Iñaki Bastarrikaren bloga
Liburuak maite ditut, eta irakurri ahala azpimarratzen ditut eta haiei buruzko iruzkinak egiten. Batzuetan nobedadeak dira, baina beste askotan, liburu lehenagokoak edo erdi ahaztuak. Beste alde batetik kontu zaharrak egunetik egunera gehiago zaizkit atsegin.
Azken bidalketak
- Paradisuaren kanpoko aldeak, Lanbroa, Behinola 2024-04-26
- Umeekin egiteko ibilbideak 2024-04-20
- Artem Ivantsov: bi Iberiak elkartu nahirik 2024-04-14
- Tracce della lingua basca in Sardegna 2024-03-24
- Yehuda Ha-levi tuterar idazlea 2024-03-19
- Arteterapia (I) 2024-03-13
- Jorge Gimenez Bech itzultzailea [1956-2023] 2024-03-06
- Bichta éder 2024-02-27
- Kouroumaren eguzkiak 2024-02-20
- Babilonia 2024-02-09
Iruzkin berriak
- Ane Maiora(e)k Lola Viteri margolaria eta gaurko umeak bidalketan
- Izena *isabel(e)k Isabel Azkarateren kamera magikoa bidalketan
- ROBERTO(e)k Wyoming Handia: “Rupturista nintzen eta hala jarraitzen dut” bidalketan
- Roberto Moso(e)k Ihardukimenduaren teoria chit hordigarria bidalketan
- Juan(e)k Berriz Irigoien bidalketan
Artxiboak
- 2024(e)ko apirila (3)
- 2024(e)ko martxoa (4)
- 2024(e)ko otsaila (4)
- 2024(e)ko urtarrila (4)
- 2023(e)ko abendua (2)
- 2023(e)ko azaroa (2)
- 2023(e)ko urria (5)
- 2023(e)ko iraila (2)
- 2023(e)ko abuztua (1)
- 2023(e)ko uztaila (2)
- 2023(e)ko ekaina (1)
- 2023(e)ko maiatza (1)
- 2023(e)ko otsaila (2)
- 2023(e)ko urtarrila (4)
- 2022(e)ko abendua (4)
- 2022(e)ko azaroa (4)
- 2022(e)ko urria (5)
- 2022(e)ko iraila (5)
- 2022(e)ko abuztua (4)
- 2022(e)ko uztaila (3)
- 2022(e)ko ekaina (4)
- 2022(e)ko maiatza (5)
- 2022(e)ko apirila (4)
- 2022(e)ko martxoa (4)
- 2022(e)ko otsaila (4)
- 2022(e)ko urtarrila (5)
- 2021(e)ko abendua (4)
- 2021(e)ko azaroa (4)
- 2021(e)ko urria (5)
- 2021(e)ko iraila (4)
- 2021(e)ko abuztua (4)
- 2021(e)ko uztaila (4)
- 2021(e)ko ekaina (4)
- 2021(e)ko maiatza (5)
- 2021(e)ko apirila (5)
- 2021(e)ko martxoa (4)
- 2021(e)ko otsaila (5)
- 2021(e)ko urtarrila (5)
- 2020(e)ko abendua (6)
- 2020(e)ko azaroa (7)
- 2020(e)ko urria (7)
- 2020(e)ko iraila (8)
- 2020(e)ko abuztua (6)
- 2020(e)ko uztaila (15)
- 2020(e)ko ekaina (9)
- 2020(e)ko maiatza (9)
- 2020(e)ko apirila (11)
- 2020(e)ko martxoa (14)
Omar Jayyam: bozkario eta amorrurik gabe
Atalak: bAst
Omar Jayyam: bozkario eta amorrurik gabe
Omar Khayyam.
Platera, Neishabur. Iran, IX-X. gizaldia.
X
Zein gutxi den maitatzen ez dakien bihotza,
maitasunez horditu ezin dena! Ez baduzu maitatzen,
nola esplika dezakezu eguzkiaren argi itsugarria
eta ilargiak dakarren argitasunik sotilena?
XVII
Udaberriko brisak arrosen gorputza freskatzen du.
Eta lorategiko itzal urdinxkak ere freskatzen du
ene maitearen gorputza. Gozatzen ari garen
orotasunaren gainetik, gure iragana ahanzten dut.
Hain baita erakargarria Orainaren fereka!
Neyshabur da Omar Jayyam olerkariaren jaioterria.
XXI
Noiz jaio nintzen? Noiz hilko naiz? Inork ez du
gogoan jaio zen eguna eta ezin du inork aurrez
jakin heriotzarena. Zatoz, ene maite otzana !
Horditasunean nahi dut ahantzi gure ezjakintasunaren samina.
XLIII
Edan ezazu zeure ardoa! Bizitza eternala
erdietsiko duzu. Ardoa da gaztetasuna berpiztuko
dizun gauza bakarra. Arrosen, ardoaren eta lagun
onen garai zorionekoa!
Zure bizitza den une iheskor horrekintxe goza ezazu!
Neishabur
LIV
Lorategi bat, neskato zinbel bat, txarro bat
ardo, ene desira eta ene samintasuna: hona
hemen nire Paradisu eta Infernua. Baina nork
ditu ibiliak Paradisua eta Infernua?
LXXXII
Esaten didate: “Khayyam, utziok edateari!”
Eta nik erantzuten dut: “Edaten dudanean arrosak,
tulipak eta jasminak entzuten ditut. Entzuten dut,
baita ere, nire maiteak ezin esan diezadakeena”.
Neishaburko zeramika, X. gizaldia.
Kayaam planetarioa
Hitzaurrea (J. Iturralde)
CII
Hiltzen naizenean, nirekin hilko dira arrosak, zipresak, ezpain gorriak eta ardo lurrinduna.
Ez da orduan izango goiz-argirik ezta iluntzerik ere, ez penarik ezta pozik ere.
Mundua ez da existituko orduan.
Mundua gogoaren arabera baizik ez da benetakoa.
Olerki hauek guztiak Joxe Mari Iturraldek
eman ditu euskaraz, hiru hizkuntzatako itzulpenak aintzat hartuta.
Hitzaurrean hala dio:
[…]
Mila urte igarota ere, Omar Khayyamen kezka guztiak, haren zalantza eta larritasunak oro, haren poz, alaitasun eta gozamenak, gure-gureak ditugu gaur egun. Garai hartako lurrin zantzua iritsi zaigu nolabait poema eder eta zoragarri hauen bitartez, eta orain, irakurtzen eta dastatzen ditugun une honetan, ohartzen gara literatura dela mundu honetan gizakiak sortu duen gauzarik paregabeenetakoa, Omar Khayyam sortzaile bikain eta aparta gure ondoan adiskide kutun gisa eser dadin uzten digulako. Bere ahoa gure belarriraino inguratu du eta hasi zaigu bere jakinduria poetikoa, apaltasunez, xuxurlatzen: “Begira! Entzun! Brisaren eraginez arrosa dardari…”