Bustilehorreko poemak

Atalak: (B)literatura

Denbora neurtuaren menpekoak bihurtu gara

Bustilehorreko poemak (itsasoak eta jendea).  Horixe Jose Luis Otamendiren ekitaldiaren izenburua. II. Neguko Poesia saioaren karietara heldu da Azpeitiko poeta. Juan Azpillaga berarekin heldu ere, doinu emaile; Robert J. Flaherty-ren irudiak lagun dituztela.  Bidasoako lapurtarrok, hitzen lapurrok, dozena bat poema arakatu dugu anartean. Ele zaharren eta berrien maitaleok irrikaz igurikatzen dugu errezitaldia, eta, zu, hitz hauen irakurle, aizu, zure aiduru gaude.

Erlojuen mekanika liburuaren peskizan bildu ginen itsasoko jendeok larrazkenean. Egileak testu andana igorri zigun denboraren makinan murgiltzeko, eta horietan busti gara neguaren atarira bitarte.

Hainbat pentsu izan dugu. Hona aburu bat. Bat, hamaika artean: “Denbora neurtuaren menpekoak  bihurtu gara”. Denboraz harago edo honago baina, aberria hauteman dugu, eta maitasuna. “Eta poeta, eta poeta…” hitzen doinua iradoki digute Otamendirenak.

Atx poetak! Lasai irakurle, Jose Luis poeta mundukoa dugu. Jon Anza-ri poema bi eskaini(ko) dizkio: Murmurio halako bat eta Murmurio halako bi.

Eta hitzen ondorioetan, hona poema bakoitzeko beste aburu bi:

Bat: “Poetak bizia ematen dio Joni, mintzarazten baitu, bere larruan ezartzen da. Egon eta Izan aditzen arteko jokoak existentzia fisikoaren eta espiritualaren aldarrikapena adierazten du”.

Bi: “Liluramendua dago, baina ez da erreala. Bizitzaren eta heriotzaren arteko mugarekin jokatzen du poetak. Gorpu baten burutazioak dira. Zerbait bizirik dagoen froga da”.

Ei, irakurle, hitzok ez dira soilik nireak, literaturaren menturazaleonak dira: Pantxika, Juanita, Marian, Santi, Gema, Miren Edurne, Josebarenak (ere) badira. Zer iruditzen? Hendaiara jiteko gertu? Menturatuko al zara?

P. S. : Jon Anza gogoan, 1.259. zenbakian idatzitako abarrak.