Howl (Ulua) – Donostiako Beldurrezko Astearen gaineko oharrak

Atalak: Beldurrezkoa

Trenen pribatizazioak ez du gauza onik ekarri Britainia Handian

Atzo, baten prezioan, bi aldiz gozatzeko aukera izan genuen Victoria Eugenia antzokian: lehendabizi, Begoña del Tesoren aurkezpenarekin, eta, bigarrenik, Howl filmarekin berarekin. Izu film klasikoa, ironiarik eta txiste errazik gabea, tentsioa sortzeko zeregina serio hartzen du Paul Hyett-en lan honek. Gaueko tren bat, bertan dabilen pertsonaia talde bat –gehienak desatseginak, ikusleak ez du pena handirik sentituko gizotsoen atzaparretan desagertzen hasten direlarik–, eta baso ilun bat –ba ote da toki hoberik, gaueko tren batek orein bat harrapatu eta gelditu behar izan dezan?–.

Solasaldi biziak, giro landua, eta beldurra eragiten duten gizotsoak. Gidoia ez da zinemaren historian egin den originalena, baina filmak bere helburua ederki lortzen du: ikuslea jarlekuari iltzatua edukitzea. Beharbada –alde txarren bat aipatzeagatik–, protagonistak urrunegi eramaten du bere gizontasun aurkitu berria, heroi bihurtu nahi izateraino. Nolanahi ere, film ederra da Howl, eta ikusi ez duenak ongi eginen du lehenbailehen ikusten badu. Begoña del Tesoren aurkezpenik gabe ez da gauza bera izanen, baina, halere, merezi du. Benetan.

Zatoz, zatoz, otso gaizto hori

Zuzendaria: Paul Hyett
Gidoilariak: Mark Huckerby, Nick Ostler
Aktoreak: Elliot Cowan, Rosie Day, Calvin Dean, Amit Shah, Ed Speelers
Herrialdea: Britainia Handia
Urtea: 2015