Kimetz Arana Butroe
Periferietan; Euskaldunak gara inguru erdaldunean. Euskal Herriaren baitan berriz artxipelagoaren urruneko irla txikia da gurea. Langile artean nekazari eta orkestraren ondoan kaleko musikari. Beti gutxiengoan baina elkarturik gehiengo gara gure herrietan. Baratza eta ardiak, hango eta hemengo jendeak, orain eta lehengoak. Mundua gure herritik eta nire egunerokotik kontatzen saiatuko naiz, nire begietatik: Meatzaldea far west.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Iñaki(e)k Abertzale herrizale bidalketan
- Iruñerritarra naiz(e)k CARRASCOLIENDAS: hirietan identitate kolektiboa sortzeak duen garrantziaz. bidalketan
- Endika Cuesta(e)k Euskara ala ez gara. bidalketan
- Josema(e)k Muskizeko gazte lokala martxan! bidalketan
- karana(e)k Periferiatik bidalketan
Artxiboak
- 2019(e)ko apirila
- 2018(e)ko uztaila
- 2017(e)ko apirila
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko uztaila
- 2016(e)ko ekaina
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko ekaina
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko otsaila
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko abendua
- 2014(e)ko urria
- 2014(e)ko abuztua
- 2014(e)ko ekaina
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko urtarrila
- 2013(e)ko abendua
Euskal Herria Kantabria berdin da. Hauteskundeei buruz.
Atalak: Sailkatugabeak
Ezin uka igandeko emaitzek aho bete hortz utzi gintuela edozein hobekuntza humano desiratzen genuen oro. Eskuin kontserbadorea sendo, estatutik etor zitekeen edozein aldaketa itxaropen bertan behera utzi du igandeko emaitzak. Horrela ustelekeria kasuz jositako Espainiako PPren sendotasunak, Podemosen Euskal Herri zein Catalunyako arrakastak eta ehBILDUk jasotako kolpe latzak hartu dute analisien ardatzen nagusitasuna.
Nola nahi ere harrigarri egin zait igandeko ajeak utzitako lagunen mezu zaparradak. Besteek “gure aukera” hautatu ez dutelako ez omen dagoelako Espainian zer egin, Ebrotik beherako lurretan kulturarik ez dagoela, jauntxoak nagusi diren tokian jendea morroi dela, merezi duena jasotzen duela bakoitzak…. etengabeko mezuen uholdean. Bereziki harritu nau Estatuko barnekaldeko lurraldeekin hainbesteko harreman humano, pertsonal eta familiarra duen gure eskualdean.
Herri bakoitzak bere istoriaren zama dauka gainean
Ardi mozketan aritu gara Kantabria aldean joan den astean, izan gara Bizkaiarekin muga egiten duen Castro, Samano, Santullán inguruan, egin ditugu etxeak hamarnaka, ibili gara bide txikietatik batetik bestera, harrapatu ditugu ardiak eta moztu ileak eta bidean ezagutu dugu jendea. Jendearekin egotea, ezagutzea eta ikastea baita ardi mozketaren gogortasunean dagoen gauza maiteenetako bat. Ezagutu ditugu mendiko artzain salbaiak, artalde txikiak dituzten txaletetako jendeak, edo harrobia mendia jaten ari den oinetako belaunaldiz balaunaldiko nekazari familia tradizionalak. Jende humila, azpiko jendea, PP, PSOE edo Podemos bozkatu gurekin bizitzari buruz sakoneko gogoeta asko konpartitzen dituztenak, uraren prezioari buruz, harrobiaren inpunitateari buruz, edo haien bizimoduak jasaten dituen zapalkuntzei buruz.
Ez da aspaldi Castillan barna Badajozeraino herririk herri musika joz joan ginenekoa. Errepide txikietan barneratuz, herri txikiak eta bideko jendea ezagutuz. Ikusi genuen herri txikietako jauntxokeria, sentitu genituen gu ikustera meatzarien Santa Barbara kantatzeko gogoz baina beldurrez zeuden lagunak, ezagutu frankismotik datorren kontrol soziala eta dultzaina soinuarekin lehengo herritarren elkartasuna gogoan begietan malko egiten zuten zaharrak. Haien bozak bat ala beste izan, oinarrizko planteamentutan egiazki hurbil sentitzen garen jende xumeak.
Herri bakoitzak bere istoria du gainean eta Espainian zama da 1936ko gerran ezkertiar jendearen kontra egin zen sarraskia, transizioan ezkerrak monarkia onartu eta bere ideal guztiak saldu izana, borrokatzen ez duten sindikatu ustelen nagusitasuna eta Frankismoko jauntxoen ondorengoen boterea. Kritikotasunik eta ahots desberdinik gabe beraz ez da arraro Espainian izan diren emaitzak ikustea.
Zer alda lezake Pablo Iglesiasek?
Gehiago harritu nau lagun askoren aldaketa nahia Pablo Iglesiasen baitan irudikatua ikusteak. Egia da pizu zela Rajoy gu guztiontzat, guztiz beharrezkoa zela PP boteretik kanporatzea eta bere lege atzerakoi eta anti-sozialak geldiaraztea. Arnasa baino Euskal Herrian oxigeno pixka bat besterik eskatzen ez genuela ez dut dudarik. Baina frustazioa norainokoa den ikusita, duda daukat merkatuen aurrean gobernuen erabakitzeko ahalmena gero eta mugatuago den gizartean benetan zer ahalmen lukeen agintari batek Espainian egiazko aldaketak egiteko. Amaituko litzateke monarkia? Irauli politika sozialak? Gelditu Europatik agindutako murrizketak? Zail. Nago ilusio baten aurrean egon garela, ere gehiago jakinik estatuan eskuinaren botere faktikoek duten indar eta eragin handia, kanpainan eta ondoren emaitzetan ikusi den moduan.
Ez da bandera kontua. sistema da arazoa.
Eta horrela amorraturik EHxit esan dezakegu mila bider, baina hau ez da bandera kontua. Espainiar estatua bere barneko oligarkia, erdi aroko familia notable eta eliteen interesen zerbitzurako egitura da. Horrela ezagutu dugu gure bidaietan jabetuz nola Espainiar estatuak ukatu dituen bere baitako herriak eta kasik hil arte ahuldu jatorrizko herri haien ikusmolde, bizimodu eta kultura (Castillan, Extremaduran, Andaluzian...). Nola odolustu bere barneko herri txikiak, etorkizuna ukatu, hustuarazi eta exodora bidali gazteak. Nola ezarri multinazionalen menpeko eredu neoliberal basatia. Nola mantendu latifundioa eta morrontza. Eta nola zapaldu gaituen erresitenteago izan garen beste herriak, eskubideak ukatuz, txokoratuz, baztertuz eta garena izatea galeraziz. Hori guztia da Espainiako Estatua.
Ez da bandera kontua, horregatik da Espainiako estatua haustea da Espainia barnean bizi garen azpiko jende guztientzako irtenbidea. Euskal Herria eta Catalunyako indar korrelazioak ahalbidetu baitezake gizarte aldaketan oinarritutako etorkizun bat marraztea geurean eta horrek eraitsi hainbat harresi estatuan.
Gobernuen eta administrazioen mugak gero eta ikusgarriagoak diren egunotan, aldaketa ez du ehBILDUk, ez Podemosek soilik ekarriko. Parte har dezagun hauteskundeetan ahal bezain indartsuen, bultzatu instituzioetatik gure indar guztiz eraldaketa prozesuak, baina indar ditzagun herrian borroka sozialak, klabe humanoetan errealitate berriak eraiki, jendea elkartu, eta aurrera egin. Etorkizunean izan dadin amesten dugun herria, askea, jende xumearentzat eta jende xumean oinarritua. Ez da bandera kontua, Euskal Herria eta Kantabria berdina da, gure borroka biziaren alde, munduko azpiko jende guztiaren borrokaren berdina baita.