“Nire lana egiten dut inoren injerentziarik gabe”

Atalak: (C)politika

Bilboko Ahal Duguko  idazkari nagusia. Lander Martinez hiriburuan elkarrizketatu genuen orain hamabost egun.

Ahal Dugu-ko Lander Martinez elkarrizketatu genuen orain bi aste. Harrezkero gauza asko gertatu da eguneroko politikan. Berbarako, Espainiako Kongresuko presidente Patxi Lopez izendatu barik zegoen. Elkarrizketa luzea izan zen. Denboran eta testuinguruan kokatu behar izan dugu. Hona, paperezko ARGIAtik kanpo geratu diren solaskidearen hainbat aburu:

Hiru urtetarako konpromisoa hartu dut Bilboko Ahal Dugurekin, eta bukatzea espero dut. Ez dut ezein instituzioko kargurik, ez alderdiaren “goi-mailako” ardura hartzeko asmorik. Alderdi berria gara eta ez dugu dirurik. Azken hauteskundeen kanpainan 150 lagunek jardun genuen Bizkaian, eta 450 inguru EAEn.

Gurasoak abertzaleak dituzu. Zu zeu?
Zer ulertzen den abertzaletzat, ezta? Euskalduna naiz.

Independentista al zara?
Momentuaren arabera hori ere. Niretzat une honetan independentzia aldarrikatzea ez da bidea, ez behintzat modu unilateralean. Erabakitzeko eskubidearen aldekoa naiz erabat, bai hemen bai edozein komunitatean oinarrizko eskubidea da. Gero, hala aukera izanez gero, nola eratu euskal estatua? Ez da erraza esatea. Baina argi daukat Euskal Herria eta euskal nazioa zen diren, eta politikoki nola konformatuta dagoen.

Hauteskundeen aurretik, Ahal Duguko Roberto Uriarte idazkari nagusiak eta bere taldeak dimititu zuten. Arrazoia, irudiz, Madrilgo Podemosek hemen agintzea. Madrilen erabakitzen da hemengo politika?
Bilboko idazkari nagusi lanetan urte bat bete dut, eta inor ez zait behin ere etorri zer egin behar dudan eta zer ez, esatera. Ez Madriletik, ezta bertatik ere Roberto Uriarte idazkari zenean. Nire lana egiten dut inoren injerentziarik gabe. Kanpaina koordinatu nuen, eta egia esan, kartelak estatuan diseinatu egin ziren, baina gainerakoan inork ez digu agindu kanpaina nola egin behar genuen. Askatasun osoz aritu gara.

Ahal Dugu garaile atera da. Espero zenuen?
Kanpainaren hasieran ez ginen une onenean [Roberto Uriarte afera tarteko], ez genuen garbi zer-nolako emaitzak izango genituen. Kanpainan ordea, sumatu genuen jendeak ongi erantzuten zuela gu kalean ikustean. Estatu osoko hauteskundeak izanda, ez genituen EAEn lortu ditugun emaitzak espero. Harritu gaituena izan da Hego Euskal Herrian boz gehien jaso duen alderdia izatea.

Zein izan da hori horrela gertatu ahal izateko klabea?
Kontziente ginen estatuko hauteskundeak ez direla autonomikoak, Euskadin konkretuki hauteskunde batetik bestera boto aldaketa dagoela, baina estatuan planteatutako klabeak, hau da, norbanakoaren eskubideen defentsa, eskubide konstituzionalen defentsa, hala nola, estatu osoan erabakitzeko eskubidea modu irekian planteatzeak asko lagundu zuen gure proiektua hobeto azaltzeko.
Gure kanpaina bertakoa izan da, lokala, herri askotan egon gara, 100 baino ekitaldi egin dugu, 70 herrietan egon gara, eta horietan tokiko gaiez hitz egin genuen. Hauteskundeetako eskuduntzak estatalak izan arren, guk bertako kontuez hitz egin dugu. Elementu horiek guztiak batuta, Euskadin oso ondo ulertu da Madrilen ere lan egin behar dela, Podemosek Madrilen jarri ahal zituela hainbat diputatu Euskadiren interesak defendatzeko. Kontua ez da gainera, guk bost edo sei diputatu ateratzea, estatuan 69 atera izana baizik. Hori ulertuta, jendeak estatuko gobernuan aldaketa nahi duela adierazi du, Euskadin ez dela ongi ikusten ez PP ez PSOEren gobernurik.

69 diputatu dituzue. Gehiago espero zenezaketen?
Emaitza ona da. Kontuan hartu behar dugu 5.000.000 boz baino gehiago jaso dugula. Lehenengo hauteskundeak izanda, izugarria da. PSOEk 200.000 boz gehiago izan ditu, baina 30 diputatu gehiago ditu. Beraz, d’Hondt legea kaltegarria da alderdi berrientzat edo txikientzat. Hauteskundeen sistema eredua aldatu behar da.

Zergatik ez Nafarroan eta EAEn Ahal Dugu bakarra?
Eztabaidatu beharreko puntua da, ez da absurdua, gure agendako puntuetako bat da. Euskadi eta Nafarroako Ahal Duguren arteko harremana oso ona da. Dena den, bi erakunde izatearen arrazoi nagusia hau izan da: Podemos Euskal Herria mailan abiatu zen eta hauteskundeen arabera autonomien ezarpenen arabera eratu zen.

Hori non erabaki zen, hemen edo Madrilen?
Madrilen, asanblada oroko batean. Dokumentuak planteatu ziren eta bozkatu. Hauteskundeetara joateko alderdia zenez gero, horietan izaten den jokoa planteatzerakoan, bi lurralde eremutan aritzeko logika nagusitu zen. Baina, iritsiko da bi autonomietan batera lan egiteko unea. Nik horrela nahi nuke behintzat.

                            “Euskal gizartea aurrera doa, eta alderdiok atzetik”
ETAren aktibitatea iraganeko gauza da, eta aurrera egiteko unea. Nik argi daukat gauza bat: euskalgizartea aurrera doa eta euskal alderdiok atzetik. Beraz, alderdion ardura da gizartearekin batera joatea eta elkarbizitza egonkorra finkatzea. Denok eman behar ditugu horren aldeko urratsak. Ezker abertzaleak hainbat eman ditu eta gehiago eman behar ditu, baina gainerakoek ere bai, alde guztiak eta biktimak errespetatuz.
Estatuko espetxe politika aldatu behar da, ausartak izateko unea da. Ahal Duguren zereginen artean normalizazio politikoa dago, gizartearen gehiengoaren nahia da, beraz, guk aurrera eramaten lagundu behar dugu. Horren froga dira hauteskundeetako kanpainan erabilitako mezua eta Bilboko manifestazioan ateratako agiria. Argi utzi genuen presoen dispertsioaren aurka gaudela. Espainiako Gobernuaren politika ez da ona presoak gizarteratzeko. Eta hori ez dugu guk soilik esaten, beste alderdi askok eta Amnistia Internazionalak (AI) berak esaten dute. Hasteko, preso gaixoei ematen zaien tratua bertan behera utzi behar dute. AIk berak dioenez, nazioarteko eskubideen tratatuetan idatzita dauden eskubideak ez dira hemen errespetatzen. Espainiako Gobernuak ez du estatuaren beraren legeak dioena errespetatzen. Beraz, salbuespeneko neurriak kendu behar dira, presoak gizarteratzen lagun behar ditugu. Gure ustez, eskakizun horiek gero eta hobeto ulertzen ari dira estatu osoan.