Esker ona eta aldaketa izan ziren protagonista Anaitasunan

Atalak: Sailkatugabeak

Euskaldunez ondo betea zegoen Anaitasuna larunbat arratsaldean. (Arg.: X. Letona).

Harresia eta zutabeak izan ziren larunbat arratsaldeko sinbolo Kontseiluak Iruñeko Anaitasunan antolatutako ekitaldian. Nafarroan euskaraz bizitzeko ezinbesteko den etxearen zutabeak eraiki eta hauek behin eta berriz eraisten zituztenak, horiexek protagonistak. Anaitasunako euskaldunei oholtzan harresia altxa dieten mamu ilunak eta ekitaldiaren amaieran hauei jende harresia eraiki dieten ikus-entzuleak. Eraiki eta desegin, eraiki eta desegin, bertan bildutakoek samur ulertzen duten metafora da: Nafarroa.

Eraikitako guztiagatik eskerrak lau haizetara zabaldu ziren Anaitasunan, batez ere eskerrak haurrak euskaraz eskolaratu zituzten gurasoei, guraso erdaldunei, harresiaren hegoalde ez euskalduneko gurasoei; eskerrak Nafarroan euskaraz bizi nahi duten guztiei. Iragarria zegoen, “eskertza ekitaldia izango da”.

“Zenbat jende” ere entzuten zen bertaratutakoen artean, hainbatentzat behintzat hori ere ezusteko izan zen. Lepo zegoen Anaitasuna, batez ere familiez, baina gazte taldeak ere ugariak ziren. Anaitasunak bestelako betekada eta ukitua ezagutu zituen larunbat arratsaldean. Eneko Olasagastiren zuzendaritzapean egindako ekitaldia koloretsua, arina eta indartsua izan zen  hasieratik.

Eneko Olasagastik zuzendutako ikuskizuna izan zen. (Arg.: X. Letona).

Juan Kruz Lakasta eta Maialen Huarte Euskalerria Irratiko esatariak aurkezle, Anabel Arraiza eta Oier Zuñiga aktoreak lagunduta, Demode Quartet taldea, Ezpelur taldeko gaiteroak, bideoak, dantzak, funanbulista… Festa giroa nagusi izan zen, baina errealitate gordinak ere bere tokia egin zuen, bereziki eremu ez euskalduneko hezkuntza komunitateko testigantzak aireratu zituztenean: “2011-2012 ikasturtean 1.400 ikaslek ilargira 14 aldiz joatea bezalako bidaia egin zuten guztien artean, ikasleko 600 euroko gastua urteko…”. Txalo zaparrada.

Horietako bat izan zen une gorienetakoa, Adrian Marturet 6 urteko haurra 1999an ikastolarako bidean hil zenekoa kontatu zenean. 16 urte geroago, bere ikaskide haur batek irakasleak malko artean nola kontatu zien gogorarazi zuen. Adrianen ama Arantzak bideoz hitz egin zuenean etorri zen une goriena. Oilo azala, malkoak… “Gure seme-alabak ez dira bigarren mailakoak, lehen mailakoak baizik…”.

Eta bideotik oholtzara egin zuen jauzi Adrian zenaren amak: “Borrokarekin jarraitu behar dugu. Ni edozertarako prest nauzue. Aurrera!”. Urko Aristi Tokikomeko lehendakari eta eguraldi gizon ezagunak esandakoak zuzendu zizkion amari: “Lehen mailakoak ez, zuek urrezko ligakoak zarete”.

Noizean behin mamu beltzak ateratzen ziren euskararen lau zutabeak apurtzera. Gero eta haur gehiago ateratzen zen korridoreetara jolasera eta hauen marmarra gero eta ozenagoa zen. Luze ari zitzaien egiten. Eserleku bakoitzean zegoen “Euskaraz bizi nahi dut” kartel handia astindu zenean orduan bai, haurrek ere heldu zioten. Baina denborak aurrera egin ahala, haurren marmarra are eta ozenago.

Azken ordu laurdena Paul Bilbao Kontseiluko zuzendariarentzat izan zen. Eta Kontseilua osatzen duten elkarte eta taldeentzat ere bai, guztiak igo ziren oholtzara. Berriz ezker ona, norabide ugaritan. Eta Nafarroan azkenotan bolo-bolo dabilen izpiritua ere ez zen falta haren ahotan: aldaketa! Nafarroako Gobernuaren aldaketa esan nahi du horrek, eskubideen atea guztiz irekia gera dadin. “Lau zutabe hauek ezinbesteko dira edozein hizkuntza garatzeko: Lege babesa; baliabide egokiak; planifikazioa; eta herri gogoa”. Azken honekin Anaitasuna lepo zegoela azpimarratu zuen Bilbaok. “Sentimendua da kendu ezin diguten bakarra” kantatu zuen Alaia Martinek, “gu euskaraz bizi gara eta irribarre batekin”, gaineratu zuen Sotok. Eta “euskaraz bizi nahi dut” kartelen olatuek Anaitasuna hartu zuten.

Olatua egin zuten kartelekin Anaitasunan eta orain aldaketaren olatuaren zain dira. (Arg.: X. Letona).

Esker ona eta aldaketa, horiek ziren ekitaldiaren oinarriak, eta datozen udal eta foru hauteskundeei begira, aldaketa posible dela gogoratu zuen Bilbaok, baina hala izatekotan, “aldaketa horretan euskarak zentralitatea beharko duela esan zuen eta “bestela ez dela aldaketarik izango”.

Bi ordu eskas joanak ziren ekitaldiaren hasieratik eta publikoan baziren jada neke aurpegiak. Azkenerako luzetxo joan zen, eta hala ere, zapore bikaina utzi zuen bertaratutakoen ahotan. Eraiki, desegin, eraiki. Sikiera aldaketa baletor…