Ganorexia

Atalak: bAst

 

Iniziazioa arrandegian

Mutiko gaxteak soldadutzan gizontzen omen ziren garai batean. Edo/eta putetxean. Orain ez nuke jakingo esaten gauzak nola diren. (Ez nintzen gizondu: soldadutzara ez nintzen joan; putetxera bai, baina putatara ez.)

Ez dakit orain lanak edo masterrek balio duten gizontzeko; edo tabernara edo gaztetxera hasteak; edo maskulinitate ez-bortitz bat lantzeko gixon-talde batean sartzeak; edo zerk.

Neri iruditzen zait heldutasuna, ororen buru, ondo gobernatutako ganadu bihurtzea dela; ondo autogobernatutako ganadu, hobeki esanda. Hots, jateari dagokiola oroz lehen. Gaxteak badaki superrean frexkagarriak eta mozkorgarriak erosten, eta baita goxoki petroliodunak eta orotariko litxarreriak ere. (Edo, beganotu baldin bada, badakike bulgurra edo anakardo-gazta erosten ere.) Gaxteak ez dakiena da arrandegian erosten, zeren horretarako joan egin behar baita arrandegira, eta mutikoak ez baitira egundo joaten, eta nexkatoak ere nekez. Heldu-usteko asko ere ez da arrandegira joaten, zeren arrain-usainaren eta bereziki arrain prekituaren usainaren beldurrez bizi baita. Gizarte gero-eta umetuago honen umetzearen agergarri bat izan liteke arrandegiari eta arrain-prejitzeari muzin egite hori. (Arrainaz eta goberniaz, entzun Tao-aren liburu zaharra “estatu haundi bat gobernatzea da arrain txikiak prejitzearen pare; oso kontuz eta astindu gabe, desegin ez daitezen”.)

Garbi-antzean ari naiz adierazten arrandegia oso leku berezia dela neretzat. Gizajendea bi sailetan banatu ohi dut: arrandegira joaten direnak eta joaten ez direnak.

Arraina ez dago barrezka erosterik. Zuhurtzia bat behar da arrandegian. Nerabezaro txoro-haizetsu gangarrak arrandegian izan dezake bukaera. Eta iniziazio moduko batek abialekua. Han arrandunaren galderei erantzuteko prest egon beharra dago, eta prestatua: “zabalduta?”, “burua eta hezurra?”, “laberako?”, “arrabak nahi?”… Han erantzun beharra dago, atsoen ondoan barregarri ez gelditzeko. Aldi berean, arrandunak arraina nola prestatzen duen ikusteak –hura antzea eta hura prepezioa!- gai egiten du gaxtea esku-egokitasuna estimatzeko eta benetako artea –arte proletarioa- miresteko.

Arrandegian begietara begiratzen ikasten da, zeren han jakin beharreko gauza garrantzizkoenetakoa baita arrain begi-gorririk ez dela erosi behar sekula eta, hedaduraz, gizaki begi-gorriarekin ez dela sobera fidatu behar. Heldutasunaz eta iniziazioaz ari gara funtsean.

Alderdi uhertxora gatozela: ketamina oso ondo egon liteke mutikoarentzat, baina D bitamina hobea da, eta hori arrainak dauka, eta eguzkiak ere bai: gaxteen alferzuloraino iristen ez den eguzki horrexek, hain zuzen.

Itsasotik omen gatoz. Ez da harritzekoa iniziazioa itsasotik ekarritakoekin abiatzea.

 

# Martxoan jaioa. Piscis? Ez nuen sinisten holakorik. Orain ez dakit sinisten dudan edo ez dudan sinisten, edo pixkat bakarrik sinisten dudan, edo ostiral arratsaldeetan bakarrik sinisten dudan. Gauza askorekin gertatzen zaigu. Beste gauza bat ere badago: ur izatea nahiago arrain izatea baino. (Zeren ur izateak ez izatearen antz haundia baitu, gauza bera izan gabe.) “Komeni omen da astrologia pixkat jakitea, badaezpada ere”: horixe entzuten diet gero-eta maizago oso jende zuhurrari eta hagitz arrazoizkoari.

 

«Ez dago ondo idazterik. Barkatu: aurreneko pertsonan esango dut: nik ez daukat ondo idazterik. Uneoro sentitzen dut, jasaten dut. Bakarren batek esan izan du nik ondo idazten dudala. Eskertzen diot, baina ez dut uste hola denik. Nik idazten dut era batean. Estilo batekin, estilo jakin batekin. Beste batzuek ez daukate estilorik. Sinetsarazi diete ez dutela herrenik egin behar inongo aldetara eta ibilera zuzen baten jabe izan behar dutela, eta horrela, munduaz ari –idatzi– behar dutela munduan sekula haizeak inondik joko ez balu bezala. Beti udazkeneko egun epel laino-geldi batean bageunde bezala. Ondo idaztea hori izango da? Auskalo. Hemen era jakin batean idazten dugu; herren min batekin gabiltza. Hemen idazten dugun –irakurtzen den– munduak herrena egiten du geurekin batean.

Herrena, ezina: ganorexiaren aurreneko seinalea».

Iñaki Segurola

«Egin ditudan peskizengatik 2021eko udazkenean hasi zen Ganorexia idazten. Argi, arin eta gozo (AAG) bizi izan zen bolada batean hain zuzen ere. Hainbat pasartetan zer-nolako buru argia duen ikusten da, iraganeko motxilak sorbaldatik arintzeko beharra ere bai, eta gure artekoan, gizakien arteko hartu-emanetan, gozotasuna bilatu nahia ere nabari zaio.

Gerora etorri zen gaitza, berak sakoneta beltza deitzen zion depresioa eta beronekin batera insomnioa, beldurrak, bakardadea, damuak, dolu zaharrak eta maskarak, horiek denak ikusiko dituzue testuan».

Garbiñe Larrea

Edizioa: Garbiñe Larrea / Aritz Galarraga / Jorge Giménez Bech.

Egilea

IÑAKI SEGUROLA AMUTXASTEGI (Azpeitia, 1962-2022). Filologoa eta hiztegigilea: Orotariko Euskal Hiztegia eta Euskal Hiztegi Historiko Etimologikoa. Bere beste liburu batzuk: Gaur ere ez du hiltzeko eguraldirik egingo (Alberdania, 2005), Nere gorringotik (Alberdania, 2008), Arrazoia ez dago edukitzerik (Alberdania, 2012), Sed quia sua (Erein, 2020) eta Koiteretzia (Alberdania, 2021).