Playa Honda

Atalak: bAst

 

 

Han,

non haize leuna

sorgin-fereka bihurtzen den.

 

Hantxe zaude, bai,

ur-uhin isilak lehertzen diren gunetik hamar bat metrora,

kresalaren usainak bilduta,

harean etzanda,

begiak itxita,

goxo-goxo,

paleomusker bat bezala

gorputza alferturik,

atseginaren atseginez…

 

Itsasoa bare dago…

eta entzumenera iristen zaizun

musika ere

bake-baketsua da,

inguratzailea,

umetan

kiribil baten aterpean entzuten zenuenaren antzekoa,

munduko itsaso ororen musika entzungai,

kiribilak kiribildua eta leundua:

 

Haurtzaroko musika hura,

belarria ez ezik,

gorputz osoa ere hartzen zizuna:

buru-bihotzak eta bihotz-buruak…

 

Hantxe zaude, bai,

ur-uhin isilak lehertzen diren gunetik hamar bat metrora,

lehertu ahala aparrezko milaka globo sortzen dituztenak,

sortu ahal desegiten,

olatuen hurrengo astinaldian berriro sortzeko…

eta hurrengoan eta hurrengoan…

 

Hantxe, bai, zu,

globotxoak sortu eta desegiten diren gunetik hurbil,

amets hautsien eta amets berrien borborrean,

kresal usainak gero eta bilduago,

murmuak jota,

musika isilaren nota ezin isilagoak

amets goitiarren itsaskirrian kulunka

nabaritu dituzun bitartean,

non, bat-batean,

sentitu zaren,

taupadaz taupada eta olatuz olatu,

atomo bat hutsezko

atomo bat jainkozko…

 

 

 

Punta Mujereseko amets iturria

Horra hor amets dudan iturri ttikia,

ttanttaz ttanttako jarioa duena,

bere erretilutxo konkaboarekin….

 

Horra nola dagiten goitik behera ttanttek,

erretiluan bildutako uraren azala hautsiz

eta olatutxo zirkular zentrokideak sortuz,

ttantten musikaren erritmoan,

ttantta bat segundo bakoitzeko…

 

Niagarako ur-jauzietatik urrun nago, zinez,

baina urrunago banengo ere,

bost axola…

 

Izan ere,

zer da iturritxo hau,

aurrez aurre dudana

eta neure haurtzarora mugagabeki naramana!

une honetan, adibidez,

haizea naizela amets dezaket,

eta ur gardena amorante:

olatu txikiak, berriz,

gure maitasunaren fruitu

izan daitezke;

entzuten ditudan piano notak, berriz,

Erik Satierenak ote…?

 

Iturri minimo horrek

erabat sorginduta nauka

eta

-bere apalean apal,

bere xumean xume-,

munduaren ederra du laburbiltzen…

 

Niagarako ur-jauziak urrun daude…?

Beude!

 

 

 

 

 

La Graciosa

(…)

Ona izan, bai,

hitzaren zentzurik onenean,

bigunkeria eta belaxkakeria orotatik urrun. (…)

Macher

Timanfayako lur sakratuak:

sekulakoak,

lehen begi kolpean.

 

Okreak, sienak eta lur-koloreak,

haizeak mendetan landutako forma emeak,

egitura koniko kamutsak,

isiltasun minerala,

amets metafisikoen tenplu baztergabea…

munduan ba ote ederragorik?

(…)

 

 

Mancha Blanca

 

Batean nahiz bestean egon

-Mancha Blancan nahiz Bilbon-

jaiki bezain laster

degiot otoitz

on Gabriel Arestiri,

segi dezala eta segi dezagula,

hitzaren eta solidaritatearen mailua hartuta,

bazterrak astintzen,

ea mundu higuingarri honi

irauli bat ematen diogun,

eta ea,

haren hitzak iparrizartzat harturik,

garaile irteten garen

EGIAren aldeko

eta gezurraren aurkako gerran…

(…)

 

Poz data

Bizitza badoakit,

eta pozezko oihu batekin

egin nahi nioke agur:

RIP-RIP: HURRA!

RIP-RIP:HURRA!…