Bihotzez, zuretzat.
Bada menderatzen gaituen zerbait edo norbait, eta hori gu geu gara. Inork ez gaitu guk baino hobeto ezagutzen, eta hala ere gure pentsamendu eta jokabideak ez dira gu txunditzeaz aspertzen. Bizitzak uneoro jartzen dizkigun harriek, mugek edo egonezinek nekatzen gaituzte; aspertu, txikitu edota lehertu arte. Ez gara ohartzen ordea hauen aurrean har ditzazkegun jarrerak guk geuk aukeratzen ditugula, eta zail edo astun egiten zaizkigun gauzen aurrean pentsamendu edo jokabide negatiboak hartzearen alde egin ohi dugu, hautaketa honek egunerokoa zailduko digulaz ohartu gabe.
Ia baden inor eguna hanka okerrarekin hasi eta hiruzpalau gauza okerrago gertatu ez zaizkionik, edo gauza txar bat gertatu eta ezer okerragorik espero ez zuenean, lurperatzeraino ahuldu duen zerbait gertatu ez zaionik. Guztiok ezagutzen dugu halako kasuren bat, eta askotan gu izan gara kasu hori.
Bada esaten duenik gizakiaren burua edota adimena oso indartsua dela, potentzia handikoa, eta hau erabiltzen dakienak dena kontrolpean duela, baina ba al dakigu hau erabiltzen? Askotan pentsatu izan dut ikasgeletan adimen emozionalaren lanketan gabezia ugari egon direla eta oraindik badaudela, baina gaur inoiz baino seguruago nago. Nik behintzat ez dut gogoratzen matematikako ekuazioak askatzeko formulak edota ikasgaietako materia buruz ikastea den besterik irakatsi izan digutenik. Niri behintzat ez didate eman pentsamendu negatiboak positibo bihurtzeko formularik, edota oso oker nago baina “minus” bider “minus”ek (nire baitan behintzat) ez du positibo ematen.
Zerk ematen du positibo orduan? Zein da pentsamenduak positibo bihurtzen dituen formula? Gu gara formula hori. Guk soilik alda ditzazkegu pentsamendu negatiboak positibora edo alderantziz. Ez al zara ohartu sekula egun ilun bati irri batez aurre egitean egunak beste kolore bat hartzen duela, beste forma bat? Ez al duzu inoiz pentsatu zure pentsamenduak zuk sortzen dituzula? Zu zarela gauzak mila aldiz pentsatzen dituen hori? Zuk soilik desegin ditzakezula sortu dituzun ideia negatiboak?
Ezberdina zara, bakarra, berezia, eta hori da nabarmentzen zaituena; zure desirak dituzu, zure janzkerak, orrazkerak eta itxurak. Asko pentsatzen duzu; uste, ideia eta jakin-minek askotan zoratzeraino nahasten zaituztelarik. Badakit, zuk ere gainontzekoon antzera zure zama emozionala daramazula, beste hainbat kezka, egonezin eta betebeharrez gain, baina askotan ez zara besteek dutenaz jabetzen eta hor huts egiten duzu. Nik ere bai.
Saiatzen zara lagun, bikote, seme-alaba, izeba, irakasle, ama, aita, maitale, nagusi, langile edota gizaki izaten, gizarteak ezarritako estereotipo eta rolek agindutako gizaki “ona” izaten, baina askotan ezin duzu, ez duzu lortzen. Nik ere ez.
Saiatzen zara gainontzekoak ulertzen, eta gehienetan ulertzen dituzu, baina askotan ezin izaten duzu eta honek sutu egiten zaitu. Saiatu eta saiatu. Helmugara iritsi nahi duzu baina bidean ehunka oztopo topatzen dituzu, helmuga aldatzen zaizu, helmuga desagertzen zaizu, desioa galtzen duzu. Nik ere bai.
Baina imajinatu idatzi hau zugana helduko balitz, eta guztioi berdina gertatzen zaigulaz ohartuko bazina. Bizitza borroka bat baino bidaia bat dela ohartuko bazina, edota begiak irekitzeaz gain bihotza ireki eta zu zeu errespetauz honek aginduta bezala jokatuko bazenu. Zure jarrerak zuk zeuk aukeratuko bazenitu. Sinestezina izango litzateke again, baina asko poztuko ninduke hitz hauek irakurtzean zure bihotzak ezpainetara irri bat jaurtiko balu. Benetako irri bat, eguna alaitzen duen horietakoa.
Bihotzez, zuretzat.
Hoberena guzti hori kudeatzea gure esku dagoela, emozioak, sinesmenak, jarrerak bideratu ditzazkigula nola egin ikasiz.
Badago esperantza.
Mila esker Josune
Hori da Luis!
Pozten naiz idatzia gustatu zaizulako!
Eskerrik asko zuri!