Elikagai nazkagarriak, kultura kontua

Atalak: Elikagaien segurtasuna

Vienako jatetxe batean entsaladan jan nuen matxinsaltoa. Txuleta zaporea zuen.

Euskal Herriko Unibertsitateak (EHU) argitaratzen duen “Campusa” aldizkariaren 83. alea (2013ko azaroa) irakurtzen ari nintzela,  oso esaldi esanguratsuarekin topatu naiz. Izenburutzat “Karrera amaierako irakasgaia” duen erreportajea, Indian egondako ikasle baten honako kontakizunarekin hasten da: “Esan zidan europarra naizenez eta, ondorioz, aberatsa, ez nituela txiroen jakiak (oilaskoa, bildotsa, antxumea) jan behar; sugea, txakurra, labezomorroa edo arratoia bezalako jaki apartak baino […]”.

Europarra izatearen pribilegio hori alde batera utzita, berehala harrituko du irakurlea gure kulturan eta Indiakoan aberatsen eta txiroen jakien kontzeptuen arteko aldeak. Hemen elikagai arrunt edo kalitatezkotzat ditugunak, edozein etxeko menuan aurki ditzakegunak, estimu gutxikoak dira Indian. Eta, alderantziz, hemen inolaz ere ahora eramango ez genituzkeenak, oso preziatuak dira bertan.

Gogoeta honek, beste kontu bat ekarri dit gogora: FAO-k iaz kaleratu zuen intsektuak jateari buruzko informea. Nazkagarria iruditzen zaigu intsektuak jatea, energetikoki eta ingurumenaren iraunkortasunaren ikuspegitik oso onuragarria izango litzatekeen arren.

Arraroak gara. Prudentzio Deunaren egunean barraskiloekin asebetetzen gara.