Gorka Gonzalez de Zarate
Euskadiko Jazzaldien denboraldia hastear denean, zuzeneko emanaldien inguruko iruzkinak, gogoetak, nahiak eta hasarreak adierazteko txokoa duzue hau. Gasteiztik idatzita gaiztakeriren bat ere kontatzen saiatuko naiz. Guztia musika kreatiboaren inguruan: batez ere, Jazza.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- JM Segurola(e)k Jaietan ere musika entzuteko aukera bidalketan
- gasteizkeriak(e)k Jazz Zaharrean, aperitifa moduan bidalketan
- JJ(e)k Jazz Zaharrean, aperitifa moduan bidalketan
- gasteizkeriak(e)k Jazzaldien etorreraz bidalketan
- JM Segurola(e)k Jazzaldien etorreraz bidalketan
Haundia Frisell
Atalak: Sailkatugabeak
Ezusteko galanta Jazzaldian lehen gau “serioan” izan nuena. Aitortu behar dut ez dudala oso gustoko Bill Frisellen unibertso sonoroa. Saiatu nintzen bere azken lana “Big Sur“ maitatzen, baina oso, oso latza egin zitzaidan. Hala ere, asteartean zintzo zintzo geratu nintzen bere emanaldi ikustera, erlojuak gaueko hamaikak laurden gutxi emanak zituenean (egoera ez oso egokia biharamunean goiz lanera joan behar duzunean). Gauzak horrela, Bill Frisellek zuzendutako Big Sur seikoteak (kitarra elektrikoa, bi bibolin, biola eta biolontxelo bana eta bateria batek osatzen zutena) taularatu zenean eta bere lehen notak bota zituenerako, harrapatuta nengoen. Aurreko egunean baino jende gutxiago bertaratu zen. Eta horietako erdiak baino gehiagok ez zuen belarri onez onartu Frisellen soinu proposamena. Ezin esan jazza denik, musika askotariko mistura baitauka barruan (country, pop, blues, …) baina azken finean soinu dotore bezain fina isladatzen du.
Ordurako, Ibrahim Maaloufen eskaintza atseginaz gozatu genuen lehen zatian. Horretan bere azken proiektuaren berri eman zigun, “Wind” . Eta emanaldiak René Clair-en ‘La Proie du Vent’ 1927ko soinu gabeko filmean hasiera izan bazuen ere, Louis Malleren “Ascenseur por l´échafaud” filmararte jarraitu zuen. Filma horretako musika Miles Davisek idatzi zuen. Bide horretan, Maurice André tronpeta jotzaile klasiko frantziarra bere izena aurkitu ez dudan tronpeta jotzaile klasiko errusiar bat eta Serge Gainsbourg eta Julliete Grécco agertu ziren. Azken finean, Maalouf erakutsi zigun zein izan den bere unibertso bitala.
Gaueko momenturik onena izan zen Serge Gainsbourgen, Julliette Grécorentzako idatzitako “Le Javainese” jo zuenean.