Eguneroko errotan

Atalak: (C)politika, (E)gizartea

Eguneroko errotan

Xalaren afera hizpide, Xalbador bertsolariaren bertsolari ohiaren “maitale” (bertsolari ohi ote zara, Xabier?) Euzkitzek halaxe adierazi zidan Twitterez:
– “Kontua da solas itsusi horretan zihardutenak inoiz ez direla espainol baizik izan”.
– Eiki, Xabier. Prefosta. Noski, naski, naski eta saski. Baina euskaldunok saskian petxero betiere, saskian eta sakian.
Hara, pilota hizpide, jalgi zaidan metafora kaskarra.

Esplika dezadan txistea tristea.

Zumaiako kantxako –edo lurraldeko– demokraziaren hamahiru (Badok amairu, hara) ordezkarietatik (Bilduko 6 zinegotzi, EAJko 5, PSE-EEko 1, Aralarreko 1) hamabi abertzaleak bide dira, eta bat, bakarra, demagun, espainola. Espainiar konstituzionalista eta unionista, argiki esanda. Euskal abertzaleak anti-konstituzionalistak eta independentistak ote diren ez dut hain argi, ordea.
Bada, egun horretan, Justa tabernan edo kantxan jokoan izan zena demokraziaren jokoa delakoa izan zen. Eta hauxe idatzi nuen:

“Nagusiarekin trukatu nuen begirada. Serio gizona. Disgustuko keinua sumatu nion, eta pentsamendua asmatu ere bai:

“Tontolapikoa… Utzak, utzak, bezeroak beti arrazoi”.
Erran nahi baita, eta esplikatzen dut txiste tristea behingoz, Justa tabernako nagusiarekiko errespetuz, bera finean herri menperatua eta koldar okupatu (armaz okupatua eta pentsamenduz desalojatua) honen isla besterik ez baita:
“Espainolak gure etxean sartu dira, Justa tabernan kasu, eta gustura botako genituzke tontolapikoak (pentsamenduz hutsak hauek ere), baina ‘utz ditzagun, utz ditzagun bakean’, bizi eta jan behar dugu-eta. Menperatzaileak, jatetik ematen digunak, bezeroak alegia “beti du arrazoia”.
Barka, txisteak kontatzen txarra naiz, eta are txarragoa esplikatzen tristeak badira.

Buka dezadan eguneroko errotan ehotako zekale sorta honekin bada. Anjel Lertxundi heldu zen Hendaiara. Aurreneko partean kontatua, kontatu ondoren, ez dakit Frantziara edo Iparraldera heldu ote zen, baina demagun Gipuzkoako kornerrera heldu zela, kirol simila berriz erabiliz.

Konpainia noblean jardun genuen izen bereko liburuaren idazlearekin. Ihes betea nobela hizpide, Alemaniatik (izenik  gabeko hiri batetik) Hendaiara bide egiten du Werner protagonista judua eta naziak –horra marka!–, Trieste hiri mugakide tristetik pasaz. Anjelek Bunkerrak izeneko oparia egin zigun Berriako Hitz bestean, oparia bitan egin ere. Anjel maisu baitugu.

Literaturaren menturan taldeko Marianek honelatsu idatzi zidan biharamunean –ez Twitterrez, oraingoz, emailez baizik:
“Anjelen idatzi horrek literaturarako baino gehiago filosofiarako ematen duela iruditu zait eta beldur pixka bat eman dit. Egoerak aldatzen ahal direla sinestu nahi dugu baina nola aldatu egoera gu ez bagara aldatzen? Eta guk aldatzeko benetako nahia dugu? Hainbat gauza entzun ondoren (larunbatean bertan) beldur naiz!”.