Konpostajearen etorkizuneko erronkak (HIRU)

Atalak: hobekuntzak, iritzia, orokorra, xomorroak

Artikulu bat izan behar zuen honek, jada hirugarrena eman du. Lehenengoan egituratzaileaz hitzegin genuen, bigarrenean erabiltzaileetaz eta orain hirugarren honetan, konpostatzearen metodologiaz arituko gara.

Konpostatze mota guztiak behar du mantentze-metodo bat: gehitu behar zaion egituratzaile kopurua, konpostagailuaren kokapena, arazoen aurreko erantzunak. Gaur egun ditugun gidak ordea ez daude konpostajean egun egiten ari den apustuari aurre egiteko mailan, orain arteko konpostatzea ez baita benetako biohondakinen autokudeaketa bat bezala planteatu, materia organikoa kudeatzeko modu arin bat bezala hartu da. Zitriko, haragi-arrain, sukaldatutako biohondakinik gabe, aireztapenari garrantzirik eman gabe eta konpostaren faunarik kasurik egin gabe. Apur bat, gaur egun energia berriztagarriekin egiten ari den antzera, petroleoaren zurrunbilo beltzaren atzetik eta aurpegi beltzak berdetzeko balio duen energia mota.

Konposta ongi funtziona dezan, biohondakinen %100a konpostatzea beharrezkoa da, bestela zertarako konpostatu? Gainera, konpostagailu barruan biohondakinek ahal den denbora gutxien egon behar dute aktibatu gabe, horregatik, deskonposizio tasa altuko konpostaje bat burutu behar da. sartzen den biohondakina urrengo egunerako deskonposizio fasean egon behar du eta ahal duen azkarren konposta bihurtu. Modu azkar honetan konpostatzean, espazio txikian biohondakin bolumen handiak konpostatu ahal ditugu.

Tenperatura, metodologiaren oinarrietako bat.

Azken kontzeptu hau oso garrantzitsua da, izan ere, konpostagailuak behin aktibatzen direnean eta beharrezko tenperaturak hartu, prozesuan arazoak izateko aukera jeisten da eta erabiltzaileak konpostatzearekiko duen jarrera askoz ere hobeagoa da.

Eta nola igo dezakegu gure konpostagailuen deskonposizio tasa? Konpostaren azeleratzaileak badaude gaur egun merkatuan, bolumen handiko eta espazio gutxiko konpostatze motatan, adibidez jatetxeetan, azeleratzaileen erabilera egoki batek eta aireztapen erregular batek gauzak asko erraztuko lituzke eta hasieran ezinezko konpostajea zena, errealitate bihurtu.

Bestetik badago alternatiba “naturalago” bat. Soldadu-eulia izena du eta oso erraza eta merkea da etxean edo haztegietan hazi ahal ditugunak eta konpostagailuetan inokulatu, prozesua azkartu dezaten.

Oraindik asko dugu ikasteko, baina azken bi urte hauetan asko ikasi dugu, eredu gara. Beste lekuetan aholkuak emateko gai gara. Eta hoberena, inbertsio gutxireki eta metologia garatu batekin, posible dela.