Exekutatua izan nintzen

Atalak: Heriotza, Mikrofaxismoak

Eskura dago mundua. Esku batek itxaropena loreontzi batean erein dezake, edo zerbaiten zein norbaiten gainean jaurti, bota dezake.

Bertze esku batzuk ireki daitezke, eskutada bat emateko, hainbat esku apurtzeko, hainbat aurpegi kolpatzeko, gorputzak zauritzeko, epaiak eskukatzeko, hatz akusatzailearen bidez Rodrigo, Juan, Álex, Alfredo, Patricia seinalatzeko.

Bertzelako eskuak ere badaude, zuzengabekeriaren aurkako lekukotasunean elkarri lotuak, Silvia, Mariana, Dianarenak bezalakoak, edo mikrofono bat jartzeko, grabatzeko, dokumentatzeko eskuak, Xapo eta Xavier Ciutat Morta filmean bezala, non Gregorio Moránek adierazten digun bizia egiaren froga dela.

Patri bezalako olerkari hil baten eskuak beti bizidunak izan eta izanen dira, zigarreta bat biltzeko, bere emakume bikotekidea ferekatzeko, larrua jotzeko, bere lagunekin presion bat edateko, Wad-Rasen Miguel Hernández gogora ekartzeko edo han Dekameron irakurtzeko, gure isiltasun koldarraren aurka leiho bat irekitzeko edo bertso hauek izkiriatzeko:

      “Zainetan tentsioa,

      behe-bihozkada,

      zuhurtasuna babesten duen bakarrizketa zogia

      isiltasunak irentsiz.

     Amorru nahaspilatsua, haserretua,

     ehunka maite-zaitut egoistak itsutua.

     Min sakon eta irmo bat janaritzen duen

     isiltasun koldarraren pozoiak elikatzen duen

     histasun garratza, sinesgaitza.

     Errealitate faltsuaren aurrean

     erabateko sinesgaiztasunak itsuturiko itxaropenak

     soka hiltzaile bat luzatu zuen.

     Exekutatua izan nintzen.”

* Oharra: Ciutat morta filmari buruz Metromuster duzue eskura. Bertze aldetik, Patricia Herasen poema bat, “Suizidioa eta absoluzioa”, euskaratu nuen duela hilabete batzuk.