Harridura kronikoa

Atalak: (C)politika

Harridura kronika

Iragan udaldian Iparretarrak (IK) erakunde ohiko kide historiko batekin solastatu nintzen. Bizitzaren solasaz gain, hainbat gai ukan genuen hizpide: egungo prozesu –egoera– politikoa, hala nola egunez eguneko politika ere.

Frantziako Senaturako bozetaz  ari ginela, Gabi Mouesca (IK-ko militante historikoa hau ere) hauteskunde hauetan aurkeztu izanak harritu zuela erran zidan solaskideak. Harritu ez ezik, “hautuak nahastu zuela” erranen nuke nik. Tira, ez zitzaion egokia hautua. Hots, Mouescaren hautua politikaren jarduera pertsonalizatzea iruditzen zaio. Politikan kolektiboki –aukera zabalen mesedetan– aritu behar dela. Gauza gehiago ere erran zuen/zidan. Bego.

Ni bat nator solaskidearekin. Areago, pentsatu nuen, Mouesca hautetsi izan gabe aurkezten da. Politikan eragin nahi, politikatik at. Sisteman eragin nahi, sistemaren kanpotik. Sistema iraultzeko garaian bizi bagina legetxe. Areago, pentsu dut, Mouesca ezker abertzalearen izenean aurkezten da (Batasuna Iparraldean legez kanpo balego bezala), eta ez du bat egiten ABk eta EAk sostengatzen duten hautagaiarekin (Europe Ecologie Les Verts-Régions et Peuples Solidaires-eko hautagaiburu Sauveur Bachorekin).

Batasunak, bere alde, bere arrazoiak ditu Bachorekin bat ez egiteko:
– Abertzaleen hautuak EHBai izan behar du, Batasuna izatekotan.
– Bachoren hautagaitzak PSrekin negoziatuko du bigarren itzulian.
– (…)
Bego!

Ni ere nahastuta eta harrituta nago, zinez: “Batasunak ez ote du bada, batasuna aldarrikapen, goiburu eta helburu?”. Hegoaldean, legez kanpo, “politika” egitea hobetsi du, Bildu koalizioa sostengatuz, EA eta Alternatibaren eskutik. Bi alderdi hauek ez dute inoiz PSOErekin negoziatu? Ezker abertzaleak ez al du bada PSOErekin inoiz negoziatu? (Kutxa Bank afera tarteko, oraindik orain).

Sauveur Bacho elkarrizketatu dut berriki. Gabi Mouescaren hautagaitzaz galdetu nion. Ondoren, elkarrizketa argitaratu bitartean, Mouescari bozetara aurkezteko debekua ezagutu nuen/genuen. Bachoren erantzunak ahalik eta modu egokienean paratu nituen, labur eta zehatz, gaia endredatu gabe saiatuz. Hitz laburretan: Bachok Mouescaren hautua errespetatzen du. Bachok Mouescaren debekuaz bere iritzia eman du publikoki ondoren.

Debeku horren kariz, abertzaleek, abertzale guztiek –eta abertzale ez diren bestetzuek ere bai– “Estatu jakobinoaren, zanpatzailearen eta errepresio-egilearen jarrera salatu dute”. Buruan buru, prefosta, bereziki eta ozen, Batasunak edo hauen ingurukoek.

Eta hara, galdetzen dut: 30 urte luzeren ondoren, Estatuaren errepresioa lagun behar al dute betiere, euren gurpilari tornuia ematen segitzeko?

Harrituta

Ni harrituta betiere (nire harridura kronikoa baita): izan ere, Batasunekoek (Gabi Mouescak, barne) herri gisa nahi dute jokatu. Internazionalistak omen dira.

Egia erran, Frantziako Senaturako bozei buruz deskribatu dudan pasarte honetaz beste zerbait gehiago idazteko asmoa –gogoa edo– banuen. Zer idatzi baina? Hegoaldean ezkerreko abertzaletasunaren gurpil karratuak borobiltzen ahaleginetan ari diren bitartean, Iparraldean gurpilak zeharka eta trebesean.

Niri, benetan, neke egiten zait politikarako analista sena lantzea. Harri koskorra da nire burua. Noiz esnatuko naiz harridura kroniko honetatik?

P. S.: Buru gogorra eta motza naizenez, enkas, galdera(k). Ekaitza aldizkariak “La gauche abertzale perd sa voix” titulatu du iraileko lehen zenbakian. Gabi Mouescak kanpaina egin du Urruñako Terexa Halsouet hautetsiarekin batera, bigarrena ezker abertzalearen zerrendan. Zergatik ez da Halsouet aurkezten? Edo aurkezten ote da?