Tigre beltzaren malkoak

2012-05-28  //  (Euro)-westerna  //  2 iruzkin

Tigre beltzaren malkoak filmaren kartela

Aspalditik gelditu zen westerna modatik kanpo: telebistetako bazkal ondoko orduetara mugatua, ikuskizun gozagarri baino gehiago, loaren erakarle eta siestaren eragile. Urrunxko dago naski gure sentsibilitatetik. Izatekotan, Italiakoa dugu hurbil oraindik, spaghetti westerneko heroiak ez baitira guziz arrotz gure iruditerian. Horixe bederen frogatuko lukete azken hamarraldian Ekialdean egindako hiru filmek, hirurek baitute western mediterranearra inspirazio iturri.

Takashi Miike-ren Sukiyaki Western Django (2007) filmak titutuluan ez ezik, zenbait motibotan ere omenaldia egiten dio Sergio Corbucci-ren Django-ri. Eta Sergio Leone-ren Il buono, il brutto, il cattivo (1966) klasikoren izenburuak bere isla parodikoa du Kim Jee-woon zuzendari korearraren The good, the bad and the weird (2008). Eta titulutik haratago, Leoneren filmeko hilerriko pasarte osoa omenduko du Kim Jee-woonek bere lanean. (gehiago…)

Douce France (eta II)

2012-05-07  //  Beldurrezkoa  //  Iruzkinik ez

Martyrs-eko bi aktore nagusiak

Haute tension film gogorra da; Mauryrena eta Bustillorena, basa eta zakarra. Martyrs film latza da, eta batek gaizki pasatzen du ikusi ahala, deseroso sentitzen da, are asaldatua batzuetan. Lehen biak jenero filmak dira, zintzoki eginak, jenero maite dutenak gogoan izanda. Hirugarren hau ere jenero filma den arren, egile-zinematik ere badu. Gaia honela laburbiltzen ahalko genuke: Pascal Laugierren filmak biktimaren eta martiriaren arteko diferentzia erakutsi nahi du. Lortu ote duen, edo balizko diferentzia hori aitzakia hutsa ote den bortizkeria muturreraino eramateko, hori irekia dagoen eztabaida da. Zenbaitendako, akaberako azalpenak (edo azalpen faltak) errekara igortzen ditu zuzendariaren ustezko asmo filosofikoak, eta argi erakusten du jenero film hutsa dela hizpide dugun hau. Edonola ere, auzia ebazten dugun moduan ebazten dugularik, aitortu behar zaio zuzendariari egindakoa saio polita dela.

(gehiago…)

Douce France (I)

2012-04-23  //  Beldurrezkoa  //  4 iruzkin

A l'interieur filmeko fotograma bat

2010ean Srdjan Spasojevic-en A Serbian film ailegatu baino lehen, Frantziako bi filmek piztu zuten polemika aitzineko urteetan. Lehendabizikoa, Julien Maury-ren eta Alexandre Bustillo-ren À l’intérieur (2008) izan zen; bigarrena, Pascal Laugier-en Martyrs (2009). Bietan erakusten zen bortizkeria gehiegizkoa omen zen, grafikoegia eta, zenbaiten ustez, justifikaziorik gabea. Edonola den ere, bi film horiek halako ospea eskuratu bazuten ere, ez dira, Frantziari eta beldurrezko zinemari dagokienez, adibide bakarrak. Azken bolada honetan, genero horretako film sorta ederra eskaintzen baitu zinema frantsesak urtero-urtero. Eta, beharbada, Alexandre Aja-ren Haute tension (2003) filmak, hau da, lerrootara ekarri behar dugun hirugarren filmak jarri zuen abian joera hori. Uholde bat izan gabe, olaturik ere osatzera iritsi gabe, bai baita non aukeratua gaurko filmografia frantsesdunean: Fabrice du Welz-en Calvaire (2004) edo Xavier Gens-en Frontière(s) (2007) filmetatik hasi eta Hélène Cattet-en eta Bruno Forzani-ren Amer (2009) edo Antoine Blossier-en Proie (2010) lanetara. (gehiago…)