Piztu argiak mesedez!

Atalak: Gizakia, Gizartea

Sua. Argia. Piztu da noiz itzaliko den ez dakigun argia, kandela baten modukoa da, egun batean piztu zena baina denboraren poderioz urtzen dena, hala ere, argi hau ez da azken eguna iritsi arte itzaltzen, ez du indarrik galtzen.

Bakoitzak argi bat omen du bere barnean, bere izatea argitzen duena eta hau egunerokotasunean ikusten ei da; begiraden, ekintzen, irrien, jokabideen… bidez antzematen delarik. Argi honek kandela baten efektua egiten omen du, norbera eta honen bidea argitzeaz gain, ingurukoak eta hauen bideak argitzen dituelarik. Hots, bakoitzak argi bakar bat izan beharrean, milaka argi ditu inguruan, bere argia gehiago argiztatzen dutenak, hau itzaltzera doanean berpizten laguntzen dutenak, eta iluntasuaren oinetan galtzen uzten ez dutenak.

Besteen argiak erraz antzematen ditugu, baina askotan ez dugu gure argia ikusten, aurkitzen; hau ezagutzen ez dugulako, edo beste argiren batek estaltzen duelako akaso! Argia txikia izanik ere, bakoitzak berea aurkitu behar du, ikusten dituen argiak laguntza paregabea direla kontuan izanik.

Askotan ahaztu egiten zaigu geure argia gainontzekoena bezain indartsua dela, beraz elkarren argiak piztuta mantendu behar ditugu hauek nolakoak diren erakutsiz eta azalduz, gainontzeko argiak errespetatuz, maitatuz. Honela hauek geurea errespetatuko dute, eta itzaltzera doanean indarra eta energia emango diote.

Hitzen bidez, begiraden indarrez, lagunduz, errespetuz, maitasunez, xirriz, irriz… bakoitzak bere modura, baina piztu argiak mesedez!