Hasiera »
Santi Leoneren bloga - Odolaren mintzoa
Santi Leone
Liburuak eta komikiak maite ditut, bai eta lagunekin solasean aritzea ere. Gabaz ez dut lorik egiten ahal, eta filmak ikusten ditut, kaskoak jantzita, ordenagailuan. Film arraroak gehienetan. Horietarik batzuk, blog honetan komentatuko ditut.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- The Vast of Night | Odolaren mintzoa(e)k Vivarium (Donostiako Beldur Astearen Gaineko Oharrak) bidalketan
- We’re not gonna take it (edo zer eskatzen diodan zinema kritikari) • ZUZEU(e)k El Hoyo (Donostiako Beldur Astearen gaineko oharrak) bidalketan
- Maddi(e)k The Rise of Skywalker, edo J. J. Abrams vs Rian Johnson (iruzkin spoilerduna) bidalketan
- Jaume Gelabert(e)k Vivarium (Donostiako Beldur Astearen Gaineko Oharrak) bidalketan
- Vivarium (Donostiako Beldur Astearen Gaineko Oharrak) | Odolaren mintzoa(e)k Little Monsters (Donostiako Beldur Astearen gaineko oharrak) bidalketan
Artxiboak
- 2020(e)ko iraila
- 2020(e)ko abuztua
- 2020(e)ko urtarrila
- 2019(e)ko abendua
- 2019(e)ko azaroa
- 2019(e)ko urria
- 2019(e)ko iraila
- 2019(e)ko abuztua
- 2019(e)ko urtarrila
- 2018(e)ko uztaila
- 2017(e)ko abendua
- 2017(e)ko urria
- 2017(e)ko otsaila
- 2017(e)ko urtarrila
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko apirila
- 2016(e)ko otsaila
- 2016(e)ko urtarrila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko uztaila
- 2015(e)ko otsaila
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko urtarrila
- 2013(e)ko abendua
- 2013(e)ko iraila
- 2013(e)ko ekaina
- 2013(e)ko martxoa
- 2013(e)ko otsaila
- 2013(e)ko urtarrila
- 2012(e)ko abendua
- 2012(e)ko azaroa
- 2012(e)ko urria
- 2012(e)ko iraila
- 2012(e)ko uztaila
- 2012(e)ko ekaina
- 2012(e)ko maiatza
- 2012(e)ko apirila
Girl on the Third Floor
2020-09-28 // Beldurrezkoa // Iruzkinik ez
Uste dut tirita bat behar dudala.
Travis Stevens-en Hirugarren solairuko neska filmaren gauza harrigarrienetako bat da ez dugula benetan ezagutzen nor den hirugarren solairuko neska. Nik, behinik behin, bi hautagai ditut buruan, eta filma ikusi ondotik baten istorioa ez zait batere argi gelditu. Orobat, ez zait batere argi gelditu zergatik sailkatu beharko genukeen film hau beldurraren generoan. (gehiago…)
Vendetta dal futuro
2020-09-10 // Zientzia-fikzioa // Iruzkinik ez
Alemaniako kartela: Paco
Film harrigarriak –film harrigarriki txarrak, zenbaitetan– ikustea gustuko duenarendako, Italia hondorik ez duen meategia da. Hainbat hamarkadatan ez zen alferrik industria zinematografiko indartsua izan, Europako indartsuenetarik segur aski, urtero ehunka titulu argitaratzeko gauza zena. Genero batzuk asmatzeaz gainera, hala nola peplum-a edo giallo-a, tradizio aski luzea zuen bertze bat, western-a, hartu eta arau berriak eman zizkion. Zientzia fikzioan ere ez da lan originalik falta; adibidez, Mario Bava-ren Terrore nello spazio (1965) inspirazio iturria izan zen Ridley Scottendako Alien (1979) filmerako. 80ko hamarkadan, halere, inspirazio iturria izan beharrean, inspirazio bila ibiltzen ziren zuzendari italiarrek munduan arrakasta izandako zientzia fikzioko pelikuletan, eta AEBko sona handiko film guziek beren kopia izan zuten Italian: Mad Max, Alien, Blade Runner, Star Wars, Terminator, The Warriors… (gehiago…)
Erregea Netflixen: In the Tall Grass
2020-09-07 // Beldurrezkoa // Iruzkinik ez
Belar artean.
Zinema fantastikoa gustuko duten gehien-gehienek ikusi izanen dute Vincenzo Natali zuzendariaren Cube (1997). Film interesgarri gehiago egin ditu harrezkeroztik, hala nola Cypher (2002) edo Splice (2009), baina bereziki aproposa iduritzen zait 1997az geroztik kultuko film bilakatu den Cube hura gogora ekartzea, funtsezko puntu batzuetan In the Tall Grass filmaren antz handia duelako. Hartan bezala, film berri honetan ere pertsonaia talde batek aterabidea aurkitzen saiatu beharko du –kubo mekaniko erraldoi batetik, 1997ko hartan; 2019ko honetan, belar garaiko belai batetik–, eta eginahal horretan ari direlarik, beren arteko tentsioak eta isilean gordetakoak azalera aterako dira. (gehiago…)
Marianne
2020-09-03 // Beldurrezkoa // Iruzkinik ez
Here’s Johnny, zera, Marianne!
Euskal filosofo handi batek aspaldian zigun errana: telesailek zinema desagerraraziko dute. Iragarpen horren oroigarri, hona hemen lehendabiziko aldiz telesail bat blog honetan: Marianne. Stephen Kingen izena aipatzen dute denboraldi bakarrean zortzi kapitulu dituen telesail honen propagandan: AEBko idazleari beldurra eman omen zion, bai eta ikaragarri gustatu ere. Ez da harritzekoa, tarteka une ilun eta beldurgarri samarrak baititu telesail honek, baina, batez ere, ez da harritzekoa neurri handi batean Stephen Kingen mundua Frantziara, edo, hobeki errana, Bretainiako herri batera, eraman baitute Samuel Bodin eta Quoc Dang Tran egileek. (gehiago…)
Orígenes secretos
2020-08-31 // Gore-a, Superheroiak, Suspentsea // Iruzkinik ez
Gaiztoak molatzen du.
Film honen originaltasuna baloratu beharko banu, zerotik hamarrera uste dut minus bi edo emanen niokeela: dena bertze nonbaitetik ebatsia baita, den-dena bertze norbaiti hartua baita. Ez gaitezen tronpa, halere, egilea ez dabil inor engainatu nahian; bere erreferentziak harro erakusten ditu, gustura egiten ditu omenaldiak ikusleak ezagutuko dituelakoan. Izan ere, osagai guziak handik eta hemendik hartu izana filmaren izaeraren funtsezko parte da, horrexek osatzen du, hein handi batean, pelikula honen xarma. Bai, xarma diot, zeren harrigarriena horixe baita, filmak nahiko ongi funtzionatzen duela. (gehiago…)
Pyewacket
2020-08-27 // Beldurrezkoa // Iruzkinik ez
Teo, zera, Leah basora doa.
Gurasotasuna –amatasuna gehiagotan, aitatasuna baino– ohiko motiboa da beldurrezko zineman. Film anitzetan, gertatzen diren naturaz gaindiko fenomenoak –edo, naturaz gaindikoak izan gabe, fenomeno izigarriak– ama-umeen arteko harreman gatazkatsuen isla edota ondorio dira: haurtzaroan jasotako tratu txarrak, amak semeari edo alabari sekretuan edo ozenki leporatzen dion zerbait…, horiek izaten dira filma martxan paratuko duten osagaiak. Zenbaitetan, familia barneko gatazka deabruak, poltergeistak edo dena delakoa pizteko aitzakia hutsa dira, baina bertze zenbaitetan, berriz, filmean benetan garatzen eta lantzen den gaia, batzuetan munstroek berek baino beldur handiagoa emateraino. (gehiago…)
Ahí va el diablo
2020-08-24 // Beldurrezkoa // Iruzkinik ez
Laura Caro, filmak duen gauzarik onena, dudarik gabe
Pena izaten da, zenbaitetan, ikustea film batek istorio on bat kontatzeko osagai guziak dituela eta, hala eta guziz ere, porrot egiten duela. Horrelako zerbait gertatzen zaio 2012an Adrián García Borglianok zuzenduriko Ahí va el diablo film mexikarrari. Kontatzen duen istorioa bereziki originala ez izan arren, filma interesgarriago bihur zezaketen elementuak hor daude: aktore –niretako bederen– ezezagunak eta Hollywoodeko ohiko estereotipo glamurosotik urrunak eta, hortaz, istorioari errealismo handiagoa ematen diotenak; paisaia lehor eta gogorra; 70eko hamarkadako beldurrezko filmak gogora ekartzen dituzten estetika eta bortizkeria… Haatik, pelikulak, txarra izan gabe, ez die osagai horiei atera behar zien zuku guzia ateratzen asmatzen. (gehiago…)
The Stuff
2020-08-20 // Gore-a, Zientzia-fikzioa // Iruzkinik ez
Ez duzu probatu nahi?
Lehen begiratuan, Larry Cohenek 1985ean zuzendutako The Stuff B serieko film txarra bertzerik ez da: gidoiak hutsuneak ditu nonahi, efektu bereziak merke samarrak dira, aktore gehienen lana aski irri-emangarria da. Bertute horiek guziak aitortuta, bigarren begiratuan, The Stuff kapitalismoaren menpeko elikadura industriari buruzko satira da, bidenabarkoan militarrei ere kolpe batzuk ematen dizkiena. Konspirazioak ere sartzen dira tartean; beraz, nahiko film egokia da 2020an ikusteko. (gehiago…)
The Vast of Night
2020-08-17 // Zientzia-fikzioa // Iruzkinik ez
Fay & Everett
Lehen hamar minutuak edo dira laburbiltzen –eta ulertzen– zailenak: tokiko irratiko erratari Everett (Jake Horowitz) etengabe solasean ari da, honetaz eta hartaz, azalpenak ematen, aginduak banatzen, komentarioak egiten, harat eta honat doan bitartean. Fite, Fay (Sierra McCormick), herriko telefono-operatzailea, haren ondoan dago, eta Fayk ere, Everettek bezala, badu zer errana. Biak gazteak eta buruargiak dira, gauzak egiteko irrikan. Tokia Mexiko Berria da, eta denbora, 1950eko hamarkada. (gehiago…)
Splinter
2020-08-13 // Beldurrezkoa, Gore-a // Iruzkinik ez
Hau ez da Addams familia.
Beharbada interesgarria litzateke, tarteka balitz ere, bere garaian arrakasta handirik izan ez eta geroztik aski atzenduak gelditu diren filmak blog honetara ekartzea. Nire buruarekin bilera egin ondotik, ideia ona dela erabaki dugu, eta orobat pentsatu dugu Toby Wilkins-en Splinter (2008) film egokia izan daitekeela hasmenta aditz hipotetiko hori orainaldira ekartzeko. (gehiago…)