Josune Azurmendi Telleria
Gizartea eta gizakia. Horren zaila ote da bizitza? Ba ote dakigu bizitzen? Egunerokotasunean ikusten eta ikasten ditudan gaien inguruko hausnarketa zorroztua, gaur egun horrenbeste behar dugun irri egiteko arrazoi batekin. Bizitzeko beste modu bat, irri egiteko beste arrazoi bat.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- BOST MINUTUKO IKASTAROA! -tu(a)z joan / -tzen joan / Josune Azurmendi / Zugazart, Zaldieroa | Eskolaegunezegun(e)k Ondo nago, lasai! bidalketan
- Rosa Rojo(e)k Zure lehen aukera. bidalketan
- Josune Azurmendi(e)k Zure lehen aukera. bidalketan
- Nerea Altolagirre(e)k Zure lehen aukera. bidalketan
- Taupa-Taupa | Zergatik ez diegu haurrei aserratzen uzten?(e)k Zergatik ez diegu haurrei haserretzen uzten? bidalketan
Artxiboak
- 2024(e)ko uztaila
- 2024(e)ko apirila
- 2024(e)ko otsaila
- 2023(e)ko abendua
- 2022(e)ko abendua
- 2022(e)ko azaroa
- 2022(e)ko apirila
- 2020(e)ko urria
- 2020(e)ko apirila
- 2020(e)ko martxoa
- 2019(e)ko abuztua
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko apirila
- 2017(e)ko azaroa
- 2017(e)ko uztaila
- 2017(e)ko apirila
- 2017(e)ko urtarrila
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko iraila
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko uztaila
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko apirila
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko abendua
- 2014(e)ko azaroa
- 2014(e)ko urria
Denboraz kanpo jarritako amaierako puntua.
Atalak: Gizakia, Hausnartzekoak
Bazen behin esaldi bat, beste esaldi batekin harreman on bat egin zuena. Biak hitz eta aditz desberdinez osatuta egon harren, oso ongi moldatzen ziren elkarrekin, eta nola edo hala elkar lotzeko moduak aurkitzen zituzten beti. Esaldi desberdinak sortuz, paragrafo berriak idazten hasi ziren, honela historio bat sortzen zutelarik. Noizean behin, komak edota puntuak idazten zituzten beraien artean; elkar errespetatzeko, eta bien artean distantzia puntu bat finkatzeko, arnasa hartzeko.
Bakoitzak bere moduko esaldiak sortzen zituen, bestearenak kontuan izanik, eta honela elkarrenak aberasten zituztelarik. Orrialdeak pasatzen zihoazen heinean, esaldiak geroz eta lotuago zeuden, zentzu gehiago zuten eta hauen esanahia sentimenduarekin erabat loturik zegoen. Batzuetan, esaldiak elkarren artean ongi lotzen ez baziren ere, hurrengo orrialdean hauen arteko lotura nabaria zen, aurreko egoerari konponbidea eta zentzua ematen zion paragrafo bat sortzen zutelarik.
Kapituluz- kapitulu, esaldien arteko distantzia areagotzen hasi zen, lehengo lotura hori galtzen hasi zelarik. Ez zuten komen kokapena argi ikusten, gainera bakoitzak leku desberdina eman nahi zion koma bakoitzari. Honez gain, esaldietako sintaxia erabat nahasturik agertzen zen, aditz jokoak kaltetuta zeudelarik. Kapituluak beraz, geroz eta laburragoak ziren, gogoz kontra idatzitakoak, esanahi gutxikoak.
Amaierako puntua jartzeko unea izango al zen? agian bai, baina ez ziren adostasun batera iritsi, beraz, zentzurik gabe, bakoitzak bere esaldiak idatziz jarraitu zuten. Orrialde bakoitzean hainbat esaldi zeuden, elkarren artean loturarik ez zutenak, eta elkarrengandik erabat bereizirik aurkitzen zirenak. Orri zuriak ere baziren tartean, hitzik gabeko tristuraren adierazle. Puntu eta aparte, puntu eta aparte…
Iritsi zen amaierako puntua jartzeko unea, baina berandu jartzen diren horietakoa zen. Elkarren arteko loturarik gabe, zentzu gabeko esaldi baten ostean, amaierako puntua ezarri zen. Denboraz kanpo edota berandu jartzen diren amaierako puntu guztiek bezala, liburuaren azken azala malko ilunez zikinduta utzi zuen.