Zeruko giltzen menturan

Atalak: (B)literatura, (C)politika, Natura, Politika saioak

Abuztuaren 8a da. Aparteko egunik ez, ez bada, lau asteko opor edo laneko geldialdiaren erdira arribatu izana.

Lehen astean bizitakoaren irudi batzuk ekarri ditut hona, blogara, besterik ez bada, buruan egiten hasia zaidan herdoila uxatzeko.

Halaber, iragan berriko testuekin lotura pare bat egiteko –eta lotan lagatako egoa iratzartzeko, hor nonbait–.

Aran bailaran geundela, mendian gora hatsanka –eta zeruko giltzen menturan, egiari zor–, bere izena aipatuko ez dudan irakurle baten mezua heldu zitzaidan:

Zorionak, Leonardo Paduraren liburua gomendatzeagatik!

Duela hilabete batzuk irakurri nuen eta fikzioarekin –fikzio historikoarekin– berradiskidetu ninduen.

Gaizki ere pasa nuen, tarteka orri batzuk bazterrera utzi behar izugarrikeriak jasan ezinik. Insomnioren bat ere eragin zidan.

Eta begiak ireki PC-koen jokabideez [Zeruko giltzen menturan ibilitakoak horiek ere. Kortxete arteko lerro hau nirea izaki], eta abar….

Ondo pasa uda!

Hona testu horrekiko –El hombre que amaba a los perros hizpide– lotura, baita Joseba Sarrionandiaren Lapur banden etika ala politika liburuaren iruzkinaren amaieran liburuari eginiko aipua.

Aran haranean gora ibili ginen, euskaldunon arrastoan eta zeruko menturan.