Lokarri moreak.

Atalak: Sailkatu gabea

Beldurrez hasi zen,  honen esku-arteko soka morea etengabe dar-darka dantzan ari zelarik.  Gizarteak inposatzen zion beldurraren sentimendu hau, ondorioz, berak sinisten eta ezartzen zuen bere nortasunean.

Nola edo hala bere eskuek bidea hartu eta sokaren bi muturrak oinetakoaren zuloetan sartu zituen beldur hauei aurre eginik, aldi berean ordea, beldur honen islada zen dantzan jarduten zuten bere eskuek. Bere aldeko apostua egin zuen eta bere aldera egin zion tira sokari, honek leku berri bat hartzen zuelarik.

Lehenengo aldiz gurutzatu zituen sokaren bi muturrak, ordura arte arrosak izan ziren, baina egun horretan moreak zituen soka horren muturrak. Nortasun handikoak ziren, nekez lortuak, sentimenduz sortuak, sufrimendu eta malkoz elkartuak, nortasun eta ausardiaz josiak, eta indartsu hautatuak. Lehenengo ekisa eginda, sentimendu hauek bertan loturik utzi zituen.

Bigarrenez berdin, gurutzatu zituen kordaren bi muturrak, aldi honetan jasanda zituen minak sentimenduekin lotuz egin zuen. Tira egin zion soka honi, indartsu. Estutu honekin min hauei aurre eginez, sentimenduak indarra hartuz eta sentitutako min hauetatik ikasiz. Indarrez egin zion tira, min hauek barruan gordeta zituelarik, eta bere bihotza oinak bezain babestua sentitzen hasi zelarik. Bere nortasunaz harro sentitu zitekeelaz oharturik.

Iritsi zen unea, eta hirugarren honetan kordoien artean zortzi bat eratuz oinetakoa lotzea zen bere helburua. Lehenengo korapiloa, egunero egin eta aintzakotzat inoiz hartu ez zen lan horrengatik. Bigarren korapiloa, gizarteak oraindik ere gutxiesten dituen lan hoiengatik. Hirugarrena, borrokatuz lortzen ari zen guztiagatik. Laugarrena berriz, lortu nahi zuen berdintasunagatik… Baina korapiloak gehituz eta gehituz joanda ere ez zen soka amaitzen. Honela beraz, zortzia egiteko 364 korapilo burutu behar izan zituen lehenik, ondoren zortziarekin lokarria erabat lotuta geratu zelarik.

Harro harro atera zen etxetik, bere lokarri moreak, zortziaren korapiloa zenbaturik 365 korapiloen indarra zuelako, bere sentimendu, sufrimendu eta lanak indarrez lotuta utzi zituelako. Atzo nire irria merezi zuenez, gaur ere merezi duelako.