiak bilatzen eta Europako eskuin muturraren diskurtsoarekin flirteatzen.
Segi horrela, emaitza bikainak ari zarete lortzen.
Martinek ulertu nahi ez duena zera da: Euskal Herriaren (ala Catalunyaren) askatasuna ez da botoen bitartez lortuko . Inperialismoak (inperialismoa delako) bortxa erabiltzen du eta hori ezkutaturik euskaldunoi eskatzen zaigu elkarrizketa bultzatuz eta “demokrazian” sakonduz independendentzia lortzen saiatu behar dugula. Ba, ez jauna; arazoa ez da gehiengo-gutxiengo arazo bat, sistema demokratiko batean eman daiteken moduan. Hemen nazio baten okupazioaz hitzegin behar dugu, eta independentzia berreskuratzeak gure burua beste posizio batean jartzea eskatzen digu. Martinek agian hainbeste badaki, eta baldin badaki, pentsatu beharko dugu egia gordetzea komeini zaiola. Euskal Herriak ez du politikarik inperialismoaren aurka, eta horregatik ineresatzen zaie batzuri; agian Martini ere bai, etsaia nor den garbi ez izatea, zein sistemaren pean bizi garen ezkutazea,… bestela nabarmen geratzen delako orain arte pairatzen dugun gabezi estrategikoaren arazo larria.Ikus http://iparla.wordpress.com/
Azkeneko “berrikuntza”omen da guk independentzia lortzeko espainiarrak konbentzitu behar ditugula,…horrek de fakto politikatik kanpo jartzen gaitu eta munduan desagertzeko zorian diren herrien pareko mailara eramaten gaitu: amerikako herri indigenak,eta abar.
Zure gobernua propioa antolatzeko helburuari uko egiten diozunean (eaj-bildu), beste gobernu bat konbentzitu behar duzu ongi trata zaitzan, baina inperialismoaz ari garenez inoiz ez zaitu “ongi” tratatuko, bere helburua zu desagertzea delako. Urnak gora eta urnak behera jarrai dezakegu, aro berriaz, bizikidetzaz eta manifak edo giza-kateak antolatzen; baina horiek guztiak, planteamentu estrategiko zintzorik gabe , porrotaren bezperako zarata baino ez dira.
Horretaz gain, okupazio sistemaren kudeaketan parte hartzearen aldekoak, lehenak izaten dira eztabaida demokratikoa oztopatzen. Eta gaur egun oso garbi ikusten ari gara Orreagaren inguruan sortzen saiatzen ari direnarekin. Adibidez, eskubi/ezkerra ardatzaren irakurketa espainiarra eginez. Abertzaletasuna xenofobiarekin eta nazismoarekin lotzea, independentziarako gure gobernua eratzea inposaketa dela, … Euskaldunen arteko informazioa, analisi eta ideien zirkulazioa eragotziz.
Halere Martin, gero eta zailago duzu. Esan behar dizut itsuenak ere ikusten duela herri honen noraeza. Ea kapazak garen denon artean maila estrategikora eramango gaituen jardunarekin asmatzen.
Mikel Asurmendiren ahalegina eskertzekoa iruditzen zait, gauzak argitze aldera.
Iñaki, eskertuko nizuke nik jarri dudan zerbaiti erantzungo bazenio, diskurtso bat kopiatu eta itsatsi egin ordez. Horri deitzen diot nik eztabaida. Zuk egin duzuna loro batek egin dezake entrenamendu pixka batekin.
Etsaia nor den oso argi daukat nik, baita etsaiari aurre egiteko gaur egungo errealitatetik eman behar zaiola egoerari erantzuna ere eta ez norbere burua ongiaren eta gaizkiaren gainetik jarriz mundu guztia kritikatu.
Bestalde, zain nago oraindik independentziara eramango gaituen planteamendu estrategiko hori non daukazuen ikusteko. Ondo gordea eduki behar duzue Orreagakoek, ez baituzue inoiz estrategia garatzeko ekintza posibleen kronograma triste bat ere aurkeztu.
Kaixo, Orreagako kidea naz eta hasteko Argiariri eta Asurmendi jaunari eskerrak emon nahiko neuskie artikulu hau eta elkarrizketarengaitik.
Hau esanda, Martineri gonbidapen bat egingo neuskio gure hitzaldiren batera etor daiten eta bere kabuz ikus dagian Orreagaren diskurtsoa intolerantea dan ala ez. Pentsatu dagiala bere kabuz eta ez besteok esandakoari bakarrik kaso egin.
Nire ustez Orreagak gauza bat dauka ona, niri behintzat baliagarri suertatu jatana: Herri hau askatzen hasi aurretik, POLITIKA, munduan nola ulertzen dan asko aztertu dabela eta honek gure herriaren egoeraren diagnostiko konkretua egiten laguntzen dau.
Labur esanda, POLTIKAK NOLA FUNTZIONATZEN DAUAN EZ BADAKIGU NEKEZ ASAKATUKO DOGU GURE HERRIA.
Eta horixe da nire ustez gaur egun euren burua herri honen gidaritzat daukien horien huts haundiena. Ez dabe POLITIKA bera zer dan ulertzen, eta hor dabiltza, I am Basque pero a nuestro ritmo, guztion artean erabaki behar dogu baina erabakitzeko eskubide hori MadrileK emon ostean klaro, seduzitu behar doguz…
Ez dabe ulertzen Politika indarra dala. Askatasuna lortu egiten dala eta ondoren datozela bozkaketak eta independentzia deklarazioak.
Ez dabe ulertzen munduko estatu guztiak indarraren ondorio dirala eta euren menpe dagozan herri guztiak homojeneizatzea dala euren beharra, horrek europako hizkuntzarik zaharrena desagertzea suposatzen badau ere.
Ez dabe ulertzen zapaltzaileek euren interesen araberako lege poltikoak egiten dabezela eta horreri demokrazia izena emoten deutsiela. Eta ondorioz hor dabiltza ilegalizazioak eta kartzelaratzeak ulertu ezinda, Espainian ez al da ba demokratikoa? Gu jada ez gara biolentoak…
Herri honetan San Mamesen futbolarekin gertatzen dana gertatzen da, mundu guztiak uste dauala politikari buruz hitz egin daikegula. Nik ere duela 4 bat uretarte neure burua berdin ikusten neban, Orreagako hitzaldi baten puta idearik be ez nebala ulertu neban harte.
Orreagak ez dauka barita majikorik, baina gero eta jende gehiagok argi dauka, gure herriaren egoera zein dan eta ez daukat inongo dudarik epe laburrean, herriak lider poltiko hauei kontuak eskatuko deutsiezela: 700 preso zaborrak kudeatzeko? I am Basque, gero PSOE eta PPrekin paktatzeko?
Herria ez da leloa eta Orreagan ikasi dot esistitzen jarraitzea indar seinale dala, beraz argi daukat noizbait herri honek daukan idarrean oinarrituta askatzeko prozesua martxan jarriko dogula eta orduan ez dau hori inork gelditzeko potrorik eukiko.
ANIMO!
Egon naiz Orreagaren hitzaldi batean, hortik nire ondorioak atera ditut, bistan denez zure ondorioen oso diferenteak.
Indarra diozu eta ados nago: etsaiak baino indar gehiago eduki ezkero lortzen duzu etsaiak zu mendean ez edukitzea. Hiru urteko haur batek ere ulertzen du hori. Beste era batera esateko: ez da Orreagaren hitzaldi, artikulu eta txapa guztia behar hori horrela dela ulertzeko. Edo nik behintzat ez dut behar.
Baina zer gertatzen da gure kasuan, indar nahikorik ez daukagunean? Nola nahi duzu independentziara iristeko indar nahikoa lortu? Zer proposatzen du Orreagak alor horretan? Momentu honetan euskal herritar sentitzen ez denari kolono deitzea? Horrela lortuko duzu geroz eta gehiago izan gaitezen, gure borondatea inposatzeko indarra handiagoa izan dadin? Ba uste dut oker zabiltza(te)la.
Zaborrei buruz egin duzun komentarioaz apunte bat. Ikusten dut bizkaitarra zarela: Zabalgarbi zer den ba ote dakizu edo hitzaldi bat behar duzu horretarako ere? Bilduk lortu du atez atekoari esker Gipuzkoako herritar askoren osasuna mehatxatzen zuen errauskailua geldiaraztea. Eta Euskal Herri askeaz gain, minbiziak eragingo ez dituen airea daukan Euskal Herria ere behar dugu. Agian Orreagakoei bost inporta dizue horrek, baina euskaldunen gehiengoari ez.
PROZESU DEMOKRATIKOA EGITURATU BEHAR DA.
Prozesu demokratikoa garatzeko beharrezko oinarria MINIMO DEMOKRATIKOAK dira.
MINIMO DEMOKRATIKOAK:
– Indar politiko guztien aukera berdintasuna
– Salbuespen-neurriak desaktibatzea.
MARKO DEMOKRATIKOA da helburua, autodeterminazio eta lurraldetasun korapiloak askatuko dituena.
MARKO DEMOKRATIKOA: proiektu politiko guztiak gauzatu ahal izatea, independentziarena barne.
AKORDIO POLITIKO ERRESOLUTIBOA: PROZESU DEMOKRATIKOAK eratuko duen elementua.
– Talde guztien artean adostutakoa
– Estatuek errespetatu beharko dutena
Begira Martin, hauek guztiak loro entrenatu batek ere esan ditzake.
Eta hiru urteko ume batek berehala ikusiko luke ezinezkoa dela hori guztia betetzea.
Minimoak demokratikoak ez dira bete, ezta beteko ere.
Talde guztien artean adostutako akordio politiko erresolutiboa, talde espainiarrei beto eskubidea eskaintzea besterik ez da.
Eta, azkenik, estatuek ez badute gustukoa, ez dute onartuko, inoiz.
Horrez gain, Orreagakoak ez garen gero eta jende gehiagok dugu iritzi hori: taktika eta estrategia horiek ez garamatzate inora; oraingoan ere ez.
Bestalde, Euskal Herriko jende askok eta askok ez dugu nahi independentzia ez den beste egoerarik. Ez dugu nahi indarrez kendutako independentzia egoera ez den beste edozein aukera gauzatu ahal izateko (menpekotasuna kasu) borondatezko adostasuna eskaini.
Bai, hori oso ondo dago, ezker abertzalearen planteamenduek ez dute balio zure ustez. Baina zer proposatzen du Orreagak? Oraindik zuetako inork ez dit erantzun. Zein dira independentzia lortzeko eman beharreko urratsak? Noiz, nondik, nola? Politika ekintza politikoekin egiten da eta Orreagak hitzaldi asko egin bai baina ekintza zehatzik batere ez. Kexa, kexa eta kexa.
Hiru gauza, Martin:
lehenik, ni ez naiz Orreagako kide. Bigarren, nik esan dizut zein estrategia ez zaidan egokia iruditzen. Zuk, aldiz ez didazu esan ea egokia iruditzen zaizun ala ez.
Azkenik, egokia baderitzozu, esaidazu, mesedez, zein atalean dabilen zorioneko prozesu demokratikoa. Eta ezezkoetan, zure estratregia-ekarpena ezagutzeko irrikitan nago; edozein estrategia ekarpena ezagutzeko irrikitan nago. Nik independentzia lortu nahi dut.
Hegemonian oinarritutako estrategia baten alde nago. Uste dut planteamendu teoriko sendoa dela, Gramsciren ekarpenetatik eratorria eta ekintza praktiko askotarako bidea zabaltzen duela. Unai Apaolazak idatzitako artikulu hau irakurtzea gomendatzen dizut: http://topatu.info/wp-content/uploads/2013/06/hegemonia-eta-estrategia-independentista1.pdf
Beraz,…independentzia da demokraziaren abiapuntua. Edo horrelako zerbait.
Bueno Martin: serio ez duzu esango Unai Apaolazaren lantxo horrek ezer lagundu dezakeenik Euskal Herria espainiar inperialismoaren zapalkuntzatik askatzen, edo euskaldunok zergatik gauden zapalduta ulertzen. Ezker abertzalekoak geroz eta ezkertiarragoak zarete, Espainiako ezkerra ustelaren praktika instituzionala egiten ari zarete. EH Bildu funtsean zapaterismoa egiten ari da, Praktikan Ezker Abertzaleak onartu du bere garaian Zapaterok ETAri eskeini ziona. Eta gaur egun EHBilduko kargu instituzionalak “euskal kutsu” apur batekin PSOEk egingo luken gauza bera egingo luke. Horregatik egiten diete hain harrera ona Andaluziako PSOEko politikariei Garan, edo mota guztietako espainiar progreei. Ezker Abertzalearentzat Euskal Herria ez da dagoeneko herri zapaldu bat, beretako zapaldual “kolektibo desberdinak” dira: emakumeak,homosexualak, “inmigranteak”. Erlijio politiko berri guztien miltante sutsuak egin dira: laizismoa, feminismoa, homofobiaren kontrakoak, inmigranteena aldekoak, homofobiaren kontrakoak, anti Israel, chavistak, ongizatearen estatuaren aldekoak, eurak kontrolatzen dituzten instituzioen aldeko fanatikoak…eta beraz estatalistak baina orain indarrean dagoen estatuaren aldekoak eta beraz …españolistak eta beraz Euskal Herriaren etsaiak.
Martin: Niri flipantea egiten zaidana da ezker abertzalearen bidea kritikatzen duenari “Bai, hori oso ondo dago, ezker abertzalearen planteamenduek ez dute balio zure ustez. Baina zer proposatzen du Orreagak? ” esatea. Zergatik ez du duzu defentsa sutsua egiten? Zuk ere planteamendu okerrak direla pentsatzen baduzu berriz, esan ozen!
Bide berri bat hartzeko, lehenengo bide okerretik goazela konturatu behar gara. Eta berriz diot, zuzen goazela uste baduzu defendatu eztabaidan.
Iñaki: gauzak konplikatuxeago azaltzen dira artikulu horretan. Politika konplikatua delako. Berrirakurri ezazu eta konturatuko zara.
Arrasate: ez dut ulertzen esan nahi duzuna. Ezin naiz euskalduna izan eta homosexualen edo etorkinen alde egon? Edo laikoa izan? Hori Espainiako estatuak defendatzen duela uste duzu? Mundu diferentetan bizi garela uste dut edo ez dituzula PPSOE hartzen ari den neurriak ezagutzen. Eta horiek defendatzeagatik estatugintza alde batera uzten dela pentsatzea ikuspuntu oso estua edukitzea dela uste dut. Edo motzean esateko: horrelako jarrera aurrerakoiek mintzen baldin bazaituzte, funtsean eskuinekoa zarelako da.
Iker: Orreaga serio hartuko dut zeozer zehatza proposatzen duenean. Bitartean, hitzontzi talde bat irudituko zait. Eta zuk ez duzu zure erantzunean ezer zehazten.
Martin: hori da ez duzu ulertzen, herria inperialismotik askatzean baino kolektibo desberdinen interesak defendatzen ari zarete. Bueon defendatzen baino aitzaki horrekin zuen kontrolpeko instituzioetan funtzionario kopurua etengabe puztutzen. Funtsean gaur egun indarrean dagoen estatua indartzen ari zarete. Etorkinen alde egotea kapitalismoaren alde egotea da, gaur egun ezkertiarrak zarete estatu espainolaren eta kapitalismoaren defendatzaile sutsuena. PPSOE eren neurriak eta EHbildurenak eta PNVrenak berdinak dira, estatu beraren egituraren barruan hartutakoak, denak norabide berean…Zuk deituriko jarrera aurrarakoi horiek mindu baino gehiago…euskaldunok gure benetako arazotik aldentzeko estrategiak dira…eta 2013an eskuina eta ezkerra serio hartzen duen pertsona batetagik zer esango dugu ba?
Orreagakoek bere garaian frankismoaren bukaeran gauza bat planteatu zuten oso ondo: Suarezek deituriko hauteskundeetan parte ez hartu eta Euskal Gobernuaren agintea berrezartzea…ez zieten kasurik egin eta estatu espaiiniarra abertzaleen botoekin zeharo indartuta atera zen. Orain ere Estatua oso indartuta dago sasi abertzaleek urnetara bidaltzen dituzten botuekin…Ikusi besterik ez dago nahi dutenean egiten dituzte “razzia” deiturikoak eta dagoeneko ez daukagu erantzun estrategiko bat emateko gaitasunik. Benetako politika egiten ez dugu asmatuko baina beste pitokeria guztiean txapeldunak gara: etorkinei laguntza gehien ematen, greba domestikatuak egiten, berdintasunaren aldeko neurriak, ekuatoriano batek bere bikotekidea akatu duenean pankartaren atzean jartzen, txosnetan jarrera zuzenak eta beatifikoak bermatzen….baina estatu espainiarra ahultzeko neurri bakar bat ere ez duzue asmatzen. Gainera ze estatugintza egiten ari zarete?
Zure hitzek salatzen zaituzte: etorkinei laguntzak, berdintasuna, grebak… Horiek mintzen bazaituzte, barka baina, eskuinekoa zara. Eta migranteei diezun herra hori kontuan hartuta, eskuin muturrekoa. Hau da, hasierako erantzunean esaten nuena.
Parte hartzeko asmoarekin nengoen baina Arrasateari irakurri ez gero, inportanteena, momentuz, esanda dago, guztiz ados bere bi iruzkineekin. Beste aldetik Martinek Orreagari zen den bere estrategia galdetzen dion bitartean nik dakidana Orreagak garbi utzi duela zer ez den egin beharrik. Ados gaude planteamentu horrekin? Orduan zergaitik jarraitzea, gaur egun, bide horietatik? Ez den egin beharrik jakin ez gero eta horri hutsa egin ondoren errezagoak izango dira urrengo pausoak, pauso estrategikoak. Helburu estrategikoa berreskuratzea eta bitartekoak eraikitzea dira ezinbesteko baldintzak politikoki irabazleak izateko. Bitartekoek estrategiaren menpe egon behar dira eta estrategia kudeatu behar dute. Helburua lortzeko bi elemento horiek ondo neurritzea jakin behar ditugu, bat da estatikoa bestea mugikorra. Estrategia eta taktika (bitartekoak). Niretzat helburu estrategikoa da gure Estatuaren independentzia mantentzea, helburu denboran indefinitua eta hortarako instituzio propioak sortu eta mantendu behar ditugu. Hori lortzeko, noski, independentzia berreskuratzea da lehen pausua.
Bueno Martin! nundik ondorioztatzen duzu nik migranteei herra diedala? Baina instituzioetan egiten duzuen guzti horrek zerikusirrik ba al du Euskal Herriaren askatasunarekin? Ezkertiar españolista bat zara ez abertzalea
Ezkertiarrak Herrien Autodeterminazio eskubidea defendatzen dute,oinarrizko funtsezko eskubide lehena eta ondorengo guztien baldintza dena, beraz, ezkerra ere ez da. Sozial-Inperialista