Herri (berri) proiektua

Atalak: Euskal Trantsizioaren Kultura, Gabriel Aresti, Joseba Sarrionandia

Noiztenka zeure buruari galdetzen diozu zertarako idazten duzun euskarazko bloga. Batzuetan erantzuna da euskara mantentzeko egiten duzula, bertze batzuetan gaurkotasunaren oroimena utzi nahi duzula izan daiteke, baina erantzun guztiak beti gezurrak izaten dira herria ez den herri honetan. Hitzen borrokan, hizkuntzaren indarkerian, zeure zalantzak argitzea laket duzu, inozoen federik ez duzularik. Egiaren funtzionario eta fededun gehiegi daude gure artean, mota askotako anitz, herria sakrosantutzat hartzen dutenak gehiengoa. Apika ona da hala izatea, ez dakit.

Arraroa izanen zara beti herri honetan, eta ez hemen bertan edo haraindian ohiko kanpokoa zarelako, baizik eta maiz komunegia zarelako, René Char olerkariarekin batera zeure buruan lelo bera errepikatzen duzulako: “notre héritage n’est précéde d’acun testament”, gure oinordekotasunak ez du inolako testamenturik aurretik. Hori dela eta, dena irekita dugu, gure euskara bezala, gure ezbaiak bezala, guk, Gabriel Arestiren ijitook, dena egiteke dugulako. Orduan, herria ez den herri honetan, Joseph al Pottonandia datorkit neure kolkora, nire arima euskaldun berrira, nire euskara erdaldunera, nire herritartasun deserriratura, “Herri proiektua” poema testamentutzat hartuz.

Arrotz jaio ginen herrian,

            aditzik gabeko mintzairaz hazi ginen.

Honezkero ordua da euskal herria

                        bilatzeko,

hemen bertan edo haraindian, eta

            zubipeko lozorrotik esnatzeko.

Euskal herria defendatuko dugu

                        uholdeen konta,

lehortearen kontra eta adur

                        eskasiaren kontra.

Euskal herri alfabetatuko dugu

                        gramatika sortzaile

eta aldatzaileekin, eta ariketa

                        pornografikoekin.

Euskal herria gainpopulatuko dugu

            Malthusen kalkuluen kontra,

euskaldunez, koreanoz, swahili beltzez

                        eta eskandinaviar blondez.

Gu denon herria laudatuko dugu

                        finezia idiotekin

eta gogorrezia argiekin, ederra,

                        penagarria

eta geure delako. Eta finean

                        euskal herria,

San Agustinenak eta fatsua/egia

                        frogak pasa ondoren,

bene-benetako herri dadinean,

                        asmaketa ahaztuko dugu.

Estatu tekniko bat utzi eta ikurrinak

            sukaldeko trapu bihurtuko ditugu,

gure herriak izatearenekin batera

            ez izatearen abantailak izan ditzan.

* Ohartxoa: argazkiaren jatorriak Gorka Bereziartuaren batean du oinarria eta marrazkiak Exprai maisuarengan du iturburua. Eta poemak ez du aurkezpenik, hnuy illa nyha majah yahoo!