11 esperientzia eta gehiago

Atalak: Aitatasuna, Amatasuna

Beti izan dut hezkuntzaren inguruko kezka, gehiago ama bihurtu eta eskolaratzeko erabakia gerturatzen hasi zenean. Hezkuntza sistemaren barnean eta kanpoan Euskal Herrian zein munduan dauden korronteak ezagutzea gustatzen zait, eta gehienei gogoko dudan ezaugarriren bat topatzen saiatzea. Baina ez nuen gure bizitzeko eta pentsatzeko era erabat asetzen zuenik erraz aurkitu.

Kasualitatez, kasualitateak existitzen badira, topatu genuen nire ametsetatik nahiko hurbil zegoen bat. Publikoa, distantzian gertu zegoena eta haurrak sailkatzen ez zituena. Eta ez zen apustu erraza izan, guretzat alde txar bat bazuelako: egunero kotxez mugitu beharra, 10 minutu, baina joan-etorrian ibiltzera behartuko gintuen distantzia.

“Eskolarizatu ala ez” beldurrari, gehitu zitzaion distantzia baina apustua egitea erabaki genuen. Eta sari izugarria irabazi dugu. Gure semea zoriontsu da eskolan, gu zoriontsu gara eskolan eta eskolaz kanpo eta 11 esperientzia baina gehiago pilatu ditugu.

Asteartean aurkeztu zuten Donostian “100 lengoaia, 11 esperientzia” proiektuak eman duenaren zatitxo bat -egunak eta egunak igaro ditzakete gauza oso interesgarriak esanez eta-, eta guk, eskerrak ematea besterik ez dugu.

Hau ezinezkoa litzake irakasle talde ezinhobe batek gidatu gabe, izugarrizko konpromezua, profesionaltasuna, gertutasuna eta ametsak egi bihurtzeko gaitasuna izan duzuelako. Tonuccik botatako erronkari eutsi eta ordagoa bota zeniotelako mila esker Elena, Patxi, Alaitz, Mintxa, Maitane, Maite, Marimar, Maialen, Uxue, Jone (eta praktiketan egondako beste pare baten izenak ahazten ditut, barkatu baina eskerrik asko zuei ere, eta Abaltzisketako irakasle taldeari) mundu hobea egunero sortzen duzuelako, gure haurrei sustrai eta hegalak emateagatik.

Guk amesten genuen eskola baina hobea sortu duzue. Mila esker bihotzez.

Mugizientzia bezalako ekimenek zoriontasuna dakarte.