Krisia, zenbait burutazio

Atalak: Ekonomia

Milioi erdi etxe saldu gabe daude Espainian eta datozen hiruzpalau hilabeteko tartean bukatuko dira orain eraikitzen ari diren gehienak. Dagoeneko, apurka, hauen hornitzaileen fakturazioa asko ari da jaisten. Dendak eta lantegi txiki eta ertainak dira hornitzaile garrantzitsuenak.

Fagorrek hartutako danbatekoa da Euskal Herrian gehien entzun denetakoa, eta MCCk ere iragarri ditu aurrejubilazioen aurrerapena eta kooperatiben arteko langileen joan-etorriak. 80ko hamarkadako krisian ere horrek ondorio txarragoen koltxoi lan handia egin zuen langabeziaren ondorioak apaltzeko. Ekonomia sozialak, kooperatiboak, krisiari aurre egiteko abantaila hori badu bederen.

Azken 10-15 urteetako ekonomia modernoaren ezaugarri nagusietakoa da enpleguaren prekarietatea: gero eta gehiago aldatzen da lanpostuz, hauen baldintza eskasak hala bultzatuta. Are eta gehiago kaskartuko da egoera: enpresak ixteaz gain, krisitik ateratzeko lan merkatuaren malgutasunaren izenean, langileen kaleratzea merkatuko da, etorkin gehiago kanporatuko dira, arrazakeria handituko da –”lana lapurtzera” datoz–, elkarteekiko zergak jaitsi eta, beraz, gastu sozialerako diru gutxiago…

Eta komunikabideoi, nola eragingo digu? Lehendik ere krisia bizi da prentsaren munduan, egunkari ugari itxi da jada, arrazoi desberdinak medio baina Interneten bultzada tartean. Baina arazo horiez gain, diru-laguntzen beharra duen euskarazko komunikazioa nola biziko da aurrekontu beherakaden testuinguruan? Begira Nafarroako Gobernuak nola baliatu duen abagunea.

Aurreikuspenak oso txarrak dira, beldurra barreiatzea ez da ona, baina urak eramaten uztea ere ez. Agintariek tamaina horietako neurriak hartzen badituzte, haien beldurra ere handia den seinale. Beldurra baztertu, beraz, baina arduraz jokatu, ardurak tentsioa mantentzen laguntzen du eta.