Noizbait nitaz oroitzen ez bazara…

Atalak: Gizakia

Zure sustraiak ditut nire barnean, haiei esker jaio nintzen, hauek eusten naute. Akaso hori da betidanik zu mirestera eraman nauen sekretua, edo agian bizitzan zehar nik eman beharrik gabe zugandik jaso dudanak bultzatu nau zu modu honetan maitatzera. Ez dakit.

Ez dakit zer egingo nukeen zure etxean sartzean zure usaina antzemango ez banu, zure betiko usain berezi hori. Zugana hurbildu eta masailak estutu ostean muxu goxo bezain potolo bat jasoko ez banu, nigana zuzendutako zure hitzek sukaldea maitasunez beteko ez balute. Minutu batean mundu osoan inor baina maitatuago sentituko ez banintz.

Ez dakit zer egingo nukeen zure aurpegiko zimurrek emandako aholku gehiagorik jasoko ez banu, munduan gerra piztuta ere zuk ematen didazun babesik izango ez banu. Hotzetik zein berotik, argitasunetik edo iluntasunetik irteteko zure eskuen laguntzarik izango ez banu. Zure betaurreko horien atzean ezkutatzen diren begi maitekorrek nire bihotzari begirada goxo bat egingo ez baliote.

Ez dakit zer egingo nukeen nire otorduetako platera inork toperaino betetzeko nahirik izango ez balu, otorduak aspaldiko istorio eta komeriaz bizituko ez balitu, ondoezetatik babesteko hamar erremedio natural izango eta egingo ez balitu. Inork altxor baten moduan begiratuko ez banindu, altxor baten pare ikusten dudan pertsona batek begiratu eta ezagutuko ez banindu.

Ez dakit zer egingo nukeen Alzheimerra izango balu.

Ez dakit zer egingo nukeen, baina noizbait nitaz oroitzen ez bazara gogoratu asko maite zaitudala. Eskerrikasko guztiagatik.