Mikrofaxismoen bi aldeak

Atalak: Mikrofaxismoak, Soziofobia

Mikrofaxismoak bi alde ditu, honetan datza bere ahalmena. Batzuetan eskuzabala eta karetatsua, bertze batzuetan ankerra eta bortitza, txoko bakoitzean, gorputz orotan, mikrofaxismoa inposatzen da, zainketa, bereizkeria eta soziofobia direla bide. Eguneroko indarkeria eta desberdintza kudeatzeko modu eraginkorra da mikrofaxismoa, nahita edo nahi gabe, egun-argitan zein ilunpetan.

Mikrofaxismoaren aurki jatorra. 2013ko urtarrilaren lehen astean, neguko denborale baten erdian, El Pason poliziak 83 urteko gizon txiro oinutsa aurkitu zuen karrikan. Behartsuaz erruki izan eta gero, José Flores agenteak hiru galtzerdi-pare eta larruzko botak erosi zituen, bere patrikatik ordainduz, eta Charles Holder landerri oparitu zizkion. Gabonetako ipuin zoriontsu batean bezala, nazioarteko komunikabideek berria eta argazkia zabaldu zituzten ozenki.

Mikrofaxismoaren ifrentzu mutiria. Hiru hilabete beranduago, 2013ko martxoaren 8an, El Pason ere bai, 37 urteko gizon bat, Daniel Sáenz, burua odoltsu, zoruan bilurtua, konderriko presondegiaren atarian hil zen, José Flores agentearen tiro bat dela kausa. Datuak garbi ditugu, kartzelaren bideozainketa sistemaren bidez eszena luzea eta irudiak baitugu, berbertatik eginiko desarra ere bai. Bideoa oso-osorik kanpoko egunkari digital eta sareetan beha daitekeen arren, nazioarteko komunikabide handiek ez dute inolaz eman, ez ozenki, ez ahapetik.

Mikrofaxismoek haien hazkuntza-likidoa gaizkiaren hutsalkerian aurkitzen dutenez, urtebete igaro ondoren, 2014ko otsailean, fiskalak eta epaimahaiak erabaki zuten polizia-agente hau errugabea zela. Zygmunt Baumanen modernitate likidoan dena posible da, aurkia eta binperra, karitatea eta krudelkeria, maitasuna eta indarkeria, fereka eta tortura, oparia eta erailketa, botoa eta borreroa. Dena irekita dago, gure “gizarte ireki” liberaletan. Galdera bakarra da jakitea ea egun batean gaurko mikrofaxismoek atzoko faxismoaren antza hartuko duten ala ez.