Izatearen askatasuna

Atalak: Indarra

“Neska naiz eta zakilarekin jaio naiz,

Sartzen dira nerekin maiz,

Eta nahi dut honekin amaitu garaiz,

Ez nazazu epaitu zuk apaiz”

Izatea azalerazteko beharra, ez da gauza makala, ezberdin jaio naizelako naiz “anormala” ohartu gabe beraiek direla direnak ez “normalak”. Mendekotasun, sexu edo gizentasun, edozein gara gizaki biharamun, eta aldarrikatzen dugu askatasun, aniztasun, hitz handiez idatziz HEZKIDETASUN.

Amestuz askatu eta askatuz amestu, utopia errealitatez biluztu eta ahaztu zenbat min gizarte honetan dauden buru karratuk, maitatu gure buruak, pertsona garelako ditugu eskubide osuak, eta eskubidez mintzatuz defendatuz aburuak, inork eduki gabe besteen etxeetan sartzeko helburuak.

Biluztu nazazu, ezazu zure nortasuna, borrokatuz edozeinek dugun izatearen askatasuna, batasuna, errespetatuz lortuz elkartasuna, handituz gure barneko gaitasunak.

Pauso txikiez lorpen handiak, eta lorpen handiez sendatu zauriak, gaindituz besteen maniak, ezberdintasunak bilakatzen baikaitu banako izugarriak. Ez zuk ez inork ezin gaitu epaitu, beharko lukeelako guri maitatu eta zartatu oldarkortasuna, odoletan isuriz libre izateko jariotasuna, askatasuna, maitasuna, eta epaituz gero ohartu ezin duzula jarraitu, ezta bizitzan lasaitu, “Arma, tiro, Pun!” zure buruak ezingo baitu kontzientzia hartu, izaten uzten ez badidazu egingo baitzaitut tiroz akatu!