Iruña-Veleiakoaren antza du arazo honek

Atalak: Iruña-Veleia

(Ideiagatik mila esker R.M.Franki)

   Duela bederatzi urte Aldunde Andreak, goi-jatorriko andre arabarra bera, Gasteizko Epaitegian kereila bat aurkeztu zuen Lysio abeslariaren aurka, emakumearen seme baten aita izatea eta aitortzeari uko egitea leporatuz.

  Emakumeak salaketa hedatu eta bere arrazoiak zabal-zabalki argudiatu zituen prentsan, irratian eta telebistan. Horrela, gasteiztar, arabar eta euskaldun asko sinetsita gelditu ziren haurra abeslariaren semea zela. Bai horixe, nola ez ba, Aldunde Andreak esan du eta!

   Bien arteko antza gorabehera, abeslariak beti ukatu du bere aitatasuna. Harrigarriena hauxe da: salatuak berak (abeslariak) berari, amari eta haurrari DNA-azterketak egiteko, aita den ala ez zientziak argitu dezan, epaileari eskatzen bederatzi urte daramatzala.

   Aitzitik, salatariak (emakumeak) ezezko biribila eman du beti, batere azterketaren beharrik ez dagoela esanez, “haurra abeslariaren semea delako”. Goieskolako katedradun aditu famatu batzuk agertu dira emakumearen alde hauxe adieraziz, “abeslariaren arbuioagatik hain asaldatuta dagoen pertsona batengandik ezin daitekeela DNA fidagarria lortu, Schlöttlerer-Hudson testa erabiliko balitz ere”. Ez horixe, Doktoreek esan dute eta!

   Orain dela sei urte epaileak auto bat eman zuen Nekazaritzaren Ministerioko Erakunde Argazkiologikoak hiruren DNA egiaztatzeko. Justiziaren itxarobide bat hedatu zen orduan. Baina erakundeak ez zuen agindua bete; horren ordez kolorezko argazki bana egin zien, besterik ez, eta txostenean hauxe zioen, “gizonak eta haurrak antz handia dutela eta urrezko eraztun berdin bana”.

   Abeslaria aita al da?… Iruña-Veleiako grafitoak faltsuak al dira?