Amore, amore

Atalak: musika kritika

Fitxa: Musika Hamabostaldia. José Bros tenorearen errezitaldia. Marco Evangelisti (pianoa). Egitaraua: Tosti, Donizetti, Leoncavallo, Gastaldon, Cilea, Denza, Verdi, Massenet, Fauré, Gounod, Moreno Torroba, Guerrero eta Vives-en obrak. Lekua: Victoria Eugenia Antzokia. Data: abuztuaren 4a.

Zinez interesgarria José Bros tenore katalanak emandako errezitaldia Musika Hamabostaldian. Arrazoi askorengatik. Alde batetik, egitarau amable eta gozo-gozoa aukeratu zuelako, non maitasuna eta pasioa protagonistak ziren. ‘Love mix’ dotorea disfrutatu genuen, ba: aretoko ahots eta pianorako kanta italiar ezagunak, operako aria ederrak eta zarzuelako orrialde adoretsuak. Baina arrazoi garrantzitsuena errezitaldi hau ez galtzeko Bros-en teknika eta dikzio izugarriaz gozatzea izan zen. Fraseaketa jeniala du tenoreak, eta halaxe frogatu zuen hainbat abestitan, hala nola, Donizetti-ren ‘L’elisir d’amore’ operako ‘Una furtiva lagrima’-n, Gastaldon-en ‘Musica proibita’ kanta pasionatuan edo Massenet-en ‘Werther’ operaren ‘Pourquoi me réveiller’ aria famatuan.

Nola koloreatzen dituen esaldiak eta nola egiten dituen ñabardurak ere azpimarratzekoa da. Adibidez, benetan sentitua eta koloretsua atera zen Gounod-en ‘Ah, lève-toi soleil’, ‘Romeo eta Julieta’ operakoa, ederra.

Kuriosoa da, bestalde, zarzuela interpretatzeko Bros-ek duen era, ukitu belcantista emanez. Kutsu hori oso egokia izan zen Vives-en ‘Doña Francisquita’ zarzuelatik ateratako ‘Por el humo se sabe dónde está el fuego’ interpretatzeko, delikatua eta ñabarduraz betea, edo Moreno Torroba-ren ‘Luisa Fernanda’ operako ‘De este apacible rincón de Madrid’ romanza inspiratua egiteko.

Marco Evangelisti piano jolearen aktuazioa akatsgabea izan zen uneoro, perfektua.

Bis dexente bota zituen: Sorozabal-en ‘No puede ser’ romanza, ‘La tabernera del puerto’-koa. Agian ahots handiago batentzako egokiagoa dirudi pieza honek, halere dotoreziaz egin zuen; Agustín Lara-ren ‘Granada’, ondo, eta Tosti-ren abesti bat. Oso atsegina.