Iñaki Bastarrikaren bloga
Liburuak maite ditut, eta irakurri ahala azpimarratzen ditut eta haiei buruzko iruzkinak egiten. Batzuetan nobedadeak dira, baina beste askotan, liburu lehenagokoak edo erdi ahaztuak. Beste alde batetik kontu zaharrak egunetik egunera gehiago zaizkit atsegin.
Azken bidalketak
- Balio erantzia 2023-01-29
- Gontzal Mendibil-en Hazia 2023-01-22
- Manex Pagola: hitz eta aire elkar lotuak 2023-01-13
- Josef Abeberriren patu tragikoa 2023-01-07
- Txomin Peillen gogoan 2022-12-26
- Julen Belamuno 2022-12-15
- Reclams aldizkari okzitaniarra 2022-12-09
- Behinola 2022-12-01
- Ezkutuan dagoena 2022-11-25
- Mia Mottley COP27 2022-11-21
Iruzkin berriak
- Ane Maiora(e)k Lola Viteri margolaria eta gaurko umeak bidalketan
- Izena *isabel(e)k Isabel Azkarateren kamera magikoa bidalketan
- ROBERTO(e)k Wyoming Handia: “Rupturista nintzen eta hala jarraitzen dut” bidalketan
- Roberto Moso(e)k Ihardukimenduaren teoria chit hordigarria bidalketan
- Juan(e)k Berriz Irigoien bidalketan
Artxiboak
- 2023(e)ko urtarrila (4)
- 2022(e)ko abendua (4)
- 2022(e)ko azaroa (4)
- 2022(e)ko urria (5)
- 2022(e)ko iraila (5)
- 2022(e)ko abuztua (4)
- 2022(e)ko uztaila (3)
- 2022(e)ko ekaina (4)
- 2022(e)ko maiatza (5)
- 2022(e)ko apirila (4)
- 2022(e)ko martxoa (4)
- 2022(e)ko otsaila (4)
- 2022(e)ko urtarrila (5)
- 2021(e)ko abendua (4)
- 2021(e)ko azaroa (4)
- 2021(e)ko urria (5)
- 2021(e)ko iraila (4)
- 2021(e)ko abuztua (4)
- 2021(e)ko uztaila (4)
- 2021(e)ko ekaina (4)
- 2021(e)ko maiatza (5)
- 2021(e)ko apirila (5)
- 2021(e)ko martxoa (4)
- 2021(e)ko otsaila (5)
- 2021(e)ko urtarrila (5)
- 2020(e)ko abendua (6)
- 2020(e)ko azaroa (7)
- 2020(e)ko urria (7)
- 2020(e)ko iraila (8)
- 2020(e)ko abuztua (6)
- 2020(e)ko uztaila (15)
- 2020(e)ko ekaina (9)
- 2020(e)ko maiatza (9)
- 2020(e)ko apirila (11)
- 2020(e)ko martxoa (14)
Ezkutuan dagoena
Atalak: Juan Luis Aizpuru Beristain
Itsasoa garraxika ari zait
Itsasoa garraxika ari zait.
Ekaitza ekarri du.
Olatuek barra berria jan nahi dutela dirudi.
Goiko argi gorria da
Une honetan antzeman dezakedan bakarra.
Antila bera ere zaztarrez beterik dago.
Hondarraren arrastorik ez.
Dena zikin, dena beltz.
Kukuarri behe lainoak irentsi du.
Itsaspeko bidea ez da ikusi ere egiten.
Desagertu da.
Dena ilun, dena beltz.
Itsasoa garraxika ari zait,
negarrez.
Dena hautsi nahi du.
Txikitu.
Mila puska egin.
Ez du amore emango.
Haserre dago.
Ilun, beltz.
Itsasoa garraxika ari zait,
minduta.
Ez du ezer ulertzen.
Lehertu egingo da.
Itsasoa garraxika ari zait.
Negarra ekarri du.
Olatuek barra berria jan dute.
Goiko argi gorria desagertu da.
Ez dago.
Antila,
Hondarraren arrastorik ez.
Dena zikin, dena beltz.
Marrazkilaria: Elene Tamayo Irigoyen
Iluntasunetik argirantz
Iluntasunetik argirantz ote goazen iruditzen zait. Kimioaren eragin nabarmenenak atzera utzi ote ditugun. Buruko zapiak erosi ditugu. Txapela pare bat ere bai. Inauteriak datozela eta mozorroekin jolasteko moduan. Gutxiago falta da. Aurreraka hasi gara.
Gutxiago falta da.
Aurreraka hasi gara.
Etorkizun.
Poztasun.
Alaitasun.
Gutxiago falta.
aldaparik latzena,
atzeraka.
Izango dira
malda garratzak,
ospelak,
saminak.
Izango dira
Une motelak
Tristeak
Goibelak.
Izango dira
Isilune
Luzeak
Amaigabeak
Izango dira
belzgune
fuerteak
amaigabeak.
Baina, Aldaparik latzena
atzeraka
doa.
Erabaki dut
Badut esperantza berri bat.
Bai eta bestelako poesia egiteko grina.
Zoriontasuna ez dago,
ordea,
norbaitengan…
Zoriontasuna
guztiaren batuketa da
eta
bakar batean oinarritzeak
hankamotz uzten zaitu.
Ni gaur zoriontsu nago,
baina herenegun ez
eta bihar
ez dakit…
Baina daukadana ondo heltzen
ikasi dut.
EZ DIOT IHES EGITEN UTZIKO!!!
Hemendik aurrera
eutsiko diot
baina horretarako
LAGUNTZA ESKATZEN
ikasi dut.
Ez naiz super womana
Ez naiz maitalerik sutsuena
Ez naiz amarik martxosena
Ez naiz alabarik zintzoena
Ez naiz ahizparik-arrebarik maiteena
Baina naizena naiz
Eta
Zoriontsu izan nahi dudala
ERABAKI DUT.
Marrazkilaria: Elene Tamayo Irigoyen
Argazkilaria: Juan Luis Aipuru Beristain
Marisa Arruabarrena Elizalde
Ezkutuan dagoena
Orriak: 234 orrialde
Marisa Arruabarrena Elizalde
Orion Oria da itsasadarra; bertan biltzen dira itsasoko gazia eta ibaiko ur gozoa. Bi hauen arteko talkak bizitza gogorra ematen du; arnasa eta hatsa sortzen dira. Ur horretan borrokarako ametsak jaiotzen dira. Bertan agertzen dira arraunlariak, arrantzaleak, sare-jostunak, arrain-saltzaileak, umeak jaiotzen dira…, eta igeri egiten da, eta bazkaltzen, ezkontzen…, eta azkenean hil. Marisaren lan honetan uraren mota guztien isla nabarmena da. Egileak indar haundiz itsas ertzeko jendea eta bere bizimodua islatzen ditu. Bere herria, Orio, olerki argazki hauetan erakusten digu eta bertakoak beti ditu gogoan. Emakumea dela sortzailea —eta nola ez, emakumeen barrutik, soilik, sortzen baita bizitza— gogoan du: alaba dela, ahizpa dela, arreba dela, ama dela, irakaslea dela, guztiak urratu ditu oriotar honen bihotzak. Olerki bilduma honek, garrasiekin batera, pozak eta alaitasunak eztanda indartsuak eragiten dituzte irakurlearen begietan, belarrietan zein burmuinetan.
Arraunlaria zorion bila, arrantzalea “Ezkutuan dagoena” irakurtzen.
Argazkilaria: Juan Luis Aipuru Beristain