Itxaso Atutxarekin Sabin Etxean, Hendaia eta Zeberio herriak tarteko

Atalak: (C)politika

Itxaso Atutxa, Sabin Etxeko bere bulegoan, Dani Blancoren begietan

Hendaiatik Bilbora egin nuen bide iragan astelehenean. Sabin Etxean genuen hitzordua, EAJren BBBko Itxaso Atutxa presidentearekin. Elkarrizketa gaur zortzi irakurgai izanen da ARGIAko webgunean. Anartean, solasaldiaren bi pasarte. Lehena laburra, luzexegoa bigarrena:

1/ Bilbo espainolduaren (barka nazatela bilbotar euskaldunek, asko baitira, inongoak bezain euskaltzaleak) izaera aditzera eman nion Itxaso Atutxari. Ez nion azpimarratu –ez horren nabarmen, ene ausardia eskasez, eta elkarrizketarako giro egokia atxiki beharrean– Sabin Etxeko Ostatuan, Sarreran eta bestelakoetan arnasten den giro erdalduna. Hots, behin baino gehiagotan “erderaz mesedez” entzun “behar” hori. Bego. Errana eta idatzia dut hamaika aldiz. Baita errana ere Eusko Legebiltzarreko Sarreran ere “erderaz mesedez” enegarrenez entzunda gaudela. Bego. Baina, ez amen!

2/ Bilbon ginen. Alabaina, Itxaso Atutxa Igorren hazi eta hezi da, eta Zeberion bizi da egun. Arratia haranean. Euskaraz bizi da, euskaraz pentsatzen du. Halaxe berba egin ere.
Elkarrizketaren azken zatian bake prozesuaz eta bizikidetasunaz jardun genuen: ETA eta Aiete. Ezker abertzalea. EAJ eta Ertzaintza. Espainiako Estatua eta Gobernua. PP. Halaber, izen propioak ere agertu ziren solasean, tamalez, hilak: Iñigo Cabacas eta Xabier Lopez Peña Thierry.
Elkarrizketa luzatuz joan zen, eta azken asteotan Euskal Herria eta euskal gizartea normalizazio bidean iraganera itzuli direla esan nion: Estatuak gazteak espetxeratzen ditu krudelki, Ertzaintzaren jarrera bortitza da betiere.
Erran nion ere, Hendaian ETAren aldeko eta Frantziako Gobernuaren aurkako pintada andana agertu dela, hainbat tokitan. (Oharra: 24 ordutan ezabatuak).
Hots, inboluzioa , erregresioa, atzeranzko joera…
   Itxaso Atutxa:
Hori entzuten da egunotan. Batzuek zalantza hori badute, eta nik ez nuke zalantzarik eduki nahi. Ez dut berriz ere gertatzea nahi, benetan diotsut.
Edonola ere, zoritxarrez, gizartean oraindik badago konpondu barik dagoen zerbait. Guk –gure belaunaldikook, ezein alderdikoak garela– sinesten dugu bakea heldu dela, baina badago uztarri bat ez dela moztua. Bakean bizi garelakoan gaude, egintzat eman dugu, baina badago konpondu ez den zerbait. Beharbada, espainiarrentzat errazago da pentsatzea bakea heldu dela, baina gure gizarteak beste pertzepzio bat dauka egoeraz.
Horregatik edo, nire ustez, ETAk badauka oraindik beste pausotxo bat ematea hartu duen aldebakartasuneko jarrera horretan. Egia da, aldebakartasunean jardun arren, ez dituela berak bakarrik pausoak eman behar. Baina, agian, beste bat eman behar du une honetan, Mariano Rajoik egiten duena ere. Hori da ezker abertzalearen erronka.
Zeberion bizi naiz. Alkatea Bildukoa da. Ezker abertzaleak erabateko aldaketa eman du diskurtsoan. Nik ezagutzen ditut ezker abertzalekoak, nire adinekoak, euren jarrera zintzoan konfiantza daukat, baina ez dakit ezker abertzaleko gazteek aldaketa hori eman duten.
Indarkeria erabili den gatazketan txinparta batzuk geratu dira guztiz itzali barik, bake prozesuetan txinparta eta zuztar horiek azpian daude. Lizarra-Garazin, Loiolan… aurreko saioetan egoera hori bizi izan dugu, eta orain ere, hori da nik ikusten dudana behintzat, nire ingurukoen eta adinekoen seme-alabek eusten diote txinparta horri.
Egia da, ezker abertzaleko kide heldu horiek egin dute bide horretan lan gehiena, baina, modu batez edo bestez, haiek egin beharko dute oraindik ere lan gehiena. Laguntza nahi badute ni gertu edukiko naute. Baina, nire ikuspegia da, gehienbat, euren esku dago gazteak lehenengo bidera ez itzultzea.

 Izan ARGIAko bazkide: Astekariko harpidedun edo webgunearen laguntzaile.