La noche del virgen (Birjinaren gaua) – Donostiako Beldurrezko Astearen gaineko oharrak
La noche del virgen (Birjinaren gaua) laneko sarrerak nahiko ongi laburbiltzen du film horrek duen problema nagusia. Urtero Urtezahar gauean, hamabiak jo eta urte berria hasi baino lehenago, Espainiako telebistak Madrilgo Sol plazatik egiten duen saioaren parodia da filmeko lehen minutuak hartzen dituen sekuentzia; pantailan, Anne Igartibururekin eta Ramon Garciarekin antzik ez duten bi aktore (Rocio Suarez eta Ignatius Farray), Anne Igartiburu eta Ramon Garcia direla erraten, eta bi aurkezleen...
Read MoreThe Green Inferno (Infernu Berdea)
The Green Inferno-ko kredituen akaberan, Italian 70eko eta 80ko hamarkadetan egindako kanibal azpigeneroko film guzien zerrenda eskaintzen digu Eli Rothek: Sergio Martino-ren La montagna del dio cannibale (1978), Ruggero Deodato-ren Cannibal Holocaust (1980), eta Umberto Lenzi-ren Mangiati vivi! (1980) edo Cannibal Ferox (1981), bertzeak bertze. Filma bera, bertzalde, Deodatori dago eskainia –Per Ruggero irakurtzen dugu pelikulan parte hartutako guzien izenak ikusi ondotik–. Italiako zinema...
Read MoreThe Human Centipede [The Final Sequence] (Giza ehunzangoa [Azken partea])
The Human Centipede [The Final Sequence] trilogia baten hondar alea da. Ospea gorabehera, lehendabizikoak nazka handiagoa ematen zuen kontatuta, ikusita baino; bigarrenak, berriz, bai, ezin kontatuzko nazka ematen zuen. Biek, hala ere, bazuten zer edo zer: lehenak, giza ehunzango bat egiteko ideia ero hura; bigarrenak, josteta metazinematografikoa, eta, bertzalde, dena are ilunago eta asaldagarriago bihurtzen zuen zuri-beltzeko estetika zikina. Hirugarren zati honek, ordea, ez du deus: ez...
Read MoreTales of Halloween (Halloweengo ipuinak)
Lauretan hogeita hamar minutuan hamar film labur, hamarrak Halloween egunean girotuak: horra abiapuntua. Eta emaitza ez da batere txarra. Atalez osaturiko film guzietan gertatzen den bezala, Tales of Halloween ere ez da borobil-borobila, baina problema ez da, nire ustez, kalitatea –atal gehienak kalitate bertsukoak dira–, baizik eta, nola erran, barietate falta. Elkarren antzekoak baitira kapitulu batzuk –hiru lehendabizikoak, konparazione–, eta baten bat zozo samarra ere bai...
Read MoreTurbo Kid – Donostiako Beldurrezko Astearen gaineko oharrak
Turbo Kid-en, etorkizuna 1997. urtea da; keinu sinple horren bidez, hasmenta-hasmentatik erakusten digu bere izaera film –erran dezagun deblauki– zoragarri honek, 80ko hamarkadako ekintza eta abenturako zinemari omenaldia baita: Mad Max-etik hais eta The Goonies-eraino, Indiana Jones edo Escape from New York filmetarik pasatuz, tarteka lehenagoko erreferentziaren bat harrapatzea posible bada ere, hala nola Soylent Green –ura jendea da!–. Horri guziari –soinu banda atzendu gabe–,...
Read MoreStung (Eztenkatua) – Donostiako Beldurrezko Astearen gaineko oharrak
Neurri batean, Stung film zintzoa, ez baitu inor engainatu nahi, argi baitago zer eskaintzen duen eta norendako: mamorro erraldoiak, txiste merkeak eta, batez ere, odola eta erraiak. Goreazaleek tarte on bat pasa dezaten eginiko filma da Stung, bertzelako asmorik gabe. Baina hori onartuta ere, aitortu behar da erdipurdikoa dela Benni Diezek zuzenduriko film hau. Efektu bereziak ikusgarriak badira ere, ez du ez istorio ez pertsonaia gogoangarririk. Ikusi, gozatu eta laster atzentzeko moduko...
Read MoreGerman Angst – Donostiako Beldurrezko Astearen gaineko oharrak
German Angst, Beldurrezko Astearen programak egoki itzultzen duen bezala, beldur alemana da, Alemaniatik heldu den beldurra –hiru zuzendarietako bat, Michal Kosakowski, poloniarra den arren, berak Donostian azpimarratu zuen bezala–. German Angst kontzeptu bat ere bada, alemanek berezko omen duten beldur mota bat definitzen duena –beldurra, adibidez, etorkizunari–, eta beldur horrek dakartzan zalantza eta erabakimen falta; edota zenbait gertakizunen aitzinean alemanek berezkoa omen duten...
Read MoreKillers (edo, bizitza paraleloak)
Fulltime killer filmean, Johnnie To eta Wai Ka Fai zuzendariek bi hiltzaile profesionalen arteko lehia kontatu zigun: bata japoniarra, bertzea txinatarra, biek ia-ia eszenarik konpartitu ez arren, filmak ez zigun bi gizonen istorioa erakusten, bien arteko arteko norgehiagoka baitzen egiazko gaia. Mo anaien Killers-ek zer edo zer zor dio Johnnie Toren eta Wai Ka Fairen filmari, baina Mo anaiak –Kimo Stamboel eta Timo Tjahjanto– anaia ez diren bezala, hein handi batean Killers ere ez da...
Read MoreTusk
Telesaileko kapitulu batean, simpsondarrak Kanadara joan ziren. Muga zeharkatu bezain fite, bere burua pareta guzien kontra jotzen hasi zen Homer, “lasai, hemen osasun sistema doan baita” oihuka. Kanadaren gaineko txiste bat omen zen hura, eta Kanadaren gaineko txisteek osatzen dute hein handi batean Kevin Smith-en Tusk filmaren hezurdura komikoa: broma kanadarrak dira pelikulak beretako “komedia” izendapena aldarrikatzeko duen oinarria. Txistekin batera, egia da Guy Lapointe...
Read MoreMusarañas
Filmak DVD formatuan ikusten ditut, eta formatu horretan ikusiak dira blog honetara ekarritako pelikula gehienak. Tarteka, halere, zinema aretoak zapaltzen ditut, nahiko nukeen bezain maiz ez bada ere. Iazko abenduan izan nuen aukera bakan horietarik bat, eta anaiak lagunduta joan nintzen Musarañas ikustera. Han-hemenka aditu eta irakurritakoa aditu eta irakurri ondotik, ikarak sentitzeko prest nengoen, film zinez beldurgarria espero bainuen; horren ordez, 50eko hamarkadan-edo giroturiko...
Read More
Iruzkin berriak