Bertako esnea erostera Mercadonara joan behar dut? ETB2ren sustapen kanpaina estalia

2017-12-12  //  Sailkatugabeak  //  6 iruzkin

ETB2k abenduaren 10ean, igandea, goizeko 11:16an “La leche de nuestra tierra” izeneko programa eman zuen. Berau ikusten ari ginela ahoa bete hortz gelditu ginen:

Bertako esnea ETBrentzat = Iparlat = Mercadona. Ekuazioa ez da berria: Iparlatek bere esnearen %70 Mercadonari saltzen dio eta bezero hain indartsu bat izatearen ondorioak aspalditik ari da ordaintzen: 2014an Iparlatek Kaikun zituen akzioen %18,58 saldu behar izan zuen, Mercadonak esklusibitatea eskatzen dielako bere hornitzaileei, eta Kaikuk Eroskiri eta Mercadonaren konpetentzia diren beste saltoki handi batzuei saltzen dielako. Kaikuren jabe nagusia Emmi talde suitzarra da, akzioen %44 ditu. “Gaurko baserritarren egungo mundu konplexuko arazoak” pentsatu dezake tele-ikusleak. Baina bertako esneari buruzko erreportaje bat ikusten hasi eta Mercadonaren publizitate gaindosiz enpo bukatu dugu. Esne sektoreak berak ematen digu mezua: “Mercadonak hemengo esnea saltzen du”, eta ETB2k eman digu “informazioa”: saltoki makroko pasilloak ageri dira pantailan eta esne marka zuria hiru-lau segundoko plano geldietan, “kalitatea eta prezioa da erosleek gehien estimatzen dutena” datua emanaz…

Mercadonak abenduaren 4an zabaldu zuen Belartzako supermerkatua, eta herritarrak jakin nahi luke bere dirutik ordaintzen den telebista publikoko “esneari buruzko” erreportaje hau zer izan den, ordaindua? edo are okerrago dena, doakoa? ETB2ren ikusle maiteok, hurrengo igandean izango dugu Mercadonaren sustapen kanpaina honen bigarren telebista saioa: “Reportaje Mercadona” iragartzen du egitarauak berriz ere igandean, berriz ere ETB2n, eta antzeko orduan, 11:30ean.

Esnea kontrako eztarrira

Bertako esnea edateko Mercadonara joateko, beraz. Katalunian ederki dakite Mercadonaren berri, eta bertako langileen esplotazioa, aurpegiko kremak eta esnekiak bezain ezaguna da honezkero. ETB2ko erreportajean ageri diren kamioi zisternek ere ematen dute zer pentsa: bi zisterna elkarri lotuta kamioi-gidari bakarrarekin, ikuiluko atetik Iparlaten Urnietako egoitzara ia kurbarik gabeko errepide zabalak eskatzen dituztenak.

La leche de nuestra tierra programari eskertzen diodana da, Iparlateko koordinatzaile Rodrigo Sánchezek oso argi azaltzen duela zein den beraien eredua: baserritar eta erosleen arteko harreman zuzena eten eta industria eta banatzaile handiak tartean sartzen dituena. Jasangarritasunaz ere hitz egiten du. Mami handiko gaia da nekazaritza eredua, eta batez ere esne behien produkzio eredua eta jasangarritasuna, bere zentzu sozial, ekonomiko eta ekologikoan: esne behien produkzioak baserritar kopurutan duen pisuagatik, eta ehunka behiren ukuilu bihurtu izanak ekarri dituen ondorioengatik (zorpetzea, behiek jan eta pixa-kaka egiteko behar duten lurrik inguruan ez izatea…).

Herritar asko gatoz bat mezuan eta eguneroko praktikan: “erosi bertako esnea”. Baina Mercadona (edo jarri beste edozein saltoki handiren izena hemen) baldin bada bertako esnea erosteko bidea, arazo handi bat daukagu, juxtu bertako esnea erosi nahi dugun herritarrok, denentzat (baserritarretatik hasi eta dendarietara) lan baldintza duinak nahi ditugunok, lantzeko lur gehiago eta errepidetarako gutxiago nahi ditugunok, inguru jasangarrirako jarduera ekonomiko jasangarriak eta harreman jasangarriak nahi ditugunok…

Badira bertako esnea erosteko beste modu batzuk, hainbeste kontraesan irenstera eramaten ez gaituztenak. ETB2ri eskertuko genioke hauen berri ematea hurrengo igandean, Mercadonari berriz denon dirua eta telebista denbora erregalatu beharrean. Eta esne ekoizpen ereduei buruzko debatea ematea, datuekin, ikuspegi eta praktika anitzekin.

Ez dugu gezurrezko testigantzen beharrik, eskerrik asko

2017-11-28  //  Bertsolaritza, Feminismoa, Sailkatugabeak  //  Iruzkinik ez

Bertsolari Txapelketa Nagusiko 6. finalaurreko saioa (2. itzuliko 2.). Donibane Lohizune (Euskal Herria). 2017ko Azaroaren 26a. (Gari Garaialde / Bostok Photo / Bertsozale Elkartea)

Artikulu honek ez luke beste epai bat gehiago izan nahi, epaileen lana oinarri duen Epaiketan (barka, Txapelketan). Sei bertso izan ziren Donibane Lohizunen; “kartzelako lana”ren herena (ariketa honi izena aldatzeaz ere hitz egin genezake noizbait, ez?). “Gezurra esan duzu. Merezi izan du” gaia jarri, eta indarkeria matxistako kasu baten epaiketan, gezurrezko testigantza emango zuenaren bidea hartu zuten bi bertsolarik. Bertsolaritza jolas gisa bizi nahi dugunon mesedetan, lasaitu gaitezke onartuz bertso horiek ere joan egin zirela, ez dutela gezur batek El Correon egiten duen minik sorrarazi, ezta gezur batek epaiketa batean duen ondoriorik ere, ezta Legebiltzarrean esandako gezurrak herritarren artean sortzen duen lotsarik ere. Bertsoa jolas izatea da bat-batean sortzen ari den bertsolariaren eta lehen kolpean edozer entzuteko prest dagoen entzulearen oinarrizko baldintza. Sormen jolas baten emaitza gisa hartu genituen bertso hauek ere, jolasek merezi duten seriotasun osoarekin, noski.

Artikulu honek ez luke beste epai bat gehiago izan nahi, horregatik ez zait axola zein bi bertsolarik kantatu zuten paper horretan. Izan zitezkeen beste bi edo beste hamabi. Hauxe baizik ez du artikulu honek esateko:

Gezurra epaiketetan, beste aldean dago

Horrela ikusi dugu erailketa eta bortxaketa matxistetako epaiketa eskandalagarrienetan. Emakume bat bortizki erail ostean, edo taldean bortxatu, bideoa sare sozialetan zabaldu eta larderia osoz koadrilari kontatu ostean, erasotzaileak epaiketara azaltzen direla ebidentea den ekintza nagusia bera ukatuz: ezetz, ez zutela bortxatu, edo ezetz, burua kolpatzeko arma bila joana bazen ere ez zuela hil nahi. To, gizarte osoari arpa jotzeko moduko kopeta, azala eta barrena. Eurek ere pentsatu dezakete bertsotarako gaiak zioena, alegia, beren gezurrak merezi izan duela. Kasu askotan eta askotan zigorrak arintzeko balio izan die behintzat. Bai, pentsa dezakegu “ea nork hartzen duen kabroi baten rola bertsotan, txaloak eta puntuak jaso nahi baditu!”. Baina finalaurrekoetan entzun ditugun bertsolari guztien maila ikusita, seguru bide hori ere lantzeari ekinez gero lau urte barru era guztietako pertsonaiak (miserableenak barne) bakarkako lan sinesgarri eta baloratuak egiten entzun ditzakegula.

Horregatik, gezurra epaiketetan beste aldean dagoelako, justizia egin nahian gezur bat deklaratzeko prest zegoen pertsonaiaren rola hartu izana injustizia handia iruditu zitzaidan. Indarkeria matxistagatik jarritako salaketetan %0,014 direlako gezurrezkoak, bestelako salaketa kasuetan izaten diren gezurrezko kasuak baino askoz gutxiago. Gezurraren susmoa, faltsukeriaren lurrina erasotua izan den emakumearen aldean jartzea, gainkarga izateaz gainera, ez dator errealitatearekin batere parean.

Ez dugu (bertso hauetan, gizon baten) testigantza faltsuen beharrik, indarkeria matxistako kasuetan erasotua izan den emakumea babesteko eta erasoa egin duen gizonezkoa salatzeko:

Argazkia: Lea-Artibai eta Mutrikuko Hitza.

Saudi Arabiara bideratutako armei buruzko eztabaida Legebiltzarrean

2017-11-23  //  Sailkatugabeak  //  Iruzkinik ez

Ongi Etorri Errefuxiatuak mugimenduak kontzentrazioa egin du azaroaren 23 goizean Eusko Legebiltzarraren aurrean, gerren aurka eta errefuxiatuen eskubideen alde. Argazkia: @otero_mikel

Eusko Legebiltzarrean eztabaidatu dute azaroaren 23an, Saudi Arabiara Bilboko portutik igorri diren armei buruz. Hona hemen legebiltzarkideek nabarmendu dituzten ideietako batzuk:

Iñigo Martínez Elkarrekin Podemoseko kideak aurkeztu du talde parlamentario horrek EH Bildukoarekin batera landu duen mozioa, Bilboko portutik Saudi Arabiara armarik ateratzea eta Jaurlaritzak Saudi Arabiakekin dituen harreman denak eteteko eskatuz:

“Saudi Arabiarekin dugun negozioa eta armen salmenta salatu nahi dugu. Yemenen egiten ari diren giza eskubideen urraketa salatzea eta hemen egindako armekin egiten direla salatzea. Saudi Arabiari Yemen interesatzen zaio, bere geoestrategiagatik, oleobidea eraiki nahi duelako bertan. Eta salatzen dugu Europako, Espainiako eta Euskal Herriko armen salmenta: errege familia islamista erradikalak agintzen duen diktadura bat da Saudi Arabia. Terrorismo islamistaren sustatzaileetako bat da Saudi Arabia. Hori bai, inbertitzeko herri bat ere bada Saudi Arabia eta Eusko Jaurlaritzak badaki hori, horregatik ari da une hauetan bertako ordezkaritza bat Saudi Arabian negozio berriak lantzen. Etikoa da harreman politiko eta ekonomikoak edukitzea horrelako herrialde batekin?

Munduko komertzioa hazi eta hazi ari da. Espainiako esportazioen bezero nagusia Saudi Arabia da: hegazkinak, armak, munizioa… informazio hau sekretua denez, Saudi Arabiara bideratutako arma denek zutenez beharrezko baimena, beraz, pentsatu behar dugu ez dela Yemenen sarraskiak egiteko erabiliko. Baina Instalaza enpresako armak aurkitu dira Yemenen. Espainiako arma salmenten %15 Euskadikoa da. Estatuko liderra da arma arinen salmentan eta horietako %15 Saudi Arabiara doaz, Agencia Tributariaren datuen arabera. Euskadiko industria aeronautikoaren zati bat helburu militarretara bideratzen da. Horregatik uste dugu ezin dela kolaboratu eta sustatu industria militarra: 2009tik armak egiten dituzten enpresek gutxienez 10 milioi euroko diru laguntza jaso dute garapen eta berrikuntzarako. Euskal industria militarra rekonbertitzea eskatzen dugu, giza garapena bultzako duten eremuetara. Auzolana, giza garapena, denon ongizatea, horretan denok ados gaude, Urkullu jauna ere bai, baina industria militarra ez da giza garapena, ezta guztion ongizatea ere. Legala da? seguruena, baina etikoa da?

Proposatzen dugu armetan araudia lantzea, goi mailakoa izan dadin esportazioak bermatzeko. Yemengo herritarrekin elkartasuna adieraztearekin batera, eskatzen diogu Jaurlaritzari harreman guztiak etetea Saudi Arabiarekin, eta proiektu estrategiko guztiak etetea. Une honetan bidaia bat egiten ari da han Jaurlaritza, eta harreman komertzialak dauden seinale da hori. Bilboko portutik gerran dauden herrialdeetara eta giza eskubideak urratzen dituzten herrialdeetara (Saudi Arabia nabarmen) ez armarik ateratzea exigitzen dugu”.

Mikel Otero EH Bildu:

“Ekimen hau ez da EH Bildu eta Podemosena. Gerraz, armagintzaz, eta errefuxiatuen krisiaz nazkatuta dauden guztiena izan nahi du. Eskerrik asko armagintza eta militarismoa ezbaian jartzen duten hainbat elkarteei. Eskerrik asko Bilboko portutik armak ateratzen direla salatzen ari zareten guztioi eta Ina Robles suhiltzaileari gaia ezkututik ateratzeagatik, eta Yemendik etorri diren bi herritarrei.

Txanpon beraren bi aldeak irudikatzen dira: armentzat alfonbra gorria, errefuxiatuentzat trabak. Arma industria argitik hurrun ibiltzen saiatzen da, eta argia ipintzen dugunean arma industriak sufritu egiten du. [Espainiako Estatutik Saudi Arabiara bideratutako esportazioen zerrenda errepasatu du]. Hau primeran doan negozio baten lagin txiki bat baizik ez da. Armamentu honen zati handi bat Bilboko portutik ateratzen da. Saudi Arabia ez da arma kolekzionista, erabili egiten ditu. Yemenen erabiltzen ari dira, kolaborazio askorekin eta bestaldera begiratzen duten autoritate gehiegirekin.

Saudi Arabiak eginiko erasoen ostean, kolera izurrite handiena bizi dute Yemenen. Munduko krisi humanitario nagusia da une honetan. Badakizue non izan diren trebatuak Yemenen bonbardaketak egiten ari diren pilotuak? Moron de la Fronteran. Eurofighterrak gidatzen dituztelako, eta iris-t misilak jaurtitzen, hein batean Euskadin eginak direnak. Eusko Jaurlaritza ez da betetzen ari bere legea, hirugarren artikuluan baitio ez duela kolaboratuko armak ekoizten eta finantzatzen dituzten enpresekin. Gaitek eta Hezitek bezalako programekin, armak ekoizten dituzten enpresetara doa diru publikoa eta hori eten egin behar da. Suedia, Herbeereak, Valoniak izan duten duintasun bera eskatzen dugu, esportazioak eteteko, hauek bezala. Valonia ez da estatu bat, ez ginen autonomia gehien duen Europako lurraldea? erabaki nahi dugu zer irteten den Bilboko portutik, eta arma industriara bideratzen den dirua etetea. Zergatik ez duzue egia esaten? Armen negozioa oso handia dela, gustuko duzuela, eta legala denez eutsi egin nahi diozuela. Hori uste baduzue, esan hori, ez gaitzazue mareatu”.

Carmelo Barrio Euskal Talde Popularra:

“EH Bilduk lezioak ematea ere armen trafikoaz… Legea betetzen dela fidatzen gara Eusko Legebiltzarrarekin eta Espainiako Gobernuarekin, nazioarteko legeak betetzen direla. Dudak dituenak jo dezala epaitegietara. Saudi Arabian egoera konplexua da. Badakigu arma trafikoa nondik pasatzen den eta Errusiak duen papera. Teknologia militarreko euskal enpresek legalki jarduten dute. Espainiako Gobernuak dio ez duela ezagutzarik Saudi Arabiara esportatutako armak Yemengo gerran erabili direnik. Espainiako legea da esportazioak kontrolatzen zorrotzenetakoa. Europar Batasunaren markoan aritzen gara, eta han erabakitzen diren arauak eta zorroztasunak onartuko ditugu”.

Charli Prieto Talde Sozialista:

“Saudi Arabiak Yemenen erabiltzen dituzten arma berekin mehatxatua izan den herritarretako bat naiz eta beraz, erraza zait hango herritarrekin elkartasuna adieraztea. Euskal Herriak ez zuen inongo gerrarik, demokrazian bizi zen, eta eskuak odoletan dituzten herritarrekin bizi gara. Agian beste mundu gerra baten atarian gaude eta konpromisoak hartu behar dira, bai horixe. Gerrek balio dute gorrotoa handitzeko, eskuin muturrak gora egin dezan, amerikar-errusiar-korear banak mundua xakean jar dezaten. Herrialde txiroenak dira kastigatuenak. Pertsonei armak ematea, berauek erabiltzeko aukerak ematea da. EAJ eta PSEk elkarrekin aurkeztu dugun emendakinak badu oinarri bat: markoa Europa dela. EH Bildu-Podemosek aurkeztu duenak badu aje bat: armenak ez diren jarduera ekonomikoak ere barne hartzen dituela, harreman ekonomiko denak etetea eskatzen duela. Harreman ekonomikoak lotuta daude herrialde horietako herritarrekin, ez gobernuekin. Ezberdindu ditzagun Jaurlaritzaren konpententziak eta Espainiako Gobernuarenak, esaterako, Bilboko portua ez da Jaurlaritzaren konpetentzia. Yemengo biztanleek eskubidea dute garraiorako, modarako, energia berriztagarrietarako, petrokimikarako… Euskadik han garatzen dituen jardueretarako. Hiru komunitate autonomok ez beste guztiek dituzte esportatzen dituzte armak Espainian, eta beste hiru komunitate autonomo horiek badituzte harreman ekonomikoak herrialde horiekin. Erabat ados gaude, enbargatu behar direla armak, kontrol handiagoa eskatu behar dela nora doazen horiek… horregatik gure emendakinak %75 onartzen du Podemosek eta EH Bilduk proposatutakoa”.

Xabier Agirre Euzko Abertzaleak:

“Ez dakit zein den proposamen honen helburua. Yemengo populazioa bost axola zaizue eta beraien sufrimendua erabili egiten duzue. Testu originalean behin bakarrik aipatzen duzue, eta gaur diskurtsoa horri eskaini diozue, gure emendakinetik hartuta. Gerra hotza gertatzen ari da Iran eta Saudi Arabiaren artean. Harremanak eten behar badira Saudi Arabiarekin, zergatik ez hautsi Venezuelarekin? Iranekin? Arma esportazioak kontrolatzeko bermeak handitzea eskatzen dugu eta Europar Batasunari eskatzen diogu Saudi Arabiarako esportazioak blokeatzea. Baina armen salmenta eta esportazio eskumena Espainiako Gobernuari dagokio. 18 proposamen egin genituen Espainiako Gobernuan, armen kontrola zorrozteko. Zer egin zuen EH Bilduk? ezer ez, ezta proposamen bakar bat ere, ez zenuten lanik egin, Podemosek bai. Eztabaidak ekartzea eskumen gutxi dituen ganberara ongi dago, baina batez ere Bruselan egin behar da eta Madrilen. Guk gure osoko zuzenketa bozkatuko dugu”.

BOZKETA: EAJ-PSEk aurkeztutako osoko zuzenketa onartu da

Bozketara pasatzeko garaian pankarta hauek zabaldu dituzte Errefuxiatuak Ongi Etorri taldekoek. Bakartxo Tejeria Legebiltzarreko presidenteak oroitarazi die barne araudiak dioen moduan kendu ezean, kaleratu egin beharko dituela:

Bozketaren emaitza hau izan da:

Jarraian, EAJ-PSEk elkarekin aurkeztutako osoko zuzenketa bozkatu eta onartu da:

Konstituzio bat herriarena

2017-11-06  //  Sailkatugabeak  //  Iruzkinik ez

Urriaren 29an Terrassan bertako CDRak (Errepublikaren Defentsarako Komiteak) antolatutako jardunaldietan, auzotarren borroka izan zuen hizpide Salvador Perezek. Honela kontatu zuen frankismoaren aurkako borroka eta trantsizioaz geroztikoa, erakundeetan eraikitzera ere pasa zirenekoa: “Trantsizio garaian, auzo elkarteen borroka pasa zen Francoren kontra kontzentratua egotetik, borroka anitzera. Erakundeetan parte hartzera ere pasa ginen, frankismoaren kontra erreibindikatzetik, eraikitzera. Baina denborak erakutsi digu beti dela beharrezkoa auzotarren borrokek bi gauzak egitea: aldarrikapenak, eta bermatzea erakundeetan uneoro herritarrek erabakitzen dutela, politikariek egiten dutela auzotarrek bultzatzen dutena. Auzotarren elkarteek berezko funtzionamendua dute, ez dira alderdien menpeko eta horrek egiten gaitu indartsu”.

“Ezin gaituzte umeak bezala tratatu”

Emakume heldu batek hartu zuen mikrofonoa publikotik. Errepublika ostiralean aldarrikatua zen, eta larunbatean Puigdemontek eginiko agerraldiaz zera galdetu zuen: “Gobernak eskatu digu lasaitasuna eta konfiantza, ulertzen dut eurek ari direla pentsatzen nola defendatu errepublika. Zer pentsa ematen du, ea gustatuko ez zaigun zerbait aterako den…”.

Nuria Martí osasun publikoaren defentsan ari den borrokalari feministak, publikotik eginiko ekarpen horren balioa azpimarratu zuen: “Denok gara helduak, ezin gaituzte umeak bezala tratatu. Oso modu helduan jardun dugu, erantzuteko eta antolatzeko gaitasun handia erakutsi dugu. Herriaren emantzipazioa herriaren baitan dago, edo ez dago inon. Ezin dugu etxean geratu eta zain egon zer egin behar dugun esan diezaguten. Esaten digute konfiantza izateko, lehen esaten ziguten bezala erakunde demokratikoak lortu genituenean etxera joateako telebista ikustera. Denok gara beharrezkoak errepublika defendatzeko, baita erabakitzeko ere. Hurrengo urratsak definitzeko ahalik parte-hartze zabalena izango dela bermatu behar dugu”.

Konstituzio bat herritarrena

Valcarca, Sabadell eta Terrassako CDRetako kideek mahai-inguruan azaldu zuten nola antolatzen diren. Ondoren, moderatzaileak galdera hau luzatu zien: Bazegoen halako presa bat errepublika aldarrikatu zedin, eta orain aldarrikatuta dugula, nola lan egin behar da CDRetan, errepublika eratzerakoan sortzen diren galderak lantzeko?

Valcarcako kideak zorrotz aitortu zuen: “Guk errepublika aldarrikatzeko baino, ez manipulatuak sentitzeko genuen presa. Errepublika aldarrikatzea izan da dinamika biziatua geldiarazteko modua. Aurrerantzean ere, agenda antierrepresiboak markatuko du CDRen dinamika”. Valcarcako beste kideak jarraitu zuen: “Mariano Rajoyri eskerrak, hain garruloa izateak eragin duelako aldarrikapena. Orain arte defentsa, erantzuna izan da logika… prozesu konstituziogilea da gakoa, ari dira ekonomia eta politika adituak hori lantzen, eta herritarrek ere hor parte hartu behar dugu, ez dugu errepublika bat nahi Frantzia bezalakoa, ez Espainiakoa bezalakoa. Errepublika ezberdin bat nahi dugu, politika soziala egiten duena, eliteen menpe ez dagoena. Orain presa dago prozesu konstituziogileari ekiteko. Gobernak behar duen defentsa egiteko hor egongo gara, baina defentsaz gain, bermatu behar dugu eraikitzen den errepublikak herritarren beharrei erantzungo diela”.

Sabadelleko kideak eztabaida sakonekin batera ekintzei eusteko beharra nabarmendu zuen: “Jendea mobilizatzen da ikusten duenean zerbait gertatzen dela, akzioak daudenean. Horrek ez du esan nahi presaka ari behar dugunik, baina ekintzei eustea ezinbestekoa da”.

Terrassakoak adierazi zuen defentsa izan zela ordura arteko euren funtzioa eta 155. artikuluaren pean errepresioa jasaten duten langile eta eragileei babesa emango zietela aurrerantzean. Baina prozesu konstituziogileari ekin behar zieten, planteatu beharra zegoela.

Dispertsatzea ote?

Publikotik herritar bat zakar mintzatu zen: “Orain CDRetan prozesu konstituziogilea lantzen hastea iruditzen zait indarrak barreiatzea, bada ANC, Òmnium, badira beste erakunde batzuk… hauteskundeetan jendeak bozkatzen du zer nahi duen!”.

Valcarcako kideak beharrezko ikusi zuen CDRek konstituzioa egiten parte hartzea, “ikuspegi sozialagoa emateko, bestela, Europako errepublika liberalak eredutzat hartuko dituzte eta ez zaigu baliagarri. CDRak askoz transbertsalagoak dira gainerako erakundeak baino”. Terrassakoak gaineratu zuen: “Gauza batek ez du bestea kentzen, guk ez dugu inola desprestigiatuko beste erakundeek egiten dutena. Baina gurea sozialagoa dela uste dugu, eta ez dagoela ordezkatua erakunde batzuetan. CDRoi ezin zaigu indarrak barreiatzea leporatu, CDRak baino ezer transbertsalagorik ez dagoelako, beraz, ez da dispertsioa, aberastea da. Eztabaidak aberatsa izan behar du, eta hori da CDRaren ekarpena hori da”. Sabadellgoak elkarlanean ari direla azpimarratu zuen: “Zonaldeko CDRen koordinaziora beti daude gonbidatuta Omnium, ANC, ERC, CUP…”.

“Praktikek egingo dute prozesu konstituziogilea ezberdin”

Terrassako CDRko kideak sendo adierazi du: “Errepublika 78ko erregimenari erabateko inpugnazioa da eta beraz, gauzak ezberdin sortzea da gakoa. 78ko erregimenak erantzuten dio elite batzuen interesari, gureekin bateragarri ez direnak. Lehenik egin behar duguna da elkartzea eta hitz egitea, beste gauza bat da prozesu konstituziogileak gero zer forma hartuko duen. Gauza handia izan da auzotarrek elkarri aurpegira begiratzea, eta elkarrekin eskola bat defendatu izana, eta hori oinarri handia da aurrera egiteko. Praktikek egingo dute prozesu konstituziogilea ezberdin. Guk gauzak nola egiten ditugun, kalean egiten den lanak, eragina izango du”.

“Nik bezala pentsatzen ez dutenentzako ere Konstituzioa”

Publikotik mikroa hartuta gizonezko batek egin duen adierazpenak itxi du debatea, txalo artean: “CDR-Òmnium-ANC ez dira gauza ezberdinak. Ni hiruetan nago. Ni beste kultura batekoa naiz eta ez dut CDRen asanbladan parte hartzen, baina uste dut CDRa beharrezkoa dela. Ni enpresaria naiz, nire langileek greba egingo dute eta kobratuko dute. Prozesu hau denona da. Eta argi dago konstituzio berri bat ezin dela utzi soilik politikarien eta eliteen esku, bestela 78an bezala gertatuko da eta sartuko digute gizartearen zati batena soilik den konstituzioa. Eta denak hartu behar dira kontuan konstituzio berri horretan, baita nik bezala pentsatzen ez dutenak ere”.

Errepublika Katalan Aske, Independente eta Feminista baten alde

2017-11-06  //  Sailkatugabeak  //  Iruzkinik ez

Nuria Martí-k, ezkerretik hasita lehenengoak, frankismoaren aurkako emakumeen borroka kontatu zuen.

Urriaren 29an, Kataluniako Errepublika aldarrikatu eta bi egunera, Terrassan jardunaldiak antolatu zituen bertako CDRak (Errepublikaren Defentsarako Komiteak). Bertan feminismoaz esan zirenak bildu ditugu artikulu honetan, independentzia eraldaketa sozialei lotua den seinale:

Nuria Martí, osasun publikoaren aldeko borrokalaria eta feminista

“Amonaren batailak” kontatzera zihoala iragarrita, horrela azaldu zituen Nuria Martí-k Franco garaian ikasle eta langile mugimenduetan emakume borrokalarien bizipenak: “Guk ezagutu dugu frankismoa, eta bere ondorio ekonomiko, politiko eta ideologikoak: eskola, emakumeen domestikazioa eta bizitza sozialetik aldendua, gizonari lotua eta inoiz ez askea. Emakumeok jakin behar dugu nondik datozen gauzak: Pilar Primo de Riverak, Falangearen sortzaile José Antonio Primo de Riveraren arrebak, Emazte Onaren Gida atera zuen 1953an [sexuaren atala irakurri du], eta ez gaude hain urrun manual horretatik. Filosofia hau guztia frankismoaren oinarrian zegoen. Inork ez zigun esango frankismoaren kontra parte hartu ezin genuenik, baina esango zuten barne lanetan jarduteko egokiak ginela, kanpora begira ageri ziren izenak gizonenak ziren, edo asanbladan esandako zerbaitek ez bazien grazia egiten ‘neska, zoaz ontziak garbitzera’ esaten ziguten, edo ‘(neska) hau nik gozatu dut eta denek ere bai’, eta hori ezkerreko mugimenduetan bizi izan dugu”.

Ondoren, Independentziaren Aldeko Feministen Dekalogoa irakurri zuten publikoko bi kidek (hemen irakur dezakezu euskaraz).

Ezker-eskuin: Valcarca (ezkerretik hasita lehen biak), Sabadell eta Terrassako CDRetako kideak.

CDRak eta begirada feminista

Publikoarekin iritzi trukea zabaldu zenean, herritar batek galdetu zuen CDR Feminista bat sortua dela, emakumeek asanbladetan erosoago parte hartzeko, eta dinamikak antolatzerakoan zituzten zailtasunei aurre egiteko.

Valcarca-ko CDRko kideak (emakumea) mingostasunez kontatu zuen nola bizi izan zuen erreferenduma: “Aurreko asteburuan eskola okupatzen eta azpiegitura osoa sortzen emakumeak aritu ginen, eta erreferendumaren unea iritsitakoan, ahotsa hartu behar zenean gizonek baizik ez zuten egin. Emakume helduei kosta egiten zaie hitza hartzea, enpoderatzeko lan handiagoa egin behar dute gazteek baino. Pedagogia egin behar da emakumeen eta baita gizonen parte hartzeko moduaz ere. Nik orain arte ez nuen militatu 40 urtetik gorako emakumeekin, eta oso aberasgarria da. Emakumeek beharra sentitzen badute emakumeen espazioak sortzeko errespetatuko dut, eta aldi berean uste dut oso aberasgarria dela CDRetan gizon eta emakumeak aritzea”.

Publikotik emakume heldu batek hartu zuen mikrofonoa, eta irmo adierazi zuen “emakumeek hitza hartzea ez dagoela adinari lotuta. Ez estigmatizatu helduak. Batzuek betidanik hartu izan dugu hitza, eta beste batzuk, izan gazte edo heldu, inoiz ere ez”.

Salvador Perezek auzotarren borroka izan zuen hizpide, eta kontatu zuen gertakizunak emakume helduen parte-hartzeaz klixe eta duda denak uxatu ditzake: “Eskolara nola sartu eztabaidatzen ari ginen erreferendum bezperan, eraikina erabat itxita zegoen eta ez genuen sarbiderik ikusten. Eta 83-84 urteko bi emakumek esan ziguten: ‘Zer ari gara eztabaidatzen? atea behera botatzen da eta sartu egiten da, beti egin den moduan'”.

Terrassako CDRko kideak (gizona) zera adierazi zuen: “CDR feministak egon edo ez, beharrezkoena da oinarri sozialak eta CDRak begirada feminista izatea. Begirada hori beti egon behar du eta oso konstantea izan behar da. Asanbladak lantzerakoan, kide feministak ditugu eta eurek lantzen dute nola egin gauzak ikuspegi feministatik eta eskertzen diegu lan hori. Pedagogia ere egiten ari gara ahalik emakume gehien etor daitezen asanbladara eta hitza har dezagun denok. Kurdistango kodelegatuen sistema ezagutzen ari gara: Emakume-gizon, ideologikoki ezberdin eta adin ezberdinekoak izan behar dute bi kodelegatu horiek”.

Nuria Martík hartu zuen hitza, eta berriz ere Franco garaiko emakumeen borrokarekin lotura eginez, zoriondu zuen CDRetako lana: “Kartelak irakurtzean jasotzen ditudan mezuak dira ‘zaindu gaitezen’, ‘antolatu dezagun egunerokoa borroka eramangarria izan dadin’… hori duela 40 urte ezinezkoa zen, eta zaintza bere osotasunean borrokaren parte egitea bada ekarpen feminista”.

Kataluniatik inbidia ematen duena: boterea herritarrena da edo ez da errepublikarik izango

2017-11-03  //  Sailkatugabeak  //  Iruzkinik ez

Antolatuta dauden herritarren jarrerak ematen dit inbidia. Badakite eurek eragin dutela prozesua, eurek defendatu izanari esker izan zela posible erreferenduma, eurek bultza zituztela ordezkari politikoak independentzia aldarrikatzera… eta badakite Errepublika altxatzeko hurrengo urratsa, alegia, Konstituzioa egitea, eurei dagokiela. Ez dute onartzen elite ekonomiko-politikoek gela itxietan Kataluniaren konstituzioa idazterik: “beste 78 bat sartuko digutelakoan? utikan!”. Orain arte herritarrek antolatzeko erabili dituzten organoetan, Òmnium, ANC, sektorekako erakundeak (sindikatu, guraso elkarte, nekazari, bonbero, irakasle, ekonomia sozial solidario…), CDR (Errepublikaren Defentsarako Komitea), horietan denetan konstituzio berriaren oinarriak landu eta erabaki behar direla diotenak ez dira lau katu. Kataluniatik iristen zaizkigun mobilizazio masibo horien oinarri zabalak dira. Eta herritarren oinarri horri jarraituz independentzia aldarrikatzera iritsi diren alderdi politikoek, konstituzioa egiterakoan ere herritarren eskaera (alegia, konstituzioa herritarrek egina izatea) entzun behintzat egingo dutela pentsatzeak ez dirudi zorokeria, ikusiko da kontuan hartua den edo ez.

Herritar antolatuek oso argi dute, baita ere, zertarako lotu ziren Errepublika lortzeko borrokara: politika liberalei aurre egiteko, herritar denentzat duinak diren bizi baldintzak sortzeko, eskubide sozialak defendatzeko… Independentzia ez da azken helburua, independentzia bitarteko bat da bizitzaren eremu guztietan erabakimena berreskuratzeko, gizarte justuago bat eraikitzeko, ekonomia demokratikoa, zentzuduna, guztien onerakoa exigitzeko. Herritar antolatuek hitz egiten dutenean konstituzioa lantzeari ekin beharraz, mahai gainera ateratzen dituzte hainbat gai sozial, esaterako, immigranteek ere subjekto aktibo izan behar dutela konstituzioa egiterakoan, estatuak feminista izan behar duela, ekonomia sozial solidarioa bultza behar dela, zerbitzuak munizipalizatzeko aukerez…

Minik handiena

Espainiako Estatuak Kataluniari errepresioz egiten dion erasoaldi bakoitzak behartzen dituela herritar antolatuak defentsa lanetara jarri behar izatera, momentuan bertan. Errepublika eraikitzeko denbora, indarra, ahala galerazten die herritarrei Espainiako Estatuak horrela.

Hedabide denak, eta haien bidez Kataluniaz kanpoko herritarrok gure denbora eta arreta osoa bideratzen dugula filmetakoak diruditen Espainiako Estatu aparatuen kapitulu eskandalagarriak jarraitzera, Kataluniako politikarien erantzun ingeniosoak baloratzera, eta hurrengo jokaldi politikoez espekulatzera. Eta “politiko honek esan duela”, eta “hark iragarri duela”, eta “besteak egin beharko lukeela”.

Itxaropena

Herritar antolatuek jarraitzen duten bitartean gizarte justu baten aldeko lanean, kalean, alternatibak eraikitzen, erakundeetako ordezkariekin elkarlanean, eta era guztietako politikariei exigitzen boterea herritarrena dela, Kataluniako Errepublika izango da. “Hilabete edo urte batzuetara, baina honek atzera bueltarik ez dauka” entzun izan diogu bati baino gehiagori. Lan egiteko eta eraikitzeko eremurik ez zaie falta. Eta Errepublikaren aldarrikapen formalek, politikarien errepresentazio jokoek, hango legeak edo hemengo boletinak ez du errepublikarik egiten. “Errepublika ez da aldarrikatzen, eraiki egiten da” esan digu Ivan Mirók, hurrengo zenbakian irakurri ahalko duzuen elkarrizketan.

Eneko Dorronsoro euskatalanak estelada kendu zuen balkoitik errepublika aldarrikatu eta biharamunean: “Aldarrikapenak bukatu dira, orain Errepublika bizitzea dagokigu”. Hurrengo eguneko gertaerek eragin diote berriz balkoian zintzilikatu beharko duen edo ez kezka. Trapurik gabeko balkoia izango duen eguna du, ordea, amets.

Eta batzuk itxaropena, jakingo dugula Euskal Herrian Kataluniako independentziarako gako garrantzitsuena dena ereiten.

CDRak: Kataluniakoa berezi egiten duen herritarren defentsa

2017-10-17  //  Sailkatugabeak  //  Iruzkinik ez

Sabadellen, urriaren 14an, 91 CDR-tako 200 kideren arteko asanblada.

Katalanez CDRak, euskaraz Erreferendumaren Defentsarako Komiteak dira independentziaranzko urratsetan funtzio ezinbestekoa jokatzen ari direnak: herritarrak auzoko asanbladan elkartu eta Espainiako Estatuaren errepresioari aurre egiteko antolatzea, desobedientzia ekintzak burutzea eta norbanakoek ardurak eta harriskuak beregain hartzea. Enpapelem kanpainaren bidez baietzaren aldeko kanpaina egin zuten, eta ilegalizatutako erreferenduma praktikan egitea lortu zuten, asteburu osoan eskolak okupatuz eta bozkakutxak beren gorputzekin babestuz. Urriaren 10eko Puigdemonten “independentzia aldarria bai baina ez”-en ostean zer? Errepublikaren Defentsarako Komite bihurtzea erabaki dute, Sabadellen urriaren 14an 91 CDR inguru elkartuta.

Honako mapak erakusten ditu Katalunia osoko CDRak:

#LibertatJordis, errepresioari erantzuteko herritarren defentsa

Jordi Sánchez eta Jordi Cuixart askatzeko mobilizazioak antolatzeari ekin diete CDRek ere, lehen unetik. Ostiralerako zabaldua zuten mezua: “adi astelehenean gertatu daitekeenari, adi mobilizazioei”. Astelehen gauean Telegramez zabaldutako mezuak deitzen zituen herritarrak sare sozialetan beren gertueneko CDRa bilatzera eta tokian tokiko ekintzak burutzera, “horrela mobilizazioak artikulatzen dira eta herrialde osoan koordinatzen”. Hona hemen urriaren 17rako deituta dauden mobilizazioekin osatu duten mapa:

Graciako CDR bateko kideak kontatuak

Urriaren 11n, baldekada ur hotzaren biharamonean, elkartu gara Graciako Lesseps plazan auzoko CDRetako bateko kide Mariarekin. Berak kontatu digu nola hasi ziren lehen asanblada hauek antolatzen, herri eta auzoetan, uda aurretik. Horietako asko ezker independentistak bultzatu zituen, horretarako eskuera zituelako urteetako aldarrikapen sozial eta independentistak, autoantolaketarako gaitasuna, kalea lantzeko kultura, jende sare bat… Hasierako CDR horiek dinamika gero eta handiagoa eta serioagoa hartu zuten, ikusi zutenean erakunde publikoek onartutako urratsak egikaritzeko eta egoki burutzeko, kaleko antolaketa ezinbestekoa izango zela: “Hasieran asanbladak jende gutxik osatuak ziren, baina erreferendumaren aurreko asteetan Estatuaren errepresioa handitu zen, eta ondorioz, gero eta jende gehiago etortzen hasi zen, sekula auzoko ekintzetan edo manifestazioetan ikusi gabeko jendea ere bai eta ardurak eta arriskuak hartzen hasi ziren, esaterako, kartelak itsasten eta etxera eramaten… asko baloratzen dugu desobedientzia olatu hau”. Erreferenduma izan zen desobedientzia ekintza nagusia, eta egun horretan ikusi zen CDRetan aurreko hilabeteetan egin zen lanketaren emaitza, herritarren ahalduntze erabatekoa.

Gracian urriaren 11 iluntzean eginiko CDRaren bilkura.

Egitura paraleloak, autonomoak eta koordinatuak

CDRetan asko landu zuten erantzun baketsuak ematea, eta bakoitzaren denborak errespetatzea: “Gure indar nagusia kaleko mobilizazioa da eta ez genuen bidean jendea galdu nahi, egoera oso gordinei aurre egin nahi ez zielako. Denok sentitu gara eroso aukeratzeko poliziaren aurrean noraino iritsi eta horrek indartsu egin gaitu”. Lanketa orokor hori CDR guztietan egin zuten, eta ondoren, eskola bakoitzean eman zuten erantzun zehatza “espontaneoago” antolatu zuten, bakoitzak bere eskolan “guk, esaterako, larunbata gauean, bezperan”. Telegram bidez bideratu zituzten CDRetako beharrak: halako eskoletan jende gehiago behar da…
CDRen asanbladak irekiak izanik eta segurtasuna zaintzeko, erreferendumaren logistikaz ez zen hauetan hitz egiten. Hori beste egitura paralelo batek eraman zuen.

“Legeak aldatzen dira desobedientziatik eta kaletik”

“Laburtzeko, aste batzuk izan dira mobilizazio eta autoantolaketa handikoak, Kataluniako Gobernua gainditu dutenak, ezkerretik eta aurrerantz, gure ustez. Horregatik, astearteko adierazpenak frustrazio handi xamarra eragin zuen. Guk uste dugu, legeak aldatzen direla desobedientzia herrikoietik. Horregatik antolatu genituen aurreko egunak, eta horregatik defendatu ditugu kaleak hainbeste denboran, eta orain Kataluniako Gobernuari presio egiteko antolatuko gara: aplikatu dezala independentzia adierazpena. Kaleko mobilizazioa izan da gure indarra, horrek ekarri gaitu honaino. Mobilizazio hau gabe Kataluniako Gobernua ez litzateke hain urrun iritsiko. Aurrerantzean ere kaletik presioa egin ezean, ez da inor mugituko Katalunian, ez kanpoan. Ikusi beharko dugu zein izango diren hurrengo mugimenduak, bai Espainiako Gobernuarenak eta Kataluniakoarenak eta horren arabera joan eragiten”.

“Mobilizazio herritar hau oraingo egoerara kanalizatu beharra”

“Puigdemonten astearteko adierazpenari egiten diogun kritika nagusia da, herritarren mobilizazioa maila oso altuan zegoela momentu horretan eta oso zaila dela berriz hori lortzea. Ezin da pentsatu maila hori mantendu ahalko dugunik. Horregatik dagokigu orain aztertzea nola kanalizatuko dugun mobilizazio herritar hau oraingo egoerara, bistatik galdu gabe borroka kalean dagoela, eta ea nola joaten garen indarrak batzen, zein momentutan… hori da dugun erronkarik zailena orain”. Oraingo egoera ez da haien gustukoena, baina onerako baliatzen ahaleginduko dira: “Beti joan gara erantzunak ematen, eta agian garaia da beti besteen urratsen arabera erantzuten ari beharrean, hotzean pentsatzeko zein estrategia jarraitu nahi dugun, nola antolatuko garen… gure antolaketarako sanoagoa eta eraginkorragoa izango dena lantzeko”. Zaintza borrokaren parte da Katalunian: “Pertsonak gara, gai honetatik kanpo ere baditugu gure bizitzak, eta zaindu egin behar gara. Labadorekin txantxak egiten genituen, baina labadorak jarri gabe dauzkagu aste hauetan! gauza asko zaindu behar dira, borroka benetan eraginkorra izan dadin”.

CDRen gaitasuna prozesu konstitugilea lantzeko

Errepublikaren Defentsarako Komite bihurtuta, “prozesu konstitugilea”ri eusteko garaia izan daiteke: “Zer errepublika da nahi duguna? nolakoa nahi dugu izatea, zein eratara eraikiko dugu?”.  Eztabaida eta lanketa horiek denak egiteko CDRek oso ezaugarri interesgarriak dituztela kontatu du, harro: “Antolaketa mota bat da, orain arte beste hainbat eremutan bilatzen saiatu garena, masen espazioak sortzea, auzoz auzo, koordinatuta, eta espazio zabalak dira, alegia, kide diren auzotar denek ez dute militante txartela edo casalarena edo ateneuarena, eta aldiz, asumitu dute mobilizazio eta desobedientzia maila nahiko iraultzaile bat. Probetxu handia atera dakieke CDRei”.

Katalunian emandako urratsa beroagoa ote den herritarrek jasotako baldekada ur hotza baino

2017-10-11  //  Sailkatugabeak  //  Iruzkinik ez

Castellersak Companys etorbidean #indeKAT @argia pic.twitter.com/hDWLwel4Du

— Estitxu Eizagirre (@eeizagirre) 2017(e)ko urriak 10

Kaletik jarraitu genuen atzoko Parlamentaren saioa, beste milaka herritarrek bezala. Baldekada ur hotza izan zen “independentzia aldarrikatzen dugu baina momentuan suspenditu” mezua. Ongi afaldu, hartutako tragoa tragoekin bultza eta kezkak erreta, Xabier Letonaren analisia irakurri eta berriz amesteko gorputzaldiarekin sartu ginen ohera. Errealitatea xamurragoa ez ote den atzoko zeremonian herritarrei botatako ur hotza baino. Ze nezesidade? (oharra: ondorioetara zuzen jo nahi baduzu, irakurri “Zeremoniak eta idatzitako agiriak” tartekitik aurrerakoa).

Lluis Companys etorbidean herritarrak pantailari begira

ANCk 18:00etan Lluis Companys etorbidean elkartzera deitu zituen herritarrak, Puigdemontek ondoan dagoen Parlamentean egin behar zuen adierazpena indartzeko. Ze formetan auskalo, baina independentzia aldarrikatuko zuela espero zuten bertan elkartutako milaka herritarrek. Bi pantaila handitatik jarraitu genuen Parlamenteko saioa, beste 24 herri-hiritan bezala. Ikasleen zutabeak 14:00etarako zeuden bertaratuta, baita nekazarien traktoreak ere, Garaipenaren Arkuari jarraipena ematen zion ilara osatuz.

Companys etorbidean adierazpenaren aurretik eskaera argia: #indeKAT @argia pic.twitter.com/xLlqU2ltFM

— Estitxu Eizagirre (@eeizagirre) 2017(e)ko urriak 10

16:30etarako farola zabal batera igota geundela, ondoan tokatu zen gazte sevillarra, Kataluniako M15ean sorreratik aritutakoa, lehen gaua kalean pasa zuten 12 horietako bat. Irri bihurria piztu zidan egin zuen ohartarazpenak: eurek deituta milaka herritarrek Parlamenta inguratu zutenean, egoitza eta lorategiak inguratzen dituen hesiaren aurrean jarri zirela herritarrak, Parlament barrura begira, eta presio handia eragin zuela. “Gaur pantailak Parlamentera ez, Garaipenaren Arkurantz begira jarri ditu herritarrak. Ez dakit presioa egiteko modu onena den…”. Kontzentrazioa ANCk deitua izanik ere, ez zen ANCko aurkezlerik ez ordezkaririk egon kontzentrazioan, pantailan TV3-ren emanaldia agertzen zen une osoan, eta amaieran ere ANCk ez zuen inongo moldetan hitzik hartu, ez adierazpenik egin. Bada berezia.

Ordubete atzeratu zen saioa

Pantailara begiratu beharrik ez zegoen Parlamentean nor sartzen zen jakiteko. Oposizioari jotako txistu zorrotzek esaten zuten dena. Independentzia aldarrikatu behar zutenak agertzen ez, ordea. Tentsioa igotzen joan zen, eta ordu bete atzeratzea eskatu zutela jakin genuen minutu gutxiren bueltan. “JxSi negoziaketak lotzen azken orduan? CUPek eskatutakoa ez ote den?” bateko eta besteko iritzi-zurrumurruak entzuten ziren.

Telegrameko Alertes 1-0 zerrenda jarraitu bagenu, alde ederreko arratsalde-gaua pasako genuen. 7.600 herritarrek jasotzen dugu bertatik informazioa, ordea, atzo kalean bildutako milaka herritarrek ez genion informazio horri momentuan jarraitu. 18:20an bidalitako mezuak zioen “hainbat iturriren arabera, ordubeteko atzerapena nazioarteko bitartekariekin harremanetarako dela” (Ara informazio iturri aipatuta). Eta 18:47an bidalitako mezuak zioen “Artur Mas eta Núria de Gispert batu dira JxSi eta CUPeko parlamentarien bilerara” (TV3 informazio iturri aipatuta).

Puigdemonten blankazoa eta CUPen bermea

Sartu ziren 19:00etarako oposizioa, ondoren JxSikoak, eta kaleko pantailetan ikusten zen TV3ren kamarek Puigdemonten finkatu zuten fokoa. “Ene! ze aurpegi du! ez dator gauza onik” izan zen komentario orokorra, aurpegi zurbila eta keinu desenkajatua ageri baitzuen. “Eta CUP? CUP falta da. Akabo? Sar dadila CUP, sar dadila CUP” oihukatu zuten atzeko bi gizon adinekok, egoera umore zorrotzez jarraitzen ari zirenak. CUP sartu zenean txaloak entzun ziren, “berme bat dira” esaldiarekin, atzeko gizonek botea hau ere.

Sagarrak + sagarrak + sagarrak… ba hori, sangria

Puigdemonten agerraldia osorik ikus dezakegu hemen.

Jendeak adostasun handiz jarraitu zuen presidentak ibilbide honetaz egin zuen kontaketa, herritarrei ezaguna eta behin eta berriz entzuna izanik ere. Eta kalean txalo zaparradek bultzatzen zuten kontakizun hau, gertaera horien ondorio logikoa “independentzia aldarrikatzea” zen bakoitzean. Adierazpena entzuten jarraitu ahal izateko moduko buila moderatuarekin, “in-inde-independentzia” oihuak errepikatzen ziren momentu horietan. Festa, garaipen, edo independentzia sentimendu nagusia bizi izan zen kalean Puigdemontek independentzia aldarrikatzeko asmo sendoa adierazi zuenean:

Puigdemont 7 independentzia asmo irmoa azaldu duenean #indeKAT @argia pic.twitter.com/12XXisbvgI

— Estitxu Eizagirre (@eeizagirre) 2017(e)ko urriak 10

Ondoren, ordea, “etetea eskatzen dut” formulak hankaz gora utzi zituen herritarrak. Hurrengo egunetan jakingo da agian nola joan zen guztia (hemen Nacio Digitalek kontatu duena), baina momentuan zabaldu zen sentsazioa izan zen Parlamenteko saioa ordubete atzeratu zuen bilera horretan Puigdemonten adierazpenaren azken paragrafoa zela aldatu zena. “Politikariekin gertatzen zaiguna, hau eta hau eta hau argudiatu, eta jarraian, ondorioa ez parean etortzea aurreko premisa nagusiekin”.

Puigdemont 8: elkarrizketa azpimarratu duenean bukaeran #indeKAT @argia pic.twitter.com/wGJIYqFjZB

— Estitxu Eizagirre (@eeizagirre) 2017(e)ko urriak 10

Independentzia minutu horiek gustu garratza utzi zuten. Alkooliko Anonimoen sortzaile Inaxito Albisurekin gogoratu nintzen, har esaten baitzuen “askatasuna segunduka neurtzen dela”, ez espero izateko behin eta betiko lortzerik. Baina herritarren inplikazio handiko azken asteen ostean argia piztu, eta ondoren intermitentea zela konturatzeak oso grazia gutxi egin zuen.

Jende askok momentuan aldegin zuen, bakoitza buruan bere ondorioak xehetzen zihoala. Lehen aldia, ez segadorsik, ez “els carres seran sempre nostras“ik, ez beste garaipen edo borrokarako kanturik entzun ez genuela. Taldetxoak sortu ziren, egoeraz hitz egiteko. Argudiaketan haserrezko adierazpenak entzuten baziren ere, gorputzek, jarrerek, tristura zen transmititzen zutena, bajoia.

Herritar gutxi batzuk Parlamentarien hesian “traidoreak” eta “mossoak ere indar okupatzaileak dira” oihuka #indeKAT @argia pic.twitter.com/lMtmfSL29X

— Estitxu Eizagirre (@eeizagirre) 2017(e)ko urriak 10

Herritar oso gutxi batzuk izan ziren Parlamentaren hesira jo zutenak “traidoreak!” eta “mossoak ere indar okupatzaileak dira!” oihuka. Minutu gutxira, beste herritar batzuek katea osatu zuten hesiaren kontra Parlamentari bizkarra emanez, juxtu erakundea babesteko “traidore”ka ari zitzaizkion herritarrenganik, oso modu lasaian, inongo hitzik ere egin gabe.

Anna Gabrielen hitzartzea

CUPek zer esango entzutera geratu zen jende dezente Companys etorbidean.

CUPen hitzartzeak jakin-min handia eta herritarren txaloak #indeKAT @argia pic.twitter.com/a1w9p6UDXR

— Estitxu Eizagirre (@eeizagirre) 2017(e)ko urriak 10

“Gaur independentzia aldarrikatzea tokatzen zen” moduko esaldiei txaloz erantzun zion jendeak. Puigdemonten azken paragrafoarekin ezadostasuna agertu zuela, baina ez ziola egur handirik eman iruditu zitzaigun eta bukaeran “beste borroka fase bat hasten da” mezuak zer esan nahi zuen ikusi beharko dela.

“Herritarren nahia ezin da eten. Eten, hitzegiteko, norekin?” #indeKAT @argia pic.twitter.com/0td3owOMNh

— Estitxu Eizagirre (@eeizagirre) 2017(e)ko urriak 10

Zeremoniak eta sinatutako agiriak

Afalostean eta egunaren digestioa egiten ari ginela, konturatzen ginen ez dagoela xamurra ulertzen nola doazen prozedurak legeek independentzia prozesurik aurreikusten ez duten estatuen mundu honetan. “Minutu batzuez independenteak izan gara? baina Puigdemontek eteteko eskatu du baina nork eta non erabaki dute etetea? baina…”. Directak eman dizkigu pista gehien, eta bart gertatutakoaren azken ondorioa Xabier Letonaren artikulu ederrak kontatu digu. Motzean eta zakar:

Ederrak direla zeremoniak eta elizkizunak, baina ezkondu sinatzen duzun paperak egiten zaituela, sermoiak A edo B esan izan, eta ezkongaiek hau edo hori hitztotelkatuta ere. Atzoko zeremonia kaletik bizi izan genuen milaka herritarrek, eta bai Puigdemontek eta bai Gabrielek erreferentzia zuzena egin zieten plazako jendeei, baina Europarentzat zen egindako adierazpena. Egun osoan zehar behin eta berriz errepikatu zuten, nazioarteko 300 hedabide baino gehiago ari zirela bertatik albistea jarraitzen, eta estatukoak kontuan hartuta 800 hedabide baino gehiago zirela bertan lanean ari zirenak.

Herritarrei balio diena, berriz, Parlamentaren saio osoa amaitu eta ondoren JxSi-k eta CUPek sinatutako independentzia aldarrikapena. Irakurriz gero, zehatza eta mamitsua dela pentsa daitekeena. Idatziz parlamentean gehiengoa duten alderdi independentistek adierazpen hau sinatuta izatea bada aurrerapauso bat, nahiz eta atzo erabaki zuten agiri hau ez oraingoz Parlamentean bozkatu eta ostean praktikan jartzea. Europarentzat egindako zeremoniak azaldu zuenez, aste batzuez negoziaketei emango diete lehentasuna. Zeremoniaren ostean sinatutako agiriak eta CUPek esan izanak negoziaketen aroa luzatzeak ekarriko lukeela ez JxSi gobernuan babestea, herritarrei ematen diete halako berme bat, aste batzuk barru Parlamentean indarrean sartu ahalko luketen independentzia aldarrikapena dagoeneko idatzita, adostuta eta eskutan dutela.

22:59an Alertes 1-0 Telegram kontuak zabaldu zuen ANCren mezu bat, 5 puntutan azaltzen duena atzo iluntzeko gertakizuna:

1-Puigdemont presidentak bere egin du urriaren 1eko erreferendumaren mandatua: Katalunia estatu independentea izango da, errepublika forman.

2-Gehiengo independentistaren parlamentariek Independentzia Aldarrikapena sinatu dute.

3-Bere aplikazioa etenda dago, nazioartetik jasotako elkarrizketa deiei erantzuteko.

4-Rajoyk negoziatu beharra du edo prest egongo gara etenaldia altxa eta independentzia defendatzeko.

5-Gobernu eta Parlament honek eramango gaituzte independentziara, herritarren mandatua betez, orain arte egin duten bezala.

Ze nezesidade?

Europak Kataluniaren independentzia eztabaidagai izan badu, herritarrek kalean egindako lan eta aldarrikapen handiei esker izan da. Orain arteko artikuluetan “pedagogia, zaintza…” modura kontatu ditugu herritarrek kaletik bizi izandakoak. Egun handia iritsi, eta herritarrek politikarien jokaldia gau beranduan edo biharamunean (edo batzuek hurrengo egunetan) ulertzeak zer zentzu du? Itxura guztien arabera, azken orduko lanak, aukerak eta aldaketek bideratu zuten zeremonia Europara, eta ez ziren gai izan edo ahaztu ziren, edo ez zen komeni herritarrei atzoko urratsak modu ulergarrian eta aurrerapauso moduan azaltzea?

Ulergarria izan daiteke edo ez, pentsa liteke hurrengo egun eta asteetan pedagogia lana egingo dutela, edo ez… orain arteko indarraren zati handi bat herritarrek jarritakoa izan dela, eta egun handietan Europari adina herritarrei azalpenak ematea exijitzen duenari ere ez zaio arrazoirik faltako. Politikaren logika, taktika eta enparauetatik egiten diren jokaldiek aparte uzten dituzte herritarrak (agian momentu batez, eta agian pixka bat soilik, baina aparteago behintzat), eta deskonfiantzak sortzea da sanoena halakoetan, ardiak ez garen seinale.

Orain arteko handiena: herri oso bat kalera atera zen eguna

2017-10-04  //  Sailkatugabeak  //  Iruzkinik ez

Gracian manifestazioa behar zuena eta kontzentrazioa dena #VagaGeneral3O #herribatenindarra pic.twitter.com/8mf1Po0lqS

— ARGIA (@argia) 2017(e)ko urriak 3

Ezer idatzi beharrik ez zegoela pentsatzen genuen atzoko arratsaldean, Vaga Generaleko manifestazio nagusian gindoazela. JENDETZA-JENDETZA-JENDETZA-JENDETZA irudiek dena esaten zutela. Hainbeste, non, manifestazioan ezagutu genuen Daniel Escribanorekin komentatzen aritu ginen bezala, “istorioak bilatzea zaila” zen, alegia, dena zela jendetza itsaso handi bat.

Gracian behera beste zati batean #VagaGeneral3O #herribatenindarra pic.twitter.com/BAR02JNqL7

— ARGIA (@argia) 2017(e)ko urriak 3

Manifestazioaren kale ofizialera sartu, argazki batzuk atera, hango beroa-mezuak-dantza-MAMBO erabatekoa bizi eta kale paraleloetara ateratzen ginen, 100 bat metro aurreratu eta berriz manifestazioaren bide ofizialera beste murgilaldi bat egitera. Noski, manifestazioa baino kontzentrazio erraldoi hartan pausoa egitea kosta egiten baitzen. Kontua zen, ordea, ManiFest haren inguruko kaleak ere gu bezala zebiltzan jendez gainezka zeudela. Hainbeste, non, begiratu kale batera eta begiratu bestera, manifestazioaren bide ofiziala zein zen erreferentzia galtzea erraza zela. Bi argazkilari ikusi genituen inguruko kale batean, errepide moztuaren erdian geldi, euren inguruko irudi ederrak, edo lehen esandako “istorioak”, itsaso zabalaren orokortasunak falta zituen horiek, ehizatzen. “Zuek ondo jakingo duzue, hango bukaerako kalea da manifestazioa? eta norantz da?” galdetu, eta nor izango erantzun digun argazkilaria, eta Javi Julio “zuen aste honetako azala nire argazkia da!”.

Europako telebista baten aurkezlearen atzean kartela “Europa non zaude?” #VagaGeneral3O #herribatenindarra pic.twitter.com/ZenuWknxsz

— ARGIA (@argia) 2017(e)ko urriak 3

Adierazpen demokratiko handiagorik ezin da

Asteburuaz geroztik bizi izan ditugu gauza oso handiak, jendetzak eskolak defendatzen egun oso batez, hainbeste jende, Espainiak bere indarkeria ankerrarekin ezin izan duela berak ilegal deklaratutako erreferenduma eragotzi. Bizi izan genuen Montjuiceko ekitaldia, erreferendumaren aurreko Baietzaren aldeko ekitaldi bateratua, Euskal Herritik gatozenontzat, erraldoiak diren espazioa eta jendetza bildu zuena… Baina atzo arratsaldekoa beste eskala bateko zerbait izan zen.

“katalanak jende baketsua dira” #VagaGeneral3O #herribatenindarra pic.twitter.com/uKPbov3xi1

— ARGIA (@argia) 2017(e)ko urriak 3

Bartzelonako jendetzarekin “mozkortuta” gindoazela, gogoratu ginen hori Bartzelonan bizi zen jendeak soilik hornitutako manifestazioa zela. Katalunia osoko herri bakoitzeko udaletxearen aurrean horrelako manifestazio bat irudikatu behar genuela, bakoitzean bere herriko eskalan. Atzo gauerako zabaldu zen datu fidagarri bakarra, Bartzelona mailako deialdietan egin den manifestaziorik handiena izan zela. Gogoratu, gogoan ditugun beste manifestazio berrienetan (jihadismoak hildakoen omenezkoan, Diadetan…) Katalunia osoa zegoela deituta, eta atzo Bartzelonan, bertakoak baino ez. Gaur goizean 700.000 herritar elkartu zirela Bartzelonan soilik irakurri dugu. Itsasoko ur tantak kontatzea bezala iruditzen zait atzoko herritarrak kontatzea. Ba al dago beharrik?

“Milaka herritar?” Arpa jotzen ari gara?

Ez zegoela artikulu hau idatzi beharrik pentsatzen genuen atzo manifestaziotik txio eta txio ari ginela, irudiek dena esaten zutela. Idatzi badut, atzora arte Katalunian gurekin lanean aritu den Xabier Letona ARGIAko kideak gauean deitu zigulako izan da. “Zer, egun hauetan bizi izan ditugun momentu handi horiek bizita, gaurkoa zer, ondo joan da?” prestatu zigun terrenoa, Greba Orokorraren arrakasta itzela izan ez bazen esateko lasai, alegia. “Gaurkoa? Handiena!” erantzun guk kolpean. Gehiago ezin dela, herri OSOA zegoela kalean aldi berean. Igandean independentziarantz urrats handi bat eman zutela, baina Espainiak eman zien zigorrari gaur erantzun diotela, jende dena gaur atera dela kalera aldi berean. Erreferendumean parte hartu ez zuen jendea ere atera zen atzo kalera, “ezin dut onartu nire herrikideak jotzea” moduko testigantzak entzun genituen. Ohitu ere egin gara bandera españolak senyera eta esteladen ondoan ikustera, eta atzoko manifestazioan bandera españolak ere asko ziren: atzo bai, kalean ikusi genuen Katalunian bizi den español demokraziazaleak batu zirela independentziaren bidera, igandean ikusi zutelako Espainian jarraitzeak eskubide demokratikoak zalantzan izatea esan nahi duela.

“Ba kontatu, ze hemen ‘milaka pertsona’ esaten digute” eta irudikatu dugu berehala, “milaka pertsona” eta jarriko zuten gogoarekin albistea ematerakoan, ba “milaka pertsona” Euskal Herriko hainbeste manifa irudikatuko zituztela entzuleek. Horrelaxe erantzun genion: Bartzelonan egon den edonork, jakinik herri bakoitzean horrelako bat bazegoela, badaki “ehun-milaka” edo “milioika” herritar atera zirela atzo kalera (ni ez naiz herriz herriko datuak kontatzen hasiko), ez “milaka”.

Erregearen sustoa eta Katalanengan konfiantza: “Kaleak beti izango dira gureak?”

Txepel eta zantar ageri den Espainia ederki kontraprogramatzen ari da Kataluniako herriaren bidea. Politikaz tutik ulertzen ez dugunok ere sentitzen dugu, ez dakigu zergatik, zerk funtzionatzen duen momentu bakoitzean eta zerk ez. Zer den benetakoa, non dagoen indarra, eta non ez. Eta milioika herritarrek asteburuan gehien erabili duten lema, indarrik handiena izan duena, tonu anarkoena duena eta sortzez kuperoena den hauxe da: “Kaleak beti izango dira gureak!”. Atzo ikusi genuen zergatik: herritarrak kalean. Katalanek independentziarako duten indar demokratiko handiena horixe da. Herritarrak kalean, erabakitzen.

“Espainia ez, gobernua da zigortzen zaituztena” entzun ditugu erreferendumeko labankadekiko beren mespretxurik handiena adieraziz Espainiako demokrata ezkertiarrak. Gauza bat dela Espainia eta bestea Gobernua. Atzo gauean Felipe VIak mahai-gainean jarri zuen zer den Espainia: Aginte feudal bat demokraziaz hautatutako Gobernuaren gainetik dagoena. Espainiako Gobernua xakean jarri du Kataluniako herriak asteburu honetan, eta erregea atera da Gobernuak eutsi ezin duena, “kalea beti izango da gurea” dioten milioika herritar, gobernatzera. Hori guztia atzean Carlos III.aren koadroa duela, katalanera debekatu zuen eta Espainia zentralizatuenaren ikurra zena, to metafora poetiko reala. Albano Dante Fachinek txiokatua da:  “Igandean Espainiak 40 urte egin zuen atzera, eta asteartean 300″ (Carlos erregearen garaira, alajaina!”.

Tik urduri batean ejertzitoa kalera ateratzeko ahala duen erregeak garraztu digu lotarako ordua. Negargura ere ibili dugu eztarrian trabatuta. Euskal Herriko esperientziatik irudikatu dezakegu Katalanei eror dakiekeena. Erabaki dugu kataluniarrengan konfiantza izatea. Frogatzen ari diren guztiarekin, hainbeste irabazi dute. Asteburu honetan hori ere ikasi diegu, “ez galdetu ezer, egin zure lana hurrengo 5 minutuetan zer gertatuko den jakin gabe, eta konfiantza izan besteek ere bere lana egingo dutela eta gauzak ongi aterako direla”. Beste bati lotarako begiak itxi aurretik irakurri diogun txioak eman digu ameskaiztoak uxatzeko esperantza: “Xakean, erregea mugitzen denean, partida irabazteko zorian zaudelako da”.

Gogora ekarri dugu Katalunia dela herritarrek erregea bere lekuan jartzen duten Espainiako estatuko herrialde bakarra: Nou Campeko txistu-jotzeak; jihadisten manifestazioan “gure hildakoak zure negozio dira” agerian jarri, “zu bazatoz gu ez goaz” sendo esan eta lehen lerrotik bazterrera bidali zuten… Ez dakit astakeria den pentsatzea posible dela, baina erregea kentzeko norbait gai izango bada, Katalunia da. Espainiako ezkertiar demokratenek ez dute inoiz serio lan egin erregea zalantzan jartzeko, bozkak galtzeko beldur; eta euskaldunok inoiz baino gehiago miazkatzen diogu zerakozera, ekonomia santuaren izenean. Hori erakutsi digute katalanek: egin dezagun indar antidemokratikoen aurkako borroka baketsua bakoitzak gure herrian, bestela, Espainia fatxa eta monarkikoaren pisu guztia katalanengan eroriko da. Kataluniarekiko atxikimendutik harago, bakoitza bere herrian eta bere esparrutik baina denok batera, denok lanera!

Nou Barris: Eskirolekin enpatikoa eta eraginkorra den piketea

2017-10-03  //  Sailkatugabeak  //  2 iruzkin

Nou Barrisera jo dugu, langile auzune nagusia, andaluziarren eta Espainiako gainerako puntuetako etorkinen ondorengoak bizi direna, unionismoa nagusi den zonaldea. Nola erantzun ote dute Greba Orokor egunean, jakinik erreferendumaren egunean poliziak gehienetakoa jipoitu zuen auzunea bera izan zela?

Piketean doazen hiru lagun: senyeraduna españoladunari korapiloa egiten. Bandera español horrek dio “Bozkatzea demokrazia da”. Parez pare dugunak Espainiako errepublikaren bandera darama.

10:00 alderako iritsi gara, eta kale zabalenean behera pikete bila gabiltzala, sirena hots bizia aditu dugu, behin eta berriz: “polizia etorri da?!”. Hotsari segi diogu eta bai zera! Bonbero etxea sutan ikusi dugu, bonberoak ateetan kamioi denen sirenak eta argiak martxan. Goizerako antolatua zuten ekintzetako bat izan da, pikete informatiboa bonbero etxera joatea euren babesa txalotzera. Langileek, ezagunena egin den lemarekin jolastuz, [kaleak-en ordez] “bonberoak beti izango dira gureak!” egin diete oihu, eta bonberoek erantzun “bonberoak beti izango dira zuenak!”.

Nou Barrisen pikete informatiboa. Bonbero etxearen aurrean eskerronez #VagaGeneral3O pic.twitter.com/0PPeZZUKwp

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017

Mercadona bat itxi

Bonbero etxetik 50 bat metrora dagoen Mercadonara sartu da piketea. Langileekin hitz egin nahi dutela, informazioa azaltzera etorri direla.

Nou Barriseko piketea @Mercadona k gezurra diola salatzen: #VagaGeneral3O egiten duten langileak mehatxatuta ditu pic.twitter.com/n9yYH6qBUZ

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017

Esan diete eurek ere badutela greba eskubidea, eta badakitela Mercadonak mehatxatu egiten dituela greba egin nahi duten langileak. Piketeak babesten dituela langile gisa, “gure arma onena, langile borroka!” oihukatu dute… Denbora batera, langileek esan dute baietz, itxi egingo dutela denda eta nagusiari deituko diotela jakinarazteko. Hala egin dute. Denda ertaina da neurriz, sei bat langile irten dira bertatik. Piketeak pozik ospatu du garaipen txiki hori.

Nou Barris @Mercadona langileek erabaki berri dute ixtea. Nagusiei jakinarazi diete. Piketearen lorpen bat #VagaGeneral3O pic.twitter.com/sWv9NxDqY1

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017

“Nou Barris antifaxista” auzoko horman #VagaGeneral3O pic.twitter.com/XfZ6iVvoL9

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017

El Corte Ingles eta komertzio txiki asko itxita

Bertatik bertara dagoen Corte Inglesera jo dute ondoren. 9:30etarako irekia behar zuen, 10:30ak badira, eta erabat itxita dago. Beste poz bat piketearentzat. Antolaketan eskarmentua duela ageri duen kide bati galdetu diogu, eta aurreko grebetan baino jarraipen handiagoa izaten ari dela esan digu: “Komertzio txiki gehienak daude itxita; bankuek ateak itxita dituzte baina bulego barruan ari dira lanean”. Komertzio handietan, Eroski-Caprabo irekita ikusi dugu, Condis katekoak guk ikusitako denak itxita…

Nola negoziatzen den greba bat Mercadonarekin

Ehun bat metrora dago beste Mercadona bat, hau handia. Mercadonaz josia dagoela Bartzelona iruditu zaigu. Neurriz kanpoko zerbait.

Nou Barris: 100 m-ra beste @Mercadona bat: langile ordezkaritza batekin bilera eske piketeak #VagaGeneral3O pic.twitter.com/bBTyjhSSdG

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017

Berriro joan da piketeko lehen kide bat langileengatik galdetzera: tonu lasaian, eskuak zabalduta erakusten dituela, azalpen argiak ematen dizkie Greba Orokor eguna dela, hau pikete informatibo bat dela eta Mercadonako langileekin hitz egin nahi dutela, taldean antolatuta badaude ordezkariren batekin, eta bestela langile talde batekin. Langileak datozen bitartean galdezka hasi natzaio eta “ni ez naiz inongo sindikatuetakoa, hauetakoren batek hobe erantzungo dizu”. Kontxo! “sindikatukoa ez izateko oso ongi egiten duzu bada, komertzio batean eta bestean…”; “bitartekari lana beti da bitartekari lana…” erantzuna.

CGT sindikatuak darama piketearen martxa, dauden pegatina bakanek euren logoa daramate, baina komertzioetan lehen hitza egitera, bidea irekitzera doana ez bada inongo sindikatutakoa, bada pentsatu dugu piketeak biltzen duen jendea orokorrean langile jendea dela.

Lau bat langile atera dira atera, piketearekin hitz egitera. Orduan sindikatuko kide eskarmentudun batek hartu du hitza, eta zur eta lur utzi gaitu egoera kudeatzeko bere gaitasunak. Komatxo artean dendariaren hitzak, komatxorik gabe sindikatukoarenak. Azpimarratzekoa, sindikatukoak modu sendoan baina beti errespetuz eta gozo hitz egiten duela, dendaria da urduritasunak ahotsa goratzen diona:

• Greba egitea zuen eskubide ere bada… (egoera orokorra azaldu die)
• “Bai, baina lana egitea ere nire eskubide da. Ni ez nau jabeak behartzen, nik erabakitzen dut”
• Zuk ezezkoa esaten badidazu ere, zuk eta guk badakigu Roch jaunak mehatxatu egiten zaituztela langileak. Gauza bat egingo dugu: deituiozu zure nagusiari, eta esaiozu mobilizazio nazionalista bat etorri zaizula dendara. Esaiozu “nazionalista”, ze esaten badiozu hau langile greba bat dela, alegia, eurek gaurko izendatzeko ukatzen duten hitza, koskabiloak eztarrira etorriko zaizkio, langile borroka baita beste ezerk baino gehiago larritzen duena zure nagusia. Deitu eta esaiozu zure nagusiari mobilizazio nazionalista bat etorri zaizula dendara, eta sarraskiak saihesteko denda ixtea erabaki duzuela. Ez dela zuen ekimenez egingo duzuen zerbait, bezeroen eta dendaren segurtasunerako hartzen duzuen neurria dela…
• “Baina herritarrek erosketak egiteko eskubidea dute”
• Herritarrek juxtu gaur juxtu denda honetan esne gaingabetua erosteko duten eskubidearen oso gainetik dago herritarrek duten bozkatzeko eta jipoituak ez izateko eskubidea… Begira, gauza bat egingo dugu, piketeko jende guztia sartuko gara Mercadonako atarira, lurrean eseriko gara eta modu baketsuan hartuko dugu leku hau. Ikusten? guk leku hau hartu dugulako herritarrek ezin dute sartu erosketak egitera. Deituiozu nagusiari esanez egoera honetan alferrik dela denda irekita izatea, eta dendaren segurtasunerako itxiko duzuela denda…

Nou Barriseko piketea @Mercadona n #VagaGeneral3O pic.twitter.com/wQebKfYvmM

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017

• “Baina ni naiz denda itxi nahi ez duena!”
• Ados, esan, mesedez, beste langile denei ateratzeko. Eurek ere eskubidea dute erabakitzeko denda itxi nahi duten edo ez…

Joan da besteen bila eta lau bat emakume atera dira barrutik, gazteak eta piketekoak eserita ez dauden txokoan bildu dira. Piketekoek txalo jo diete, langileen batasunaren aldeko oihuak botaz, “Familia Roch, esplotatzaileak!” oihuka… azken hau entzuten duten bakoitzean Mercadonako langileei susto aurpegia eta aldi berean irri bat eskapatzen zaie, “ui zer dioten hauek, gure nagusiak aditzen badu…” adieraziz bezala.

Langileetako bati, gaztetxoa, itxuraz grebetan asko ibili gabea, malkoak etorri zaizkio begi ertzera. Piketeko lehen elkarrizketa zabaltzen duen mediadore hori inguratu zaie lasaitasun mezuak adieraziz, ez dutela ezertxo ere ukituko esanaz, dena baketsua izango dela, inork ez duela ezertxo ere euren aurka, arrazoiak azaldu eta eurek erabakitzea dutela asmoa…

• “Orduan, guk erabakitzen badugu ez dugula denda itxi nahi, lan egin nahi dugula, joango zarete?”
• [Mediadoreak, inongo sindikatuetakoa ez denak] Ni behintzat bai [lurrean eserita dauden pikete kideei begira, erabaki hori soilik berea dela adieraziz, ez duela denen izenean hitz egiten]
• Ba ni ez, eta lurrean eserita jarraitu nahi duten beste guztiek ere ez, hemen egotea gure eskubidea delako, eta leku honetantxe egongo garelako guk nahi dugun arte [negoziazioa eraman duen sindikatuko kidea]

Eurek nahi izan dutenean, piketea joan egin da unibertsitateetara, eta Mercadona honek irekita jarraitu du.

Errepublika plazan izan da Nou Barris auzuneko elkarretaratze nagusia. Bigarren errepublikaren aldeko borrokalarien omenezko eskulturan eserita biharko errepublikako herritarrak.

Auzoko elkarretaratze nagusia Errepublika plazan

Kalean Greba Eguna aurrera eramaten ari ziren denek zekiten bi hitzorduen berri: piketeak eta elkarretaratzea 12:00etan Errepublika plazan; eta bestalde, klabelin eskaintza Agora eskolaren atean, 11:00etan. Piketeak erabaki du bere gaurko lana lantokiak ixtera zentratzea, jakinik eskolako ekintzak jendetza bilduko zuela eurek gabe ere.

Halaxe izan da, eta eskolako klabelin eskaintza bukatuta, eskola atean bildutako jendetza manifestazioan abiatu da 12:00etako hitzordura. Eurak izan dira lehenak errotondara iristen, eta alde batean dagoen lorategian sartu dira. Jendetza ikusten da.

Halako batean, plazaren erdigunea den errotondara atera dira denak, errepidea hartuz. Eta orduantxe ikusi dute nola iristen zen piketea gidari zela langileen zutabea “kaleak beti izango dira gureak!” oihuka. Denak Errepublika plazan elkartu diren unea oso indartsua izan da. Langileek hartu dute mikroa, eta egin duten lehen aipua erreferenduma bermatzeko eskola defendatu zuten herritarrak txalotzea izan da, eta gaurko klabelin eskaintzarekin euren atxikimendu osoa eskaintzea.

Langile ordezkariak @Mercadona ixtea lorpenagatik izan dela esan du eta ostean mezu hau #VagaGeneral3O Nou Barrisen pic.twitter.com/aWaPclql6D

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017

Beste auzo bat, beste paisaia bat, beste lema batzuk

Goiz bakarra ez da inola ere aski atzerritar batzuek ondorio sendorik ateratzeko. Baina sumatzen dira ezberdintasun batzuk orain arte mugitu garen Sants auzoarekiko eta zer esanik ez Graciarekiko. Bandera españolak beste inon gaino gehiago balkoietan, senyerak gehiago orain arte ia erabat estaladak ikusi ditugunean, eta Espainiako bandera errepublikarrak ere bai. Gehien oihukatu dituzten mezuetan ere nabaritu dugu alderik: “Kaleak beti izango dira gureak” asko, “in-inde-independentzia” bakanen bat baino ez eta horren ordez “askatasuna!” “askatasuna!”; eta “indarkeriarik gabe elkarbizitza!” hori asko, erreferendumean poliziak sortutako zaurien sendagarri, poliziak erasotu ez zituen Gracia eta Santsen orain arte guk behintzat entzun ez genuena. “Bozkatu dugu!”, “Bozkatu dugu!”, bozkak bahitu dizkietenen ahotik entzuteak hotzikara ere eragin digu. Zer esanik ez, jipoia jaso zutenen ahotik “indar okupatzaileak kanpora!” entzuteak.

Nou Barriseko ere “kanpora okupazio indarrak” #VagaGeneral3O #herribatenindarra pic.twitter.com/dXEfBhV7i9

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017

Segadors Nou Barriseko #VagaGeneral3O Errepublika plazan #herribatenindarra pic.twitter.com/s3gKFDbb3w

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017