Silvia Federici irakurri ez zuen modeloa

Atalak: Ekonomia, Emakumea, Patriarkapitalismoa, Silvia Federici

Joan den astean, Komunen Fundazioa dela bide, Katakrak gunean Silvia Federici entzuteko aukera izan nuen. Hainbat auzi komunez egin zuen berba han: emakumeak eta sexu-bereizkeria, gorputzak lan-indarra produzitzeko eta erreproduzitzeko makinak gisa, zaintzen kate globala, bertzeak bertze. Eskarmentu handikoa da emakume hau. Gaur New Yorken Hofstra Unibertsitatean irakaslea da, filosofia politikoaren esparruan, baina 80ko hamarkadan Nigerian ibili zen, Port Harcourt Unibertsitatean klaseak ematen eta Women in Nigeria bezalako erakundeetan esku hartzen, han emakumeek egitura-estuagotzearen eta finantza-murrizketen aurka borrokatu baitzuten.

Hitzaldiaren galdera batean Boko Haram taldeak Nigerian bahitu dituen neskatoen berria atera zen. Kementsu eta zuzen, 72 urte izan arren, Federicik geopolitikaren hipokrisia salatu zuen: itxurakeria osoz egoera berri honen aurrean aztoratzen badira ere, 1980ko eta 90ko urteetan haur nigeriarrak lan-esku bezala erabiltzen zituzten bitartean, ez zieten jaramonik egiten. Federiciren ustez, handituz joan den estrategia mendebaldarrean kokatu behar da, petrolioaren apetaz, Nigerian erregai horren ustiapena Mendebaldeko potentzien menpe daudelako. Bide batez, emakume irakasle eta ikertzaile honek kritikatu zuen nehork ez duela aintzat hartu sekta kristauek eta beraien fundamentalismoak herri horren biztanleria doktrinatu dutela urte luzez.

Berbaldiaren hurrengo egunean neskato nigeriarren bahiketa salatu duen jende-mordoa gainbegiratu nuen, Washingtonetik Paris eta Madrilera. Modan dago sareetan argazki-autorretratu bat jartzea, biktima horien aldeko testu batekin batera. Zinema-glamour edo ikuskizunaren buruginak eta jan-txakur funsgabekoak posatzen dira, aurpegi kezkatiak eta mezu solidarioz idatzitako kartelak lehen planoan erakutsiz. Politikaren ordezkariak ere badaude, herri afrikar horretan oinak jarri ez dituztenak eta ziurki ordu hauetan bertze propaganda-auzi hutsal batzuetan sartuak dabiltzanak.

Vaudeville honen erdian modelo errusiar baten irudia nabarmen da. Emakume maniki hau ospetsua izatera heldu da, bertze arrazoien artean, festetan eta publizitatean sarriro bere bikotekide futbolari dirudunarekin azaltzen delako. Erran gabe doa biok, ahalkerik ezean, beraien ego hantua adierazteko gauza direla. Modeloa Instagramen dagoenez, bere profilean selfie bat zintzilikatu du, non erdi biluzik agertzen den “Bring back our girls” esaldiarekin. Solidaritateak sentimentalismoaren merkatuan goranzko joeran kotizatzen duenez, huskeria hutsen ferian dena onartua da promozioa egitearren. Edukitan dut maniki gazte horrek ez duela Federici irakurri sekula santan eta ordu hauetan bere gorputzaren bertze irudi batzuk zintzilikatzen darraiela. Garai bateko potreta, the selfish selfie.