Montserrat Auzmendi
Euskal Herrian ematen diren musika klasikoko kontzertuen kritikak eta berriak aurkituko dituzu blog honetan.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- That’s entertainment | EIBZko liburutegia(e)k That’s entertainment bidalketan
Artxiboak
- 2024(e)ko martxoa
- 2023(e)ko azaroa
- 2023(e)ko iraila
- 2023(e)ko abuztua
- 2023(e)ko otsaila
- 2023(e)ko urtarrila
- 2022(e)ko azaroa
- 2022(e)ko urria
- 2022(e)ko abuztua
- 2021(e)ko iraila
- 2021(e)ko abuztua
- 2021(e)ko ekaina
- 2021(e)ko maiatza
- 2021(e)ko apirila
- 2020(e)ko abendua
- 2020(e)ko abuztua
- 2020(e)ko otsaila
- 2020(e)ko urtarrila
- 2019(e)ko abendua
- 2019(e)ko azaroa
- 2019(e)ko urria
- 2019(e)ko iraila
- 2019(e)ko abuztua
- 2019(e)ko ekaina
- 2019(e)ko apirila
- 2019(e)ko martxoa
- 2019(e)ko otsaila
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko azaroa
- 2018(e)ko abuztua
- 2018(e)ko ekaina
- 2018(e)ko maiatza
- 2018(e)ko apirila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko azaroa
- 2017(e)ko iraila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko maiatza
- 2017(e)ko martxoa
- 2017(e)ko otsaila
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko uztaila
- 2016(e)ko maiatza
- 2016(e)ko apirila
- 2016(e)ko martxoa
- 2016(e)ko otsaila
- 2016(e)ko urtarrila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko abuztua
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko otsaila
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko azaroa
- 2014(e)ko urria
- 2014(e)ko iraila
- 2014(e)ko abuztua
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko martxoa
- 2014(e)ko otsaila
- 2014(e)ko urtarrila
- 2013(e)ko abendua
- 2013(e)ko azaroa
- 2013(e)ko urria
- 2013(e)ko iraila
- 2013(e)ko abuztua
- 2013(e)ko maiatza
- 2013(e)ko apirila
- 2013(e)ko martxoa
- 2013(e)ko otsaila
- 2013(e)ko urtarrila
Iluntasunaren aurpegia
Atalak: musika kritika
Fitxa: Iceland Dance Company. ‘The best of darkness’ ikuskizuna. Zuzendaria: Kata Ingva. Koreografia: Erna Omarsdottir. Musika: Sigur Ros eta Valdimar Johannsson. Lekua: Bilboko Arriaga Antzokia. Data: azaroaren 30a.
Gauzak horrela, jakinda nondik datorren koreografia arduragarri hau, ulertu dezakegu Icelan Dance Company taldeak Bilbora ekarritako espektakulu honek sortzen duen ezinegon ikaragarria. Bai, hau ez zen dantza ikuskizun arrunt horietako bat. Dantza garaikideko saio bat ikustera goazenean beti espero dugu sorpresaren bat, edo gutxienez oso erabilia ez den ideia koreografiko bat. Kasu honetan haratago joan ziren islandiarrak. Hasieratik bukaeraraino taula gainean ikusi genuenak eta entzuten genuen musikak gure barruraino eramaten gintuzten, eta ez gure sakoneko amets zoragarrienetara, baizik eta gure bakardade eta amets gaiztoen errainura.
Hau guztia aitortuta, esan behar dugu ikuskizun koherentea disfrutatu genuela, nahiz eta ‘disfrutatu’ ez izan zehatz-mehatz erabili beharko genukeen aditza. Oso koreografia adimentsua ekarri zuen taldeak, freskoa, bazuen une batzuetan inprobisazio kutsua, baina begibistan zegoen inprobisazio hori landutako baliabidea zela. Kaosa eta doitasuna urtu egiten ziren publikoa sentiarazteko iluntasun epela eta amultsua.
Oso ona, nahiz eta publiko guztietarako ez izan.