Ekintzaileak (apunteak)

Atalak: (C)politika

Jon Mirena Landa Zigor Zuzenbidean aditua da. (Arg: Dani Blanco)

Azaroaren 3ko “gure” Gai Nagusian Ekintzailetza landu da. Hitz aldrebesa gero. Egungo ekintzaileak emprendedoreak dira. “Ausardia kontua” titulua jarri zion Irati Sarasua erreportariak.

Ekintzailea eta emprendedorea, biak ala biak, Pertsonaia izan da: Lucia Goñi. “Zuek ez duzue ezagutu krisia” zioen Reyes Ilintxietarekin solasean.

Zenbaki berean, (2.389) Irati Sarasuak berak “ETAko preso ohien birgizarteratzea” erreportajean hainbat ekintzaileren “espetxealdiaren osteko bizitza”z idatzi du.

Ez naiz artikuluen funtsez idatziko. Azalean begiratuta hainbat apunte soil paratuko ditut hemen. Eta deus baino lehen, gorago idatzitako “gure” horretan beste hiru artikulu gehituko:
– 2.386. alean, “Seme-alabekin kartzelara”. (M. Garcia)
– 2.388. Alean,  “Iheslarientzat irtenbide dena arazoa da bi estatuentzat”  (M. Asurmendi).
– 2.390. alean, “Beste bake prozesuetan bezala, gurean ere egia da gakoa” (M. Asurmendi). Jon Mirena Landa-rekin elkarrizketa.

Apunteak:
1/ ETAkideak izendatzeko “gudariak”, “militanteak” edota “terroristak” izenak erabili izan dira kazetagintzan, besteak beste. Izenek kontrobertsia anitz sorrarazi izan dute, batzuentzat askatzaileak baitira eta bestentzat zanpatzaileak. Badago gutxitan erabili izan den izena: ekintzaileak. ETAkideak oroz gain “ekintzaileak” izan dira. Beren ekintzak politikoki eta etikoki zuzenak edo okerrak izan diren beste gai bat da. Horregatik, honako posta hau azaleko apuntea izate hori.

2/  ARGIAk bi hilabetetan ETArekin –ETAko ekintzaileekin– zerikusi zuzena duten lau artikulu luze jorratu ditu. Egokiak diren edo ez, irakurleak baloratuko ditu. Dena den, ongi dago gogoratzea, iragan hamarkadan  –Lizarra-Garaziko akordioaren eta Loiolako elkarrizketeen arteko garaian, zehatzagoa izan aldera–, “gurea”ri atxiki zitzaizkion hainbat epiteto: Erredakzio subsidiarioa izatea. [Botere autonomikoen] diru laguntzen araberako kazetaritza egitea. Hots, botereen menpeko informazioa eskaintzea. Eta abar! Abar laburra, horregatik, azaleko apunte izate hau.

3/ Jon Mirena Landa-rekin elkarrizketa aipatu dut. Nire elkarrizketak blogaren edota twitteren bitartez zabaldu ohi ditut, ofizioz, halabeharrez, besteak beste. Bada, oraingo hau, ofizioz bestera, nahikariaz egin nahi dut. Ziur aski ez dut Jon Mirena Landak adierazi zidan guztia zehatz eta zuzen transkribatu. Beti dago zer hobetua. Alabaina, azaleko ñabarduretan erreparatu baino, bere berben funtsa aintzat hartzea gomendatzen dizut. Irakurri elkarrizketa patxadaz, eta imajina ezazu Landak dioena duela bi urte esanda. Areago, duela bi, lau, sei, zortzi edo hamar urte berak esanda “gurean” idatzia. Apunte soila da nirea. Funtsa da munta duena, hots: zenbaki honetako azalera (mamitsua horregatik) hauxe ekarri dugu: “Presoen bloke izaerak desagertuz joan behar du”.

4/ Azkenik, azken apuntea: Jon Sarasuaren Hiztunpolisa irakurtzen ari naiz. Egileak, euskaltasunaren norabidean, Iraganeko eztabaidak linboan izeneko apuntearen (89. orri.) zenbait zertzelada aldatuko dut hona:

“Uste dut ona dela iraganeko akatsetan arakatzea. Bestela zera gertatzen da. Estrategia okerrak bultzatu dituztenek (pertsona zehatzek, kolektiboek, mugimenduek) behin eta berriro berengan berriz fedea jartzea eskatzen digutela, iraganeko eztabaidak linboan utziz, gertatu ez balira bezala. (…).
(…) Ikusi badut hogeita hamar urteotan bost planteamendu handi egin dituzula eta bost alditan erori direla…  Orain, seigarren aukeran, oraingoan isildu, eta lehenbizi entzun. Entzutea dagokizu. Txandaren logika hutsagatik bada ere.