Katu jendearen errepublika katalana

Atalak: Komuna, Trantsizioaren Kontrakultura

Ez dakit zer gertatuko den Printzipatuan. Zuk ere ez. Ezta guk ere. Katalanek ere ez dakite zer agituko den. Dirudienez, Madrilgo tertuliano gehienek dakite zer jazoko den –hori ez da harritzekoa, berbalari horiek unibertsoaren etorkizuna baitakite jaio zirenetik–. Gauza jakinen artean gutxi ziurrak dira, kasu, zalapartarik eta zaratarik gabe La Caixa bankuak Nafarroako Kutxa irentsi zuela, edo CUP alderdia creative commons dela (azken ideia hau Hedoi Etxarteren eskutik).

Duela urtebete, Antonio Bañosek Matxinada katalana (La rebelión catalana) liburua plazaratu zuen. Orain CUPen bideoan zorte oneko maneki-neko edo katu txinatarrarekin agertu zaigu, hautagaia delarik. Jakina, Baños friki hutsa da, Miquel Martí i Pol bezain friki. Gogora dezagun olerkari katalanaren bertso friki ederra: “Que tot està per fer i tot és possible”. Bañosen desirarik handiena Printzerria desagerraraztea da, independentzia errepublikarra egiteke dutelako. Zalantza barik, Kataluniako katu jende hau ezberdina da, hemengoa ez bezalakoa, gure artean copyright liberalaren aldeko katu jende jeloskorra nagusitu baita. Hemengo fauna ez da frikia, dotore txapelduna baizik.

Bañosen liburuan luzea ez den kapitulu baten izenburuak “Errepublika katalana” dio. Osorik euskaratua dakart hona, miauen eta gorputzen errepublika komunetik:

“Independentziaren aldeko beste zio batzuk:

Herria egiteari uzteko eta bat egina edukitzeko.

Behin betikoz biktimaren papera eta honen ariketa neketsua, biktimismoa, lagatzeko.

Gaztelania ahizpa-hizkuntza bezala ikusteko, eta ez estatu etsai baten tresna bezala.

Beren hizkuntza aztertzeke, Errepublikaren idazleak katalanak direla esan ahal izateko.

CiU desager dadin. «Madrilen Katalunia defendatzen duen» alderdi gehiagorik ez.

Eskuan bat hobe izatearren, “el peix al cove”, itun etsigarriak eta deus hobesten ez duten hobekuntza txikiak izatearren.

Espainian etxean bezala ibiltzeko.

Probintzianoan pentsatzeari uzteko eta herri txikian pentsatzera igarotzeko. Ez da tamaina aldatzen, espazioa ugaltzen da.

Katalana izaten den oro Espainian modan jartzeari ekiteko.

Herri baten hiriburua izateaz ahalketzen ez den Bartzelona bat izatearren.

Munduan bidaiatuz jende askok jakin ez dezan non arraio dagoen Catalonia (eta barregaitzat har dezagun).

Beharrezkoa izatekotan, gupidarik gabe kultura katalana kritikatzeko, traidorea iruditu barik.

New Yorkeko raperoen artean barretina modan jartzeko.

Oasia lehortzeko eta orburuak landatzeko.

Katalana izatea beste edozein gauza izatea bezain aspergarria izan dadin.”