Dublin, The Temple Bar-etik ospitalera

Atalak: Gizartea

(Irlandan jaso eta ikusitako gertaerekin bildutako ezpalak dira ondorengoak)

Dublin, Tallaghgt-eko Ospitala. Bada saltsarik Dublingo erdigunean. Bi egun egin behar genituen bertan eta azkenean zazpi igaro dira. Hori bai, ospitalean, alaba nagusiak apendizitisa izan zuen eta. Horrek osasun sistemari buruzko ezpal batzuk biltzeko aukera ematen du. Eta bat da estu dabiltzala diruz. Mediku gutxi dago, akaso opor garaiagatik (abuztua)?

Ez, inpresioa da Irlandan krisia ez dela doan iragan. Medikuetako batek azalduta: 30 orduko txandak egiten dituzte jarraian, batzuetan atsedenarekin, baina lan handia badago, lanean jo eta su, egun hauetan bezala. “Baina hori ez da ona, ez zuentzat ez gaixoentzat”, luzatu dio emazteak bati. “Badakit, baina hala da, hemen mediku izatea oso gogorra da”.

Abuztuaren 12an 18:00etan sartu ospitalera eta 14 goizean diagnostikoa: “Bai, apendizitisa da, gaur arratsaldeko 15:00etan ebakuntza. Jarritako ordutik ia sei ordu atzeratu zen ebakuntza. Ebakuntza gelekin estu  ibili ei dira, hamar ei daude ospitalean, bat haurrentzat eta gainerakoak helduentzat. Alaba peritonitisetik gertu ibili den susmoa dugu (bi egun ospitalean bertan egon da!).  Ospitaleko atsedenaldia eta tratamendua apendizitisik gogorrenarena izan da, hori esan digute behintzat.

Bukaera ere ez da oso borobila izan. Bi astera familiaren oharra Iruñetik: “Aizuek, 10.000 euroko faktura iritsi zaizue Dublingo ospitaletik”. “Nola???”. E-posta mezua ospitalera, ospitaleko sarrera egunean aurkeztutako Europar Batasuneko osasun txartelaren kopia elektronikoa berriz aurkeztu… eta bi egunera: “I’m sorry… akatsa izan da”. Eskerrak!