Zaplasteko bat falta zaio

Atalak: Aitatasuna, Amatasuna

Esaldi hori entzuten dugu sarri haurren bat bihurrikeriaren bat edo helduen munduan ongi ikusia ez dagoen zerbait egiten ikusten dugunean (eta noski haurra besteren batena denean). Urteetan zehar haurrak heziketa oso zorrotza eta ipurdiko, zaplasteko eta zapatilekin emandako kolpez hazi dira. Gaur egungo heldu askok heziketa hori jaso dute. Baina benetan zaplasteko batek zerbait konpon dezake?

Zaila egiten zait ulertzea, haurrari zaplasteko bat, ipurdiko bat edo oihu bortitz bat eginda hezten ari dela pentsatzen duen jendea inguruan izatea. Eurek inolaz ere ez lukete ulertuko niri gustatzen ez zaidan zerbait egin dutelako nik zaplasteko bat eman eta sekulakoak oihuka esaterik… Aldiz, euren seme-alabek bai, ulertu eta onartu behar dute. Gainera, beraien onerako dela entzuten dute.

Nola liteke? Nik errespetatua izan nahi badut, errespetatu beharko dut. Minik eman ez dezan nahi badut, ez diot minik emango. Eta maitasuna eman dezan nahi badut, maitasuna emango diot. Oso erraza da. Jaso nahi duzuna eman.

Demagun haur batek urez beteriko edalontzia lurrean hustu duela. Akaso amorratu egingo gaitu, 3-4 aldiz jarraian egin du edo nekaturik egon gaitezke. Demagun haur horrek edalontzia hustu duenean altxa eta belarrondokoa eman diogula “hori ez!!” oihu egiten diogun bitartean. Haurra beldurturik geratuko da ziurrenik. Batzuetan isil-isilik, besteetan negar batean hasiko da. Negarrak gehiago amorraraziko gaitu eta oihu gehiago egingo diogu… eta hala, nahi beste denbora. Haurra negarrez uzteak eragin oso sakonak eta negatiboak ditu.

Joan gaitezen hasierara. Haurrak edalontzia hustu du. Amorrarazi gaitu. Arnasa hartu eta bota dugu. Haurrarengana goaz. “Hori ez da egiten, ura edateko da eta nahi ez baduzu utzi hortxe” esaten diogu. Eskutik heldu eta trapua hartzera laguntzeko esaten diogu. Guretzat trapu bat hartu eta berari bestea ematen diogu. Potzura itzuli eta bien artean jasotzen dugu. Haurrak ikasiko du ura botatzen denean jaso egin behar dela. Gure hitzek esango diote ez zaigula egin duena gustatu, baina alboan izango gaituela bihurrikeriak egiten dituenean ere.

Jo diogun haurrak, bere erreferentziazko pertsonek egiten dutena ontzat eta normaltzat hartuko du. Hau da, jotzea ona da, nire gurasoek egiten dutelako. Oihu egitea ona da nire gurasoek egiten dutelako. Negarrez ari denean negar hori ukatzen badiogu, bere sentimenduak onak ez direla eta adieraztea txarra dela erakutsiko diogu. Eta horrek sortuko du segurtasun gutxiko haurra, jotzen duena eta oihu egiten duena.

Benetan uste duzu haurrari jotzea beharrezkoa dela? Ez zara oso gaizki sentitzen haurrari jo ostean? Merezi duzue zuk eta haurrak sentimendu txar hori? Ez zegoen arazoa konpontzeko beste biderik?

Niri jotzen utziko ez dizudan bezala, nire aurrean ez ezazu haurrik jo. Haurraren gurasoa zu bazara ere, jotzea ez baita bidezkoa.