Onkeriak berri

Atalak: Sailkatu gabea

Kronikatik hartutako argazkia

Oiongo IKAren euskaltegiko Andoni Landari egin diote elkarrizketa Berrian.

Erantzun mamitsuak eman ditu. Euskalgintzaren inguruan ohikoena den mezu politikoki xuxena auzitan jartzeko modukoak asko. Dena-ondo-doazaleen mantrak ezeztatzen dituztenak. Berbarako:

“…Egoerari buruzko hausnarketa egin genuen. Ondorioztatu genuen zulo bat zuen zaku bat betetzen ari ginela…”.

“Ikastoletako irakasleek esaten zuten ikasle izandakoekin elkartzen zirela, eta euskaraz egiten zieten arren ikasle ohiek gazteleraz erantzuten zutela…”.

“Ikastolako irakasle batek pasadizo bat kontatu zidan. 14-15 urte inguruko ikasle batzuk ikusi zituen, eta horietako batek euskaraz egin zuen bati bota zion: «Qué pringao, habla en euskara»…”.

“Euskaltegiko ikasleek inoizko mailarik onena dute, baina eskaileretan inoiz baino gaztelera gehiago erabiltzen da…”.

“Etorri nintzenean, esango nuke jendeak ikasten zuela euskara jakin nahi zuelako. Gaur egun, gehiago ikasten dute, baina titulua dute buruan. Kontua da ez dakidala ikaslerik izango ote genukeen horregatik ez balitz…”.

“Kontua da oraindik urrun gaudela, euskara bezalaxe, helduen euskalduntzean dauden lan baldintzak normalizatzeko. Hor ari gara, administrazioarekin betiko borrokan…”.

Hamaika baieztapen gordin, egiazko, hariari tira egin eta sakontzea merezi duten horietakoak…

Baina orduan, kazetariari bonbila piztu zaio eta ezetz asmatu! Etorkinen eta bertokoen eskola segregazioarekin gogoratu da, eta jakina, euskara omen da segregazio horren arrazoia, aitzakia, bidea edo dena delakoa, eta berebiziko galdera distiratsu, Pulitzerra merezi duen horietako jaurti dio Andoniri ustekabean, txisteratik aterata bezala:

“Eskoletako segregazioaz luze eztabaidatu da. Arabako Errioxan zein da egoera?” Eta irakasleak erantzun:

“Eskola publikoa eta ikastola Bastidan eta Oionen daude, eta esango nuke bi herrietan segregazioa nabarmena dela. Pena handia ematen dit euskara bereizteko erabiltzeak, eta ez biltzeko”.

Berriro eskola publikoaren eta ikastolaren arteko “banaketa gaiztoa”. Berriro ere, eskola publiko“integratzailea” eta ikastola “segregatzailea”. Eta barriro be, euskara “banatzeko eta ez elkartzeko” erabilia.

Errematerako, erantzun horixe aukeratu du kazetariak elkarrizketako goiburu gisa:
“Pena handia ematen dit euskara bereizteko erabiltzeak, eta ez biltzeko”.

Maila (eskax) horretan gabiltza. Onkeriak eta menpekotasunak hezurretaraino jota.
Negargura ematen du halako aldrebeskeriak, ez Vocenton edo Prisan, baizik eta Berria batean ikusi behar izateak.
Hau da marka, hau!