Summercamp – Donostiako Beldurrezko Astearen gaineko oharrak

Atalak: Sailkatugabeak

Etorri lasai, ez dut-eta hozkarik egiten

Hiru monitore estatubatuar –bi neska eta mutil bat– eta natibo bat –mutila hau ere, ingelesez ongi moldatzen dena–, Espainiako iparraldeko kanpaleku batean. Haurrak ailegatzeko bi egun falta direla. Ura kutsatua dagoenez –geroago azalduko zaigu nola, inori inportako balitzaio bezala–, banan-banan zonbi edo kutsatu edo bere-onetik-aterea-dagoen-eta-zernahiri-eraso-egiteko-desira-bortitza-duen kreatura frenetiko bihurtuko dira. Bakoitzak hogei minutuz edo sufrituko du prozesu hori. Horrek aukera ematen dio zuzendariari gauza bertsua lau aldiz egiteko: bat zonbia edo dena delakoa den bitartean –eta harat honat garrasika ero moduan dabilen bitartean–, bertzeak eskapo ibiliko dira –eskoletako polizia eta lapurren joko klasikoa, baina zarata eta amorru handiagoekin, eta, jakina, signifying nothing–. A, ez dut erran, baina zuzendaria saiatzen da ikuslea izutzen inon diren sustorik merkeenen bidez, eta hori ere, epe franko motzean, nekagarri bilakatzen da.

Hirugarren monitorea zonbi –edo, berriz diot, dena delako– bihurtu zenerako, franko aspertua nintzen, eta artean ez nekien sarriago kanpalekutik hurbil bizi ziren jonkien txanda ere ailegatuko zela. Akabera, bide batez erranda, ez zen zaila asmatzen.

-Ea, bada, laburbildu filma -Aaaaaaa!

Honi, imajinatzen dut, erraietako izua deitzen zaio: istorio bat kontatzearen gainetik, garrasiei eta espantuei lehentasuna ematen dien film mota bat. Rec 3n ere film honetan bezala zakur kutsatu batekin hasten zen dena, baina hark, sikiera, irri egiteko aukera ematen zuen.

Zuzendaria: Alberto Marini
Gidoilariak: Alberto Marini, Danielle Schleif
Aktoreak: Diego Boneta, Maiara Walsh, Jocelin Donahue, Andrés Velencoso
Herrialdea: AEB / Espainia
Urtea: 2015