Podemos eta gure ama

Atalak: (C)politika

Podemos-en agerraldia Madrilgo Puerta del Sol-en, atzo.

Behinola izan dut hizpide gure ama. Beharbada, behin baino gehiagotan.
Ez dakit haizu edo zilegi ote den besteen ahotik mintzatzea edo idaztea. “Barkatu, ama!”

88 urte beteko ditu amak aurten. Bere soslai “politikoa” azkar marraztu aldera, lerro sorta bat:

– 36ko gerran, tropa frankistak –erreketeak buruan buru– Nafarroako Erriberatik etorrita, Sakanan egindako sarraskiak entzun dizkiot bizitzan. Bide bazterrean geratu zirenen gorpuak eta pasadizoak ditut beti gogoan. Berak oraindik ere bai, noski!

– 70 hamarkadan, neronek 15 urte nituela, Carrero Blanco zeru bidean jarri zutenean, hauxe entzun nion: “Zer uste zuten ba, guri bakarrik gerta behar zitzaigula edo? Los ‘peces gordos’ también tienen su merecido”.

– 80 hamarkadan, modu trufagarri eta gaitzesgarrian Madrilgo hedabideek zerabilten “Las gordas de Herri Batasuna” perfilekoa zen nolabait.

– 90 hamarkadan, “gurea” “la cosa”, “gure gauzak edo la nostra cosa” delakoa hizpide genuela, inoiz edo behin hauxe esaten zidan: “Zu ere hasi zara aldatzen, eh!”.

– 2000. garrenean: “Nik ez diot botoa inori emango, inori ez”. Politikarako umorea eta aldartea galduta zegoen. Adinez aitzina joaki. Denok bezala, funtsean.

Hala ere, politika segitzen du, nik adina edo gehiago. Podemos fenomenoa edo alderdia dela eta, berriki, halaxe itaundu zidan:

– Aizu, Mikel, zer da Podemos hori? Egunero… Podemos gora, Podemos behera.

– Joe ama, ez al zinen politikarekin etsita jada? Orain horiekin arduratua?

– (ixiltasuna)

– Ya, ya! Vamos, que Podemos seguir jodiéndonos los unos a los otros! Eta beti izorratuta izan garenok, beti izorratuta.