“Zorrak zor, lepoa lodi”

Atalak: Gizakia, Gizartea

Ate joka ditugu gabonak, lagun eta familia arteko jan-edan eternalak. Horrekin batera Olentzero, Mari Domingi eta, hainbat haurren etxeetan, baita Hiru Errege Magoak ere. Telebistako iragarki tarteak, haurren amu, mota guztietako jostailuz betetzen hasi dira; supermerkatuetako korridoreak, berriz, turroi, polboroi, txokolatezko bonboi eta hainbat gozoz apaindu dituzte, eta herri zein hirietako kaleetako argiek neguko hotza eta iluntasuna estali dituzte. Hansel eta Gretelek sorginaren gozokizko etxea ikusi zutenean bezala daude haurrak opor aurreko egun hauetan (beno, lehen egunak ziren, orain hilabete eta erdi lehenago hasten da kontsumismoaren kanpaina). Dena nahi, dena ezin, baina ezin tentazioari eutsi. Umeak esan dut, baina helduok ere ez al gara berdin sentitzen? Ez al gaitu gabon giro honek gehiago kontsumitzera bultzatzen? Edo zu zara oraindik erosketa organ turroirik edo antzerako gozorik sartu ez duen bakarra?

La Razón egunkariaren arabera, bataz- beste, espainiar bakoitzak 735 euro xahutuko ditu gabonetan. Negar egiten dugu gasoilaren eta argi-indarraren garestitzeagatik, baina gabonetan aberaskumeen pare, bururatutako kapritxo guztiak ase arteko onik ez dugu izaten. Lehengora bueltatuz, oso garestia da gaur egun bizitzea, bai, baina agian 735 euroko zarrastelkeria ekidin edo murriztu beharko genuke justu bagabiltza, ezta? Edo nahiago dugu besteen mailan egon eta, Donostiako norian nola, kontsumismoaren biziozko gurpil ase ezin horretan jardun? 

Aitortu behar dut, kontsumismoa sahiestea edo kontsumo arduratsua egitea kontzientzia ariketa sakon baten ondorioa dela, baina horrek lasaitasun eta askatasun ekonomikora, etorkizunean zure aukerez haratago dagoen zerbait lortzera edota dituzun zorrak kitatu eta, ondorioz, estresa murriztera eramango zaitu, besteak-beste. Honekin ez dut esan nahi haurrei oparirik ez erosteko, ezta kontzientzia ariketa hau gabonetan bakarrik egin beharko genukeenik ere, baina garai hauetan kontsumismo masiboaren aurkako kontzientzia areagotu behar dugu. Bakoitzak badaki non eutsi behar dion tentaldiari, ezta?

Argi dago: arduraz kontsumituta, aurreztu egingo duzu. Geroz eta gehiago aurreztu, orduan eta diru gehiago izango duzu. Geroz eta diru gehiago izan, orduan eta lasaitasun gehiago bizitzeko. Esaterako: ez zenuke lana galtzeko beldurrik izango, zure nahiak betetzeko askatasuna izango zenuke, edo fakturak edota ezusteko gastuak ordaintzeko lasaitasuna. Gainera, nahi duzun lekuan bizitzeko aukera gehiago, edota jubilazioaz gozatzeko koltxoi on baten erosotasuna ere lortuko zenituzke. Finean, lasai lo egitea ez al da ba osasuna? 

Bestalde, aurrezteak aspalditik bete nahi duzun amets hori betetzeko erraztasuna eskainiko dizu. Normalean egitera ausartuko ez zinatekeen bidaia luzea, txikitatik amesten duzun urrutiko lurraldea ezagutzeko bidaia antolatua, betidanik ausartu ez zaren hiruhilabeteko boluntariotza, edo familian egin nahiko zenuketen ostera hura behingoz lasai burutzea; zure kapritxoa den autoa, furgoneta edo autokarabana erostea; behingoz ezkondu eta inguruko kideekin ospakizun erraldoi bat egitea; mendian edo hondartzaren ondoan kokaturiko bigarren etxebizitza erostea… Batek daki! 

Azkenik, eta (nik uste) guztion desira handiena honakoa da: aurrezteak bankuarekin (edo beste norbaitekin) dituzun zorrak kitatzen lagunduko dizu. Zorra izateak estresa sortzen du, eta OMEren arabera, estres horrek ezgaitasunak sortzen ditu izakiarengan, hori gure osasunaren kalterako izanik. Hortaz, aurreztu eta zorrak kitatzen badituzu, ekonomikoki aske izateaz gain, estresa ere baretuko zaizu, ondorioz osasuna eta bizi-kalitatea hobetuz. 

Artikulu honen amaierara iritsi zara, azken pausua ematea besterik ez duzu. Proposatutako kontzientzia ariketa egin eta arduraz kontsumitzeko prest zaude, aurrezteko, alegia. Edo kontsumoaren gurpilean kateatuz, bankuak gizentzen eta aberatsak aberasten jarraituko duzu? Aitonak halakoez esaten zuen lez: “Zorrak zor, lepoa lodi”, bada ez bada ere.