Nahia Alkorta Elezgarai
Jendarte "aurreratuan" bizi garen aitzakian, gure izatea lapurtzen digute industriaren poltsikoen mesedetan. Bazenekien ugaztun garela? Gure haurrak ugaztun direla? Gure boterea berreskura dezagun: bihotzetik bularrera doan heziera, atxikimendua, edoskitzea eta maitasuna. https://sabeletikmundura.eus
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Markel(e)k Edoskitzea Elle aldizkarian zentsuratua bidalketan
- Markel(e)k Edoskitzea Elle aldizkarian zentsuratua bidalketan
- nalkorta(e)k Edoskitzea Elle aldizkarian zentsuratua bidalketan
- Rafa(e)k Edoskitzea Elle aldizkarian zentsuratua bidalketan
- nalkorta(e)k Purerik eta ahirik gabeko elikadura bidalketan
Artxiboak
- 2017(e)ko ekaina
- 2016(e)ko uztaila
- 2016(e)ko martxoa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko azaroa
- 2014(e)ko abuztua
- 2014(e)ko ekaina
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko otsaila
- 2014(e)ko urtarrila
- 2013(e)ko abendua
- 2013(e)ko azaroa
- 2013(e)ko urria
- 2013(e)ko iraila
- 2013(e)ko abuztua
- 2013(e)ko uztaila
- 2013(e)ko ekaina
Tas tas ipurdian emango dizut, eh!
Atalak: Aitatasuna, Amatasuna, Atxikimendua
Haur batek bihurrikeriaren bat egin edo helduon munduan gaizki ikusia dagoen zerbait egiten duenean, sarri inguruan dagoen heldu batek “tas tas ipurdian emango dizut, eh” edo antzeko perlaren bat esaten du. Gainera, ez du zertan haur horren gurasoak edo ardura duen helduak esan, inguruko edonork uste du haurrari edozer esateko eskubidea duela.
Jaun-andereok, “Tas tas ipurdian emango dizut, eh!” mehatxu bat da, eta arren ez erabili indarrik edo eraginik ez balu bezala. Esaldi horrek, hezteko modu baten filosofiaren pisu osoa dauka (haurrak “gaizki” egiten duenean jo egin behar zaio…). Eta zuk mehatxuak onartzen ez dituzun bezalaxe, haur batek ez du edozein txikikeria eginagatik joko dutelaren mehatxua entzun beharrik. Are gutxiago, edozeinek esanda.
Zer jasotzen du haurrak hori entzutean? Batetik, jo egingo dutela. Izan liteke goxo ematea ipurdiko horiek, edo jolasean… baina jo egingo dutela entzungo du (eta gehiegitan ipurdikoa jaso). Jolasean edo goxo ematen bazaio merezi ez duen ipurdikoa (argi baitago haur batek ez duela jotzea merezi…), jotzea dibertigarria dela eta jolasteko era bat dela ulertuko du. Hortaz, haur horrek ingurukoak joko ditu eta geroz eta ipurdiko gehiago, mehatxu gehiago eta geroz eta goxotasun gutxiagorekin jasoko ditu. Azkenik, inguruko edonork berari aginduak emango dizkiola, edo joko duela ulertuko du… hortaz, jendartean jotzea normala dela eta ongi ikusia dagoela ulertuko du…
Hara! Baina ez… jendartean ez dago ondo ikusia elkarri joka eta mehatxuka ibiltzea, ezta? Orduan zergatik erakutsi nahi diegu haurrei “tas tas ipurdian” jotzen?
Helduok, guraso izan edo ez, haurren presentzian eredu garela ulertu eta ikasi behar dugu. Gauzak lurrera ez botatzen nola erakusten diegu haurrei? Argi dago… gauzak lurrera ez botatzen! Eta hitz egiten? Bada, hitz egiten. Beraz, ez jotzen ez joaz erakutsiko diogu. Eta ez mehatxatzen, ez mehatxatuaz…
Heldu garenean errespetatuak izatea eskatzen dugu, baina ez dugu errespetua transmititzen.
Nire semeari “Tas tas ipurdian emango dizut, eh!” esan edo ipurdiko bat ematen dion hurrengoari, haurrik aurrean ez dagoenean, mehatxu egin eta ipurdiko bat emango diot… nola hartuko du?